Από τον Χάρη Ζάβαλο
Πριν λίγες μέρες, σύσσωμο το πανελλήνιο, και όχι μόνο, γιόρτασε την επέτειο της έλευσης της ελπίδας αυτοπροσώπως.
Στις 25 Ιανουαρίου του σωτήριου έτους του 2015, το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζει την επάρατη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας με το συντριπτικό ποσοστό του 36,34%.
Από εκείνη την στιγμή και μετά, ξεκινάει η διάλυση της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης της λιτότητας, η μείωση της εγκληματικότητας παγκοσμίως και η κατακόρυφη αύξηση του προσδόκιμου ζωής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τις επόμενες μέρες, που έχει τάξει παπάδες σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, έστω και αν αυτές έχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα, διακηρύττει μέσω των στελεχών του την ολοκληρωτική πτώση του καπιταλισμού και την ίδρυση της Α΄ Διαγαλαξιακής Σοσιαλιστικής Αυτοκρατορίας.
Τα μνημόνια σε όλο τον πλανήτη αρχίζουν και σκίζονται σαν πετσετάκια, οι κεφαλαιοκράτες και οι διεφθαρμένοι τραπεζίτες φουντάρουν από τα πολυτελή τους γραφεία και στο Νταβός γκρεμίζουν με γκρέιτερ τα πολυτελή ξενοδοχεία, πριν καταφτάσει η Επαναστατική Λαϊκή Επιτροπή του Γιάννη Δραγασάκη.
Ο Γιώργος Σταθάκης δεσμεύεται δημόσια ότι τα μαγαζιά δεν θα ξανανοίξουν Κυριακές και ότι η εργασία είναι μια μισθωτή σκλαβιά από την οποία πρέπει να απαλλαχθούμε.
Την αμέσως επόμενη ημέρα, το ΔΝΤ αρχίζει να διαλύεται και οι καταστροφείς εγγράφων παίρνουν φωτιά σε Αμερική και Ευρώπη.
Ο Πολ Τόμσεν δηλώνει από το πυρηνικό καταφύγιο που κρύβεται ότι στα νιάτα του ήταν Μαρξιστής σαν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και η Κριστίν Λαγκάρντ ότι πάντα γοητευόταν από τις Τροτσκιστικές τοποθετήσεις του Θόδωρα του Πάγκαλου που είχε ακούσει το 1970 στο Παρίσι, όταν επισκεπτόταν τα σπίτια των πολιτικών εξόριστων της οικογένειας Μητσοτάκη.
Η άνιση κατανομή του πλούτου αποτελεί δυο χρόνια μετά παρελθόν και έτσι οποιοσδήποτε μπορεί να πιει τον φρέντο καπουτσίνο δίπλα δίπλα με τον Αλέκο Φλαμπουράρη συζητώντας για την πάλη των τάξεων και τη δικτατορία του προλεταριάτου που έγινε επιτέλους πραγματικότητα.
Όλα αυτά έχουν άλλωστε γραφτεί στο βιβλίο της Όλγας Γεροβασίλη, «Τι θέλετε δηλαδή να έρθουν οι άλλοι;», το οποίο θεωρείται πια «βίβλος» στους κύκλους της εξτρεμιστικής αριστεράς.
Μέσα στον ορυμαγδό της κομμουνιστικής λαίλαπας που καίει το παλιό και μέσα από αυτό γεννιέται το νέο της Θεοδώρας Τζάκρη, ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, ξηλώνει μοναχός του τα κάγκελα μπροστά από τη Βουλή. Γιατί κυβέρνηση που τιμά τον λόγο της δεν έχει κάτι να φοβάται.
Έτσι οι πολίτες μπόρεσαν να δουν από κοντά το σκίσιμο των μνημονίων στο προαύλιο της βουλής, και μάλιστα ήταν μέρα μεσημέρι, καθώς και πώς καταθέτεις προτάσεις που ούτε μια στο εκατομμύριο δεν γίνεται να απορριφθούν.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 28.1.2017
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
