Άννα Μαρία Αρβανιτίδου
O Vincent Van Gogh, Ολλανδός ζωγράφος του 20ού αιώνα γεννήθηκε στο μικρό χωρίο Ζούντερτ στις 30 Μαρτίου του 1853. Γιος του πάστορα Βαν Γκογκ και το όγδοο στη σειρά παιδί. Αρχικά ασχολήθηκε με το εμπόριο των έργων τέχνης όπως κι ο μικρότερος αδερφός του Theo και στα 27 του ανακαλύπτει το ταλέντο του στη ζωγραφική. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες σε αρκετά επαγγέλματα ξεκινά μαθήματα ζωγραφικής ενώ παράλληλα αυξανόταν και το σχεδόν υπερφυσικό του ενδιαφέρον για θρησκευτικά και φιλοσοφικά θέματα.
Ύστερα από αρκετές απογοητευτικές προσπάθειες στη ζωγραφική γράφει στον αδερφό του “Σε πείσμα των πάντων θα σηκωθώ πάλι. Θα ξαναπιάσω το μολύβι μου, που εγκατέλειψα μέσα στη μεγάλη μου απογοήτευση, θα συνεχίσω το σχέδιο και τότε όλα μου φαίνεται πως θα αλλάξουν για μένα”. Oι μικρές πινελιές του εμπρεσιονισμού σύντομα μετατράπηκαν σε βίαιες κινήσεις των χρωμάτων, ελεύθερες να κατακτήσουν τον καμβά, ανάγλυφες και γεμάτες ορμή. Γύρω στο 1888 γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως ο καλλιτέχνης νοσεί ψυχικά. Η σχιζοφρένεια του χτυπά την πόρτα κι έτσι στην ψυχή του κατοικούν ο ευαίσθητος ζωγράφος και ο σκληρόκαρδος άνθρωπος. Οι ψυχικές του διακυμάνσεις και δονήσεις μεταφέρονται στο πινέλο και στους συμβολισμούς των χρωμάτων.
Η αγάπη του για τον ήλιο του νότου γίνεται φανερή και λίγο πριν διαγνωσθεί η ψυχική του νόσος μετακομίζει στην πόλη Arles. Το 1889 συνειδητοποιεί και μόνος του την κατάστασή του κι αποφασίζει οικειοθελώς να κλειστεί στο άσυλο του μοναστηρίου του Saint-Remy, όπου δούλευε ακατάπαυστα και με μεγάλη ταχύτητα. Σημειώνεται μάλιστα πως η μεγαλύτερη παραγωγή των έργων του έγινε καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του στο άσυλο κυρίως χιονισμένα τοπία σε λάδι κι ακουαρέλα.
Ένα από τα πιο γνωστά του έργα, λοιπόν που φιλοτεχνήθηκε στην Αρλ (νότια Γαλλία) είναι το “Χιονισμένο τοπίο”. Ο πίνακας απεικονίζει τις πεδιάδες του Λα Κρο αντισταθμισμένες με το Αβαείο του Μοντμαζούρ και τους λόφους του. Το έργο ξεχωρίζει αν αναλογιστεί κανείς τη μορφολογία του εδάφους και τον τρόπο απόδοσής του από τον καλλιτέχνη.
Τα χιονισμένα τοπία του Βαν Γκογκ δηλώνουν την απέραντη μοναξιά που ένιωθε και βίωνε κατά τη διαμονή του τόσο στην Ολλανδία όσο και στο Παρίσι. Η ελάχιστη ανθρώπινη παρουσία στα τοπία αυτά είναι κυρίως εργάτες κι αγρότες γεγονός που αποκαλύπει την αδυναμία του προς τους ταλαιπωρημένους και κουρασμένους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου.
Ανθρακωρύχοι στο χιόνι, υδατοχρώματα 1882 Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ
Μαζεύοντας ξύλα στο χιόνι 1884 Ιδιωτική συλλογή
Ο κήπος Παρσονάζ στη Νουένεν με χιόνι 1885 Μουσείο Χάμερ, Λος Άντζελες
Ο παλιός πύργος του νεκροταφείου στη Νουένεν με χιόνι 1885 Μουσείο Τέιτ, Λονδίνο
Χιονισμένο τοπίο με την Αρλ στο βάθος 1888 Ιδιωτική συλλογή, Λονδίνο
Αλέτρι και σβάρνα (μίμηση Μιγέ) 1889 Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ
Δύο χωρικές σκάβουν χιονισμένο χωράφι στην δύση του ήλιου 1890 Συλλογή Ιδρύματος E.G. Bührle, Ζυρίχη, Ελβετία