Του Κώστα Βλαχόπουλου
Το Editorial του Νόστιμον Ήμαρ
Και μονάχα εγώ του πατέρα μου γιος
είμαι πια ένας αστός
είμαι πια καθεστώς
Είναι Πέμπτη απόγευμα και γράφω το κείμενο για την εφημερίδα. «Χαλί» παίζουν τα «Μικροαστικά», ο ιστορικός κατακόκκινος δίσκος του Λουκιανού που κυκλοφόρησε το 1973, λίγο πριν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε στίχους του μεγάλου Γιάννη Νεγρεπόντη. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, αυτός ο τόσο αγαπητός καλλιτέχνης που συντρόφευσε πολλούς από μας με τις υπέροχες μελωδίες του δεν είναι πια μαζί μας.
Ο Λουκιανός αποτελεί μοναδική περίπτωση μουσικού και στιχουργού. Σε μια εποχή που το επικό πολιτικό τραγούδι σάρωνει τα πάντα στην ελληνική δισκογραφία με προεξάρχοντες τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιάννη Μαρκόπουλο και εμβληματικούς δίσκους όπως το «Άξιον Εστί», τη «Ρωμιοσύνη», το «Χρονικό» κ.α., ο Κηλαηδόνης μπαίνει σφήνα και ανατρέπει τα δεδομένα. Λέει τα ίδια πράγματα, με άλλο τρόπο. Με τον δικό του τρόπο. Μιλάει για τους μικροαστούς, τους γραφειοκράτες, τους συμφεροντολόγους συμπολίτες μας με ανάλαφρη διάθεση και χιούμορ. Καταφέρνει να τους φωτογραφίσει, χωρίς να τους «δείξει» με το δάχτυλο. Σχηματοποιεί την ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης, χωρίς να μας δίνει μασημένη τροφή.
Μπλεξίματα δεν θέλαμε
στην οικογένειά μας
και πέρα δεν κοιτάζαμε
απ’ τα συμφέροντά μας.
Κι αν άκουγε τα λόγια μας
τα λόγια τα δικά μας
μυαλό θα είχε ο γιόκας μας
για τα συμφέροντά μας.
Ντροπή, ντροπή,
ντροπή τέτοιο παιδι
Από την στιγμή που έγινε γνωστός ο θάνατός του, πολλά αφιερώματα είδαν το φως της δημοσιότητας. Τα περισσότερα επικεντρώθηκαν στην ζωή και το έργο του με μια νοσταλγική, lifestyle διάθεση. Διαβάσαμε κείμενα που τον παρουσίαζαν ως μια καλτ φιγούρα της δεκαετίας του ’80. Τον τοποθετούσαν στην κουλτούρα των 80’s δίπλα στις βιντεοταινίες και τον Στάθη Ψάλτη. Αντιμετωπίστηκε ως ένας τύπος, που απλά έκανε ένα μεγάλο πάρτυ στην Βουλιαγμένη, μια νύχτα με φεγγάρι δίπλα στην θάλασσα. Και ως εκεί.
Ο Λουκιανός όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Λουκιανός είναι το Πάρτυ στην Βουλιαγμένη αλλά ταυτόχρονα είναι και η μουσική στην συγκλονιστική σκηνή στο κέντρο διασκέδασης στον «Θίασο» του Αγγελόπουλου. Είναι τα «Μικροαστικά». Είναι τα «Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας». Είναι η στάση υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Είναι η άποψή του για τον κίτρινισμό του «Πρώτου Θέματος».
Θα τον θυμόμαστε για όλα αυτά. Δεν θα κάνουμε κοπτοραπτική στο έργο του. Θα αφήσουμε τους παραχαράκτες μόνους τους, στην παροιμιώδη άγνοιά τους.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 11.2.2017
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
