Του Άρη Κεραμάρη
“Το ξέρεις πως ο ντράμερ σου δεν ξέρει να παίζει;”
Ο Morrissey κοίταξε τον Ronson σαν να περίμενε την ερώτηση, “αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό…”. Ο Ronson δεν του έδωσε σημασία “και τι σκοπό έχεις με αυτό το άλμπουμ;”
“Να είναι ροκ και να ακούγεται για πολλά χρόνια” του είπε , προσέχοντας μια λάμψη στα μάτια του Mick, μην ξέροντας πως το μυαλό του εκείνη την ώρα, είχε γυρίσει πολλά χρόνια πίσω.
Τότε που δύο τύποι τον είχαν πλησιάσει, λέγοντας του πως ήταν ο rainbow man και ο hyper man, πως υπήρχε ο cowboy man και πως έψαχναν τον gangster man, αλλά το κυριότερο πως είχαν έτοιμο ένα άλμπουμ, που θα άλλαζε την μουσική για πάντα, μόνο που ακούγοντας το, στην τελική μορφή του , κατάλαβαν πως δεν ήταν ροκ.
Ο Ronson μόλις είχε παρατήσει τους RATS και δούλευε σαν κιθαρίστας και κηπουρός, όπου έβρισκε, στο αγαπημένο του Hull.
Ο πειρασμός είναι σκέψη που χαμογελά στην φαντασία κι όταν έρθει η αναμονή κι επιθυμία να κεντρίσουν, τέλος…
Έδωσε τα χέρια με τους Bowie και Visconti, κάνανε μαζί το “The man who sold the world” και έγινε ο sideman στο πλευρό του Starman, εξαπολύοντας ηλεκτρικές, διαστημικές καταιγίδες.
Ο δίσκος που θα άλλαζε την μουσική, ήρθε δύο χρόνια αργότερα, αφού πρώτα οργίασαν σαν παραγωγοί και μουσικοί στο “Transformer” του Reed.
Ο Ronson συμφώνησε τελικά με τον Morrissey και το 1992 έκανε την παραγωγή στο “Your arsenal” ,την εποχή που όλος ο μουσικός τύπος έγραφε πως χωρίς την κιθάρα του Marr, ο πρώην Smith δεν ήξερε που πατούσε.
Ο Mick Ronson λένε, πέθανε στις 29 Απριλίου 1993, (εγώ πιστεύω πως βιάστηκε λίγο παραπάνω να φτάσει, εκεί που ανήκε, στο μέλλον) χωρίς να δει πως ο μουσικός τύπος είχε δίκιο και πως το “Your arsenal” ήταν απλά ένας καλός δίσκος.
Στην τελική, μπορεί να ήταν το alter ego του Ziggy, δεν ήταν όμως και θεός…
Λίγο αργότερα το “Rolling Stone” τοποθέτησε ΕΚΕΊΝΟΝ , που διαμόρφωσε τον ήχο του Bowie και του Reed στην 64η θέση μιας λίστας των καλύτερων κιθαριστών από πάντα…
Τι λέτε ρε γατάκια ;