Του Δημήτρη Κούλαλη
ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
Τις τελευταίες μέρες, ακούσαμε και διαβάσαμε πάρα πολλά για το σεξισμό, με αφορμή την επιστολή των 25 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στο ΕΣΡ εναντίον της τηλεοπτικής Ελληνοφρένειας.
Για αρχή, ας διευκρινίσουμε ότι η επίμαχη σκηνή στην οποία αναφέρεται η επιστολή, είναι ατυχής και ποιοτικά κάτω του μετρίου σε σχέση με το σύνολο της εκπομπής. Όμως, ακόμη κι αν δεχθούμε την κατηγορία, την διάκριση και την υποβάθμιση της θέσης των γυναικών, στην Ελληνοφρένεια μόνο τις ανακάλυψαν οι βουλευτές και οι βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ; Τα υπόλοιπα τηλεοπτικά προγράμματα;
Ακόμη, όπως γράφαμε τον περασμένο Μάρτιο σε άρθρο στο Νόστιμον Ήμαρ: “Οι Σουφραζέτες κρατούν Καλάσνικωφ“, ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ σε έρευνά του για τη βία κατά των γυναικών αναφέρει: «Οι γυναίκες οι οποίες διαβιούν σε οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, συγκρινόμενες με εκείνες που έχουν οικονομική επιφάνεια ή κάποιο είδος οικονομικής ανεξαρτησίας, είναι πιο πιθανό να πέσουν θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας από το σύντροφό τους, (…) διότι η πίεση λόγω της οικονομικής δυσπραγίας επηρεάζει άμεσα τις διαπροσωπικές σχέσεις».
Ακόμη, η ίδια η Eurostat, σε Έκθεσή της σχετικά με το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες στην ΕΕ ανέφερε: «το υψηλότερο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων -στην ΕΕ και την ευρωζώνη- καταγράφηκε στον ιδιωτικό τομέα. (…)Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι στο δημόσιο τομέα, στις περισσότερες χώρες, οι εργαζόμενοι προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις αναφορικά με τις αποδοχές τους».
Το γεγονός ότι στη χώρα μας, οι γυναίκες των μεσαίων και χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων πλήττονται περισσότερο απ’ όλους από τα μνημονιακά μέτρα, μέτρα τα οποία στηρίζει η κυβέρνηση, πώς ακριβώς “αναβαθμίζει” τη θέση της μέσης Ελληνίδας μέσα στην κοινωνία; Μήπως, παλεύοντας για τον τερματισμό της φτώχειας και της ταξικής ανισότητας, παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους ανισότητα και εκμετάλλευση, όπως αυτή που βιώνουν οι γυναίκες- εργαζόμενες, μάνες, άνεργες, σύζυγοι κ.λπ;