Από τον Νίκο Αραπάκη
Το βιβλίο του Δημήτρη Γιατρέλλη, από τις εκδόσεις Κέδρος
Ένας άνεργος δημοσιογράφος, ο Δάκης Κομνηνός, έχοντας φτάσει στα όρια της ένδειας αποφασίζει να υποδυθεί τον ντετέκτιβ, ευελπιστώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει κάποια χρήματα που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Η πρώτη υπόθεση που καλείται να αντιμετωπίσει έχει να κάνει με την απιστία.
Η ιδιαίτερα όμορφη σύζυγος ενός ζάπλουτου και πανίσχυρου επιχειρηματία, η οποία υποπτεύεται ότι ο σύζυγός της την απατά, αναθέτει στον Κομνηνό να ερευνήσει το ενδεχόμενο. Εύκολη υπόθεση και, το κυριότερο, καλοπληρωμένη. Δυστυχώς όμως για τον ερασιτέχνη ντετέκτιβ, η υπόθεση δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υπέθεσε. Ενόσω αυτός πιστεύει ότι η τύχη τού χαμογέλασε και θα καταφέρει να κερδίσει εύκολα και άκοπα σημαντικό ποσό χρημάτων, υπέρτερες δυνάμεις, αποφασίζουν να τον χρησιμοποιήσουν για να πραγματοποιήσουν τους δόλιους σκοπούς τους.
Χωρίς, τουλάχιστον στην αρχή, να έχει αντιληφθεί το παραμικρό, βρίσκεται αναμεμειγμένος σε μια υπόθεση όπου πανίσχυροι επιχειρηματίες, πολιτικοί, διεφθαρμένοι ιεράρχες, άνθρωποι του υποκόσμου συγκρούονται για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να καλύψουν τις ανομίες τους. Κάπως έτσι, αντί για μια απλή υπόθεση απιστίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με πτώματα, δολοφόνους, ίντριγκες και δολοπλοκίες που ούτε καν μπορούσε να φανταστεί. Σιγά-σιγά όμως, με τη βοήθεια ενός γνωστού του αστυνομικού, του Γιώργου Ορφανού, ο οποίος έχει αναλάβει να διαλευκάνει μια σχετική με την υπόθεση δολοφονία, αλλά και της νεαρής γειτόνισσάς του Γιούλας, με την οποία αναπτύσσει μια σύντομη ερωτική σχέση, αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι. Για να διαπιστώσει ότι, μια παρέα πρώην φίλων, οι οποίοι στο παρελθόν ήταν όλοι τους μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και σήμερα έχουν μεταλλαχθεί σε παντοδύναμους και αδίστακτους ανθρώπους, έχουν αποφασίσει να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους.
Η άρνηση της άρνησης, όπως άλλωστε επιβάλλει το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν είναι μυθιστόρημα αμιγώς αστυνομικό. Είναι, ταυτόχρονα, κοινωνικό/πολιτικό και, σε ένα βαθμό, φιλοσοφικό, μιας και ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη διαλεκτική λογική ως εργαλείο που ο Κομνηνός θα χρησιμοποιήσει για να λύσει το μυστήριο –οι ρήσεις φιλοσόφων που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι αρκετές και, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, χρήσιμες και σχετικές με το θέμα. Η Ελλάδα της κρίσης, με τα συμπτώματα και τις παθογένειές της, με τις ακραίες αντιθέσεις της είναι συνεχώς παρούσα στις σελίδες του βιβλίου. Ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια, εξαχρείωση, διαφθορά εξηγούν πολλές από τις συμπεριφορές και τις καταστάσεις. Επίσης, πολλές και συχνές οι αναφορές στην αριστερά και στις ιδιαιτερότητες των «φυλών» της. Άλλωστε ο Μαρξ, ο σκύλος του Κομνηνού, προϊδεάζει για τη συνεχή παρουσία της αριστεράς και των αριστερών στις σελίδες του βιβλίου.
Ο ρυθμός του βιβλίου κυλά ικανοποιητικά, χωρίς να πλατειάζει ή να στέκεται σε ασήμαντες λεπτομέρειες. Ενώ το σασπένς, βασικό χαρακτηριστικό του αστυνομικού μυθιστορήματος, υπάρχει σχεδόν παντού. Όπως υπάρχουν βέβαια και οι ανατροπές –εξίσου χρήσιμο εργαλείο του συγκεκριμένου είδους. Αξίζουν να σημειωθούν οι αρκετές και ποικίλες μουσικές αναφορές, οι οποίες «ακούγονται» ευχάριστα και βοηθούν στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Οι αρκετοί χαρακτήρες του βιβλίου, με προεξάρχοντα τον Κομνηνό είναι «γήινοι», πειστικοί, παραπέμπουν σε πραγματικούς ανθρώπους και όχι σε καρικατούρες. Τέλος, η γλώσσα του βιβλίου είναι σύγχρονη, χωρίς ακκισμούς και διάθεση για «φθηνούς» εντυπωσιασμούς. Εν κατακλείδι, ένα μυθιστόρημα σύγχρονο, καλογραμμένο που τόσο οι φίλοι του είδους αλλά και όλοι όσοι αγαπούν το καλό μυθιστόρημα, θα το ευχαριστηθούν.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον “Δρόμο”, τo Σάββατο 14.10.2017
