Συνέντευξη στον Θωμά Γιούργα
Οι υποψήφιοι της «Ανυπότακτης Αθήνας», Όλγα Κλείτσα και Άγγελος Κοντογιάννης μιλάνε στο Νόστιμον Ήμαρ.
Το κεντρικό σύνθημα της «Ανυπότακτης Αθήνας» είναι «Μια πόλη για τις ανάγκες μας» -ποιες είναι οι κύριες και πιο επείγουσες ανάγκες της Αθήνας;
Για εμάς είναι αυτές που ορίζουμε ως θεμελιακές ανάγκες για την διαβίωση στην πόλης μας. Η κατοικία, η κοινωνική πολιτική, οι ελεύθεροι χώροι και η καθαριότητα. Και δυστυχώς είναι ακριβώς αυτές οι ανάγκες που έχουν πληγεί περισσότερο στην Αθήνα.
Πέρα από το τεράστιο πρόβλημα εύρεσης κατοικίας τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την παντελή έλλειψη ή ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής∙ τα προγράμματα που υλοποιεί ο Δήμος αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως «ωφελούμενους» κι όχι ως δικαιούχους, ενώ παράλληλα έχουν ένα πρόσκαιρο χαρακτήρα που φαίνεται να στοχεύει σε αυτό που έχουμε συχνά αποκαλέσει ως «ανακύκλωση της δυστυχίας».
Παρατηρούμε, δε, ότι υπάρχει ταυτόχρονα μία στοχευμένη πολιτική εκμετάλλευση των μεγάλων χώρων πρασίνου (Πεδίον του Άρεως, Ακαδημία Πλάτωνος, Γουδή, Προμπονά κλπ) μέσω του σχήματος εγκατάλειψη-υποβάθμιση-εκποίηση. Σε γενικές γραμμές, η Αθήνα είναι μια πόλη που παλεύει να αναπνεύσει, με τους ελεύθερους χώρους στο σύνολό τους, να συρρικνώνονται όλο και περισσότερο είτε πρόκειται για πάρκα και πλατείες είτε για κοινόχρηστους χώρους αθλοπαιδιών και ψυχαγωγίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι και οι παιδικές χαρές. Από τις 81 παιδικές χαρές του Δήμου, λειτουργούν μόλις οι 29. Και για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, αυτό σημαίνει ότι αντιστοιχούν περίπου 1000 παιδιά ανά παιδική χαρά!
Όσο για την καθαριότητα νομίζω δεν χρειάζεται πολλές εξηγήσεις για την περιγραφή του προβλήματος, όσες κι όσοι ζούμε στην Αθήνα το γνωρίζουμε δυστυχώς πολύ καλά: η Αθήνα είναι μια βρώμικη πόλη. Αυτό, όμως, που αρκετοί κάτοικοι ίσως δεν γνωρίζουν είναι ότι η διαχείριση απορριμμάτων έχει εξελιχθεί σε μία πολύ επικερδή δραστηριότητα. Ειδικά στο Δήμο της Αθήνας, ακόμα και ο βαθμός ανακύκλωσης εξαρτάται από την εκάστοτε συμφωνία που έχει συνάψει ο Δήμαρχος με τον κάθε ιδιώτη. Πριν καν φτάσουμε, όμως, να μιλήσουμε για τον τελικό προορισμό των απορριμμάτων, πρέπει να μιλήσουμε για την διαχείριση μέσα στην πόλη, για την διαλογή στην πηγή, τις καμπάνιες εκπαίδευσης και ενημέρωσης που οφείλει να πραγματοποιήσει ο Δήμος και πολλά άλλα. Σε όλα αυτά, ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει κάνει ούτε το πρώτο βήμα. Χαρακτηριστική περίπτωση η απόπειρα υλοποίησης μικρής έκταση προγράμματος κομποστοποίησης, με προμήθεια, όμως, ακατάλληλων κάδων!
- Ένα από τα μεγάλα ζητήματα για τους κατοίκους της Αθήνας, και όχι μόνο, είναι η ραγδαία ανάπτυξης της αγοράς “Airbnb”. Ποια είναι η θέση της παράταξης σας;
Τα “Airbnb”, “Booking” και γενικά οι πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι μόνο μία έκφανση του προβλήματος. Περίπου από το 2012 και μετά έγινε μία επίμονη προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων στην αγορά ακινήτων. Η προσπάθεια αυτή εκφράστηκε κατά κόρον από το πρόγραμμα Golden Visa (Μόνιμη Άδεια Διαμονής Επενδυτή) το οποίο προϋποθέτει ιδιοκτησία ακινήτου αξίας άνω των 250.000 Ευρώ.
Στη συνέχεια ήρθε και το νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν αποσκοπούσε ποτέ στο να φορολογήσει τους μεμονωμένους κατοίκους που νοικιάζουν το δωμάτιό τους ή το σπίτι τους όταν λείπουν. Το νομοθετικό πλαίσιο φτιάχτηκε ώστε να αναγνωρίσει μία νέα οικονομική δραστηριότητα: τις εταιρίες που διαχειρίζονται ακίνητα προς βραχυχρόνια μίσθωση. Με αυτό τον τρόπο εκτοξεύτηκε ο αριθμός των ακινήτων που εισήχθησαν στις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης.
Κι ενώ τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από αρκετούς υποψηφίους Δημάρχους ακούμε τις ανησυχίες τους για την κατάσταση αυτή και για τα μέτρα που πρόκειται να πάρουν για να την θεραπεύσουν, την ίδια στιγμή τον Ιούλιο εφαρμόζεται η επέκταση του προγράμματος Golden Visa (που ψηφίστηκε εν μέσω προεκλογικής περιόδου) η οποία έρχεται πλέον ξεκάθαρα να απελευθερώσει την επένδυση σε ακίνητα οποιασδήποτε αγοραστικής αξίας, αφού στόχος είναι να δίνει μόνιμη άδεια παραμονής σε όσους έχουν εταιρίες που επενδύουν αποκλειστικά σε ακίνητα! Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι πρόκειται να γίνει…
Για εμάς, λοιπόν, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Διεκδικούμε τον τερματισμό του προγράμματος Golden Visa και ταυτόχρονα της αποτροπή διαχείρισης ακινήτων προς βραχυχρόνια μίσθωση από εταιρίες∙ εάν οι εταιρίες θέλουν να συνεχίσουν να λειτουργούν, θα πρέπει να υπάγονται στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο με τα ξενοδοχεία. Ακόμα και για τους κατοίκους, όμως, θεωρούμε ότι θα πρέπει να θεσμοθετηθεί περιορισμός του ποσοστού των διαμερισμάτων για βραχυχρόνια μίσθωση και ειδικά περιοχές όπως το Κουκάκι, θα πρέπει να κηρυχτούν κεκορεσμένες.
Όμως, το ζήτημα της κατοικίας στην Αθήνα είναι συνολικό. Θεωρούμε ότι η υπόθεση της στέγης των Αθηναίων πρέπει να γίνει υπόθεση του Δήμου. Γι’ αυτό και διεκδικούμε την κατάρτιση μητρώου αναζήτησης κατοικίας από τις Δημοτικές Κοινότητες, όπου οι πολίτες θα μπορούν να δηλώνουν ότι αναζητούν σπίτι, ως ένα πρώτο βήμα καταγραφής και ορατότητας του προβλήματος. Παράλληλα, πρέπει να επανέλθει ο θεσμός τόσο της Κοινωνικής Κατοικίας όσο και των Φοιτητικών Εστιών σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια της Αθήνας.
- Ποια είναι τα ζητήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής τα οποία αναδεικνύετε σε σχέση με τον Δήμο της Αθήνας;
Δυστυχώς τα βασικότερα προβλήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής αφορούν άμεσα και το Δήμο της Αθήνας. Πρωτ’απ’όλα, η μνημονιακή (ή «μετα-μνημονιακή») λιτότητα και η οικονομική ασφυξία των δήμων. Η επιτροπεία και η επιτήρηση σε σημείο αδυναμίας λήψης οποιασδήποτε απόφασης. Όμως, παν’απ’όλα, το θεσμικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης που δημιουργεί επίφαση δημοκρατίας –για παράδειγμα με την απλή αναλογική-, ενώ στην πραγματικότητα βαθαίνει ακόμα περισσότερο τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα και υποβαθμίζει τη συμμετοχή. Μάλιστα, είχαμε πρόσφατα άλλο ένα παράδειγμα που κάνει εμφανή την αντιδημοκρατικότητα του όλου πλαισίου: όταν προσπαθούσαμε να μαζέψουμε χαρτιά και να προλάβουμε προθεσμίες για την κατάθεση των συνδυασμών μας για τις Κοινότητες στο πρωτοδικείο, μάθαμε ότι για να ιδρύσει κανείς/καμία μία δημοτική παράταξη και να είναι οικονομικώς εντάξει, χρειάζεται έδρα… και η έδρα πρέπει να είναι ιδιόκτητο σπίτι. Αλήθεια, πόσο κόσμο κάτω των 40 γνωρίζετε που έχει ιδιόκτητο σπίτι; Ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, λέγεται.
- Τι σας διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα σχήματα που αυτοπροσδιορίζονται ως «αριστερά» ή «προοδευτικά»;
Σε σχέση με τα αριστερά σχήματα, θεωρούμε ότι είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν, παρά αυτά που μας χωρίζουν. Γι’αυτό ήδη από το φθινόπωρο είχαμε απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης στο Δήμο της Αθήνας. Δυστυχώς, όμως, δεν τα καταφέραμε ή έστω δεν τα καταφέραμε σε ικανοποιητικό βαθμό, με αποτέλεσμα η αριστερά και σε αυτές τις εκλογές να είναι κατακερματισμένη. Δεν θα μπούμε, λοιπόν, στη διαδικασία να αντιπαρατεθούμε με άλλα σχήματα της αριστεράς σε μια λογική διεκδίκησης αριστερής καθαρότητας και ψήφου. Δε μας ταιριάζει, αυτό, αξιακά. Τη δράση μας και το πλαίσιό μας τα έχουμε δείξει επί τρία χρόνια λειτουργίας και θα συνεχίσουμε μετά τις εκλογές επιμένοντας στις ενωτικές μας προσπάθειες. Σε αυτές τις εκλογές, ελπίζουμε έστω και αθροιστικά να πάει καλά όλη η ριζοσπαστική κομμουνιστική αριστερά.
Το «προοδευτικό», όμως, είναι λέξη… ιδιαίτερη. Γιατί πίσω από την πρόοδο μπορούν να κρύβονται πολλά. Για να το πούμε με άλλα λόγια, έστω ότι κάποιος δηλώνει υπέρ των Λοατκια δικαιωμάτων, υπέρ της ισότητας, δηλώνει αντισεξιστής και κατά των αποκλεισμών. Την ίδια στιγμή, όμως, ψηφίζει μέτρα εκμηδένισης της κοινωνικής πολιτικής, με αποτέλεσμα να κλείνουν τα κέντρα πρόληψης ή να γίνονται ιδιωτική μπίζνα, να μην υπάρχει στήριξη σε κακοποιημένες γυναίκες ή εφήβους κλπ. Πως μπορεί αυτή η ασυνέπεια λόγου και πράξης να ιδώνεται με θετική ματιά; Για εμάς δε μπορεί. Γι’αυτό μάλιστα, ένας από τους στόχους μας είναι και η επαναφορά της πολιτικής στις γειτονιές. Για εμάς δεν υπάρχει το δίλημμα «πρόοδος» ή «συντήρηση». Το δικό μας δίλημμα είναι «ζωή με αξιοπρέπεια» ή «μνημονιακή κανονικότητα». Επ’ αυτού τοποθετούμαστε.
- Για ποιο λόγο έχει ανησυχητικά μεγάλη απήχηση η ατζέντα των νεοναζί στην Αθήνα και με ποιους τρόπους θα έπρεπε να απευθυνθεί σε αυτό τον κόσμο η Αριστερά;
Θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλη μία ανάλυση για τη σύνδεση φτωχοποίησης και φασισμού, αλλά έχει γίνει πολλές φορές. Αντ’ αυτού θα εστιάσουμε σε μία άλλη πτυχή. Οι φασίστες τα τελευταία χρόνια, υλοποιούν την εξής μεθοδολογία: πρώτα εστιάζουν σε μία περιοχή η οποία να συγκεντρώνει χαρακτηριστικά κοινωνικών αποκλεισμών, έλλειψης κοινωνικής δικαιοσύνης, έντονη φτωχοποίηση και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής αλλά παν’απ’όλα παρουσιάζει συγκεντρώσεις μεταναστών ή προσφύγων και στη συνέχεια επιχειρούν να την «καθαρίσουν» με τις γνωστές μεθόδους. Προσπαθούν δηλαδή να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν μικρές «καθαρές» περιοχές τις οποίες μετά χρησιμοποιούν ως το «φασιστικό αντιπαράδειγμα» επενδύοντας στο φόβο και την απογοήτευση.
Το πρόβλημα είναι ότι από την άλλη πλευρά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που μάλιστα είναι και περιορισμένες στο χώρο, δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε θετικά αντιπαραδείγματα συμβίωσης και συνύπαρξης. Πέρα, λοιπόν, από τη διαρκή σύγκρουση με το φασισμό, πρέπει να διεκδικούμε και να οικοδομούμε διαρκώς σχέσεις συνύπαρξης μέσα στις γειτονιές. Σε αυτή τη λογική κινείται και η πρότασή μας για Διαπολιτισμικά Κέντρα στο πλαίσιο ενός συμπεριληπτικού σχεδιασμού για την πόλη.
- Ποιες είναι οι πιο καταστροφικές πολιτικές της διοίκησης Καμίνη; Πιστεύετε ότι αφήνει κάποιο θετικό έργο πίσω του;
Δύσκολη ερώτηση. Θα μπορούσαν να γραφτούν τόμοι για να την απαντήσουν. Ας ξεκινήσουμε ως εξής. Προφανώς και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχει υπάρξει έργο στην Αθήνα. Και υπάρχουν μάλιστα και κινήσεις οι οποίες ήταν (τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση) θετικές. Το πρόβλημα ήταν πάντα η κατεύθυνση στην οποία κινούνταν ακόμα και θετικές πρωτοβουλίες. Θα φέρω ένα παράδειγμα για να γίνει αυτό πιο κατανοητό. Η Αθήνα υπήρξε κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου. Υπήρξε, λοιπόν, μία πολύ ευχάριστη πρόταση, να πραγματοποιηθεί επί ένα χρόνο ένα πρόγραμμα κινητής δανειστικής βιβλιοθήκης. Επί της αρχής ήμασταν πολύ θετικές –να πω σ’ αυτό το σημείο ότι έτυχε όλες οι θέσεις αιρετών μας να καλύπτονται από γυναίκες. Εισηγηθήκαμε, λοιπόν, σε όλα τα Κοινοτικά Συμβούλια που συμμετείχαμε, η κινητή βιβλιοθήκη να μην περνάει από τις γνωστές, τις «κυριλέ» περιοχές της κάθε Κοινότητας, αλλά από αυτές που έχουν χτυπηθεί πιο πολύ από την κρίση, όπου κατοικούν πολλά παιδιά πρώτης ή δεύτερης γενιάς μεταναστών, ώστε παράλληλα μέσω του πολιτισμού να βγουν και αυτές οι περιοχές από την αφάνεια. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Έτσι, ένα θετικό πρόγραμμα, υλοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο που τελικά κατέληξε αρνητικό.
Συνολικά, όμως, αυτό που θα λέγαμε ότι «πέτυχε» η διοίκηση Καμίνη, είναι η πλήρης απαξίωση των Συμβουλίων (όχι μόνο των Κοινοτικών, αλλά και του Δημοτικού) δια της πλαγίας. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του Δήμου ασκείται μέσω μνημονίων συνεργασίας με ΜΚΟ και ιδρύματα (κυρίως το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αλλά και άλλα) με παράπλευρο αποτέλεσμα κυριολεκτικά να μην ξέρουμε τι συμβαίνει στην περιοχή μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας έχουμε βρεθεί πολλές φορές σε θέση να πρέπει να ψάξουμε στη Διαύγεια την εξέλιξη μίας υπόθεσης καθώς εξουσιοδοτείται ο Δήμαρχος να την προχωρήσει και δεν έχουμε καμία δυνατότητα ελέγχου ή συναπόφασης.
Χαριτολογώντας και λίγο, αν αφήνει κάτι πίσω του ο Καμίνης είναι σίγουρα πολύ «καθαρά» βιβλία –είναι ο πιο ικανός δήμαρχος σε αυτό, κατάφερε να είναι πάντα καλυμμένος- και 55 εκ. που πήρε από δάνειο με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Αλλά μην ξεγελιέστε κι αρχίσετε να γιορτάζετε. Όλο το ποσό, είναι δεσμευμένο μέχρι και το τελευταίο ευρώ σε συγκεκριμένα έργα. Τουλάχιστον κάποια από αυτά είναι απαλλοτριώσεις που διεκδικούμε χρόνια. Να ένα θετικό!
- Πως σχεδιάζετε τον ρόλο της παράταξης σας μετεκλογικά; Υπάρχουν περιθώρια συμμαχιών με υπάρχοντα σχήματα, έστω και σε επί μέρους ζητήματα;
Σίγουρα! Η επόμενη μέρα θέλουμε να μας βρει όλη την αριστερά μαζί. Την πρόθεσή μας για συμμαχίες την έχουμε δείξει ήδη. Όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουμε συνεργαστεί τόσο με συλλόγους και ομάδες της κάθε περιοχής προκειμένου να πραγματοποιήσουμε συγκεκριμένες διεκδικήσεις, όσο και με άλλες παρατάξεις. Για παράδειγμα, το πρόβλημα των Κοινωνικών Πολυκατοικιών του Δήμου, το ανοίξαμε μαζί με τον Πέτρο Κωνσταντίνου από την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», το ζήτημα της πολεοδομικής μελέτης του Προμπονά, το ανοίξαμε μαζί με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» που είχε κι αυτή χρόνια παρέμβαση για το θέμα στην περιοχή, το ζήτημα της μη εφαρμογής των όρων του ΕΣΠΑ με το οποίο αναπαλαιώθηκαν και άνοιξαν ξανά ως κέντρα πολιτισμού, η Οικία Θεοτοκοπούλου, η Αγορά της Κυψέλης κλπ το ανοίξαμε μαζί με πολιτιστικούς συλλόγους και κινήσεις της Αθήνας, στο μπάζωμα του Ποδονίφτη αντιταχθήκαμε μαζί με τον περιβαλλοντικό σύλλογο ΡΟΗ και άλλους συλλόγους της Αθήνας ακόμα και σε συνεργασία με Δημοτικό Σύμβουλο που είχε ανεξαρτητοποιηθεί από την ίδια την παράταξη του Καμίνη.
Αυτά είναι τα δείγματα γραφής μας –αν θέλετε- μέχρι τώρα κι έτσι στοχεύουμε να συνεχίσουμε. Ενωτικά με την υπόλοιπη αριστερά, με τους ενεργούς πολίτες που διεκδικούν, με τους συλλόγους που αγωνίζονται και παράλληλα κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να ενισχύσουμε τη συμμετοχή και την ορατότητα∙ τόσο των διαδικασιών και των αποφάσεων από τους πολίτες, όσο και των ίδιων των πολιτών από τα Συμβούλια. Γιατί, δυστυχώς, όσο αόρατη είναι η αυτοδιοίκηση (οι δομές και οι διαδικασίες της) για τους πολίτες, τόσο αόρατοι είναι και οι πολίτες απέναντι στην αυτοδιοίκηση. Αυτό το ρόλο θέλουμε να παίξουμε.
- Το θέμα της ασφάλειας έχει μπει στην πρώτη γραμμή από όλες σχεδόν τις παρατάξεις. Ποιες είναι οι θέσεις σας για την εγκληματικότητα στον Δήμο; Πιστεύετε ότι τα Εξάρχεια είναι μια περιοχή στην οποία απαιτούνται παρεμβάσεις;
Στα Εξάρχεια υπάρχει όντως σημαντικό και διαρκώς επιδεινούμενο πρόβλημα αντικοινωνικών και παραβατικών συμπεριφορών. Όσοι και όσες ζούμε στην συγκεκριμένη γειτονιά υφιστάμεθα τις συνέπειες εδώ και χρόνια. Το ζήτημα όμως είναι ότι οι μαφίες που σήμερα λυμαίνονται την περιοχή (ναρκωτικά, τσιγάρα, κα) βρέθηκαν εκεί λόγω της πλήρους εγκατάλειψής της από τις δημοτικές αρχές (πότε αλήθεια έγιναν για τελευταία φορά έργα στον Λόφο του Στρέφη και τους γύρω πεζοδρόμους;) αλλά και την ανοχή -αν όχι κάλυψη- που απολαμβάνουν από τις διωκτικές αρχές. Από τις κυριολεκτικά χιλιάδες προσαγωγές που έχουν γίνει τα τελευταία δέκα χρόνια στις διάφορες επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας πόσες εν τέλει αφορούσαν τα κυκλώματα προστασίας και διακίνησης; Ελάχιστες είναι η απάντηση και αυτό σχετίζεται με τη συνειδητή υποβάθμιση της περιοχής τόσο από το Δήμο όσο και από το κεντρικό κράτος. Υπό μια έννοια εάν δεν υπήρχαν τα Εξάρχεια θα έπρεπε να εφευρεθούν ειδάλλως οι κύριοι Μπακογιάννης, Γερουλάνος και Ηλιόπουλος θα έπρεπε να αναπτύξουν τις θέσεις τους για τον έλεγχο του real estate, την υποστελέχωση κρίσιμων δημοτικών υπηρεσιών λόγω των περικοπών, όπως η καθαριότητα· το κλείσιμο κοινωνικών πολυκατοικιών· το κυνήγι μαγισσών απέναντι σε πρωτοβουλίες κοινωνικής οργάνωσης και αλληλεγγύης που έδωσαν ανάσα σε χιλιάδες συνδημότες μας την περίοδο της κρίσης, όπως οι αγορές χωρίς μεσάζοντες. Εάν θέλουμε άλλωστε να είμαστε ακριβείς δεν υπάρχει τίποτα στα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ που να υποδεικνύει σημαντική άνοδο της εγκληματικότητας στο δήμο Αθηναίων. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζήτημα παραβατικότητας στην πόλη σημαίνει όμως ότι γίνεται πολιτική υπερεκμετάλλευση του θέματος «ασφάλεια» προκειμένου να συσκοτιστούν τα γενεσιουργά αίτια των όποιων προβλημάτων· κατάρρευση της προνοιακής πολιτικής, χαμηλή ποιότητα δημοσίων υπηρεσιών, υψηλότατη ανεργία, ανύπαρκτες πολιτικές επανένταξης. Η παραβατικότητα είναι παράγωγο και όχι αίτιο της κρίσης που βιώνει η Αθήνα ύστερα από 10 χρόνια μνημονιακής προσαρμογής. Εάν θέλετε να μιλήσουμε και στη βάση της διεθνούς εμπειρίας η μονοσήμαντη εστίαση στην καταστολή της παραβατικότητας το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να επιφέρει είναι η χωρική μετατόπιση του προβλήματος.
- Έχετε κάποια πολιτική στο πρόγραμμά σας για τα αδέσποτα ζώα και την προστασία τους;
Για αρχή, προτιμάμε να αναφερόμαστε σε άστεγα ζώα και όχι αδέσποτα, γιατί μερικές φορές οι λέξεις σηματοδοτούν και πολιτικές. Το βασικότερο ζήτημα για εμάς είναι η ένταξη της μέριμνας για τα άστεγα ζώα στην Κοινωνική Πολιτική του Δήμου κι όχι στο Πράσινο. Δεν είναι απλά μία συμβολική κίνηση. Από τη μία είναι μία αναγνώριση ότι η ανθρώπινη κοινωνία είναι σε απόλυτο βαθμό υπεύθυνη για την κατάσταση των ζώων στην πόλη, γεγονός που θέλουμε να οδηγήσει σε λήψη αυστηρών μέτρων κατά της εγκατάλειψης, κακοποίησης ζώων κλπ, αλλά παράλληλα είναι και ένα βήμα συνειδητοποίησης ότι τα ζώα συντροφιάς που έχουν εγκαταλειφθεί στο δρόμο, δεν χρειάζονται μόνο τροφή και που και που περιποίηση, δεν είναι δέντρα να τα ποτίζεις και να τα κλαδεύεις∙ χρειάζονται συνολική φροντίδα. Για τα επί μέρους μέτρα, όπως σημεία ταΐσματος, νερού κλπ έχουν κάνει τρομερή δουλειά οι φιλοζωϊκές και την έχουμε καταγράψει και στις διεκδικήσεις μας, αυτό, όμως που πρέπει οπωσδήποτε να διεκδικούμε ξανά και ξανά μέχρι να υλοποιηθεί είναι η παύση συνεργασίας του Δήμου Αθηναίων με το ΔιΚεΠΑΖ (Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων) και η δημιουργία οικείου δημοτικού προγράμματος από το Δήμο Αθηναίων με Δημοτικά Κτηνιατρεία σε κάθε Κοινότητα. Και να θυμίσουμε για άλλη μια φορά ότι αυτό δεν αφορά μόνο τα άστεγα ζώα, αλλά και την πρόσβαση σε κτηνιατρική φροντίδα για τα ζώα συντροφιάς συμπολιτών μας που λόγω της κρίσης αντιμετωπίζουν οικονομική δυσπραγία και δε μπορούν να απευθυνθούν σε ιδιώτη κτηνίατρο.
*Κλείτσα Όλγα – Αναλύτρια Πληροφοριακών Συστημάτων & Κοινοτική Σύμβουλος 5ης Δημοτικής Κοινότητας. Υποψήφια με την Ανυπότακτη Αθήνα στις γειτονιές της 5ης Κοινότητας
**Κοντογιάννης Άγγελος – Διδάκτορας πολιτικής επιστήμης και μεταδιδακτορικός ερευνητής. Υποψήφιος με την Ανυπότακτη Αθήνα στις γειτονιές της 1ης Κοινότητας