Αγαπητό 2016,
Πήραμε το θάρρος να σου γράψουμε λίγες γραμμές και να σε καλωσορίσουμε. Οι αποτιμήσεις, οι λογαριασμοί και τα ρέστα που χρωστάμε στον προκάτοχο σου, πες του να τα γράψει στο χιόνι. Γυρίζουμε σελίδα και προχωράμε.
Αν σου είναι εύκολο, θα θέλαμε με το που έρθεις να φέρεις μια σοβαρή και ανθρώπινη λύση για το ζήτημα των προσφύγων, αλλά και των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις εστίες τους για να δώσουν στα παιδιά τους και στις οικογένειες τους ένα μέλλον μακριά από τον πόλεμο, την αποσταθεροποίηση και τη βαρβαρότητα της πείνας και της υποβάθμισης. Ψευδαισθήσεις δεν τρέφουμε, ξέρουμε πώς πάει το πράγμα και πώς πορεύεται ο άνθρωπος εδώ και αιώνες. Ξέρουμε πως δεν θα τερματίσεις την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Απλά φρόντισε να σοβαρευτούν λίγο στα διεθνή fora και στο ευρωπαϊκό επίπεδο, και να έρθουν επιτέλους βιώσιμες και λογικές προτάσεις για το μέλλον αυτών των ανθρώπων. Επίσης αν αποφασίσεις να τερματίσεις το γαϊτανάκι της γελοιότητας, με το λαθρεμπόριο ψυχών, θα ήταν μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη.
Αυτή είναι η διεθνής ανθρωπιστική κρίση, που ήρθε να γίνει ένα σώμα με την εγχώρια. Τα ξέρεις τώρα. Δεν θα στα πούμε πάλι. Τα όρια της φτώχιας, την ανεργία – ιδιαίτερα αυτή των νέων – τις χρόνιες και δομικές ανεπάρκειες και παθογένειες του ελληνικού συστήματος-χώρα. Ξέρω τι θα μας πεις. Για το ζήτημα της πολιτικής πρακτικής και τους περιορισμένους ορίζοντες της πολιτικής τάξης αυτής της χώρας. Δεν θα έχεις άδικο. Βασικά αν σου είναι εύκολο συνέχισε από εκεί που το άφησε ο προκάτοχος σου. Συνέχισε να αποδομείς και να ροκανίζεις αυτό το σύστημα εξουσίας που καθηλώνει τη χώρα, αλλά ξεμένει σιγά-σιγά από εφεδρείες, φτάνοντας σε καρικατούρες και σε γελοιότητες.
Αν πάλι σου είναι εύκολο κάνε κάτι για αυτούς που αυτομαστιγώνονται. Αυτούς που πιστεύουν ότι «φταίμε και εμείς», ότι «εμείς τους ψηφίζαμε τόσα χρόνια» κλπ. Βασικά κάνε κάτι για να επιστρέψει η πολιτική σε αυτή τη χώρα. Γιατί αυτό το πράγμα δεν είναι πολιτική. Γιατί πολιτική σημαίνει σχέδιο και όχι εκ των υστέρων σύνθεση. Γιατί πολιτική σημαίνει διάλογος και δημόσιο βήμα, όχι τηλεκρατικά αναμασήματα. Γιατί πολιτική δεν είναι τα κόμματα, γιατί βασικά αυτά που κυριαρχούν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι κόμματα. Δεν ζουν μέσα από τον διάλογο και τις ζυμώσεις. Γιατί ζουν αποκομμένα από τους κοινωνικούς πρωταγωνιστές και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Γιατί δεν έχουν εσωτερική έστω ζωή. Έρμαια ολιγομελών ηγετικών ομάδων, πολιτικά αναλφάβητων. Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν έχουν καν μια παιδεία για τη διακυβέρνηση. Το μόνο τους μέλημα είναι η κατοχή του κράτους και η νομή του δημόσιου αγαθού. Α και που είσαι. Λιγότερο μηδενισμό αδερφέ. Γιατί είναι εύκολος στόχος ένα καθεστώς που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Δεν θέλει και τόση προσπάθεια να καταρρεύσει. Το «μετά» είναι το στοίχημα. Πάντα ήταν.
Επίσης θα θέλαμε να σου ζητήσουμε λιγότερη θεωρητικολογία. Λιγότερες αναλύσεις. Λιγότερα δημοσιεύματα του τίποτα. Λιγότερα άρθρα γνώμης. Λιγότερη ηττοπάθεια. Φέρε και λίγο πράξη, να γεννηθεί έτσι δειλά – δειλά η αισιοδοξία για κάτι καλύτερο. Ιδιαίτερα όμως ξόρκισε τους εφιάλτες της «κεντρικότητας». Πες στους νέους ανθρώπους αυτής της χώρας πως δεν αλλάζουν οι δομές στο κεντρικό επίπεδο. Όποιος καταπιάστηκε με αυτά, είτε αφομοιώθηκε είτε τον πέταξαν έξω. Πείσε τους να ασχοληθούν με τις γειτονιές τους, τα χωριά τους, τις πόλεις τους, να αγαπήσουν πάλι τον τόπο τους. Να αναπτύξουν παράλληλες δομές και να καλύψουν τις ανεπάρκειες. Να δώσουν ένα νέο παράδειγμα, μέσα στους αθλητικούς χώρους, μέσα από τις πολιτισμικές δραστηριότητες, τις δομές αλληλεγγύης, τον εθελοντισμό. Να δείξουμε το γαμημένο το μέταλλο που έχουμε σαν λαός και να φωνάξουμε ότι είμαστε εδώ, ζωντανοί, παρέα με τα όνειρα μας.
Κλείνοντας θέλουμε να σου πούμε για όλα τα αδέρφια μας που εγκατέλειψαν τη χώρα, ψάχνοντας σε έναν άλλον τόπο, ένα καλύτερο μέλλον. Πήγαινε τους το μήνυμα ότι δεν τα παρατάμε. Πες τους ότι ο αέναος κύκλος της αναξιοπρέπειας κάποια στιγμή θα κλείσει. Θα τον κλείσουμε εμείς. Και αν νομίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των ευκαιριών, άς το διακωμωδήσουν. Ας δουν τα πρόσωπα που μονοπωλούν το δημόσιο βήμα στη χώρα και ας κάνουν την αυτοκριτική τους. Και αν πάλι δεν μπορούν να μας συνοδεύσουν με την παρουσία τους, ας μας συνοδεύσουν με τη σκέψη τους και με τη δράση τους. Έστω εξ αποστάσεως. Πράγματα πολλά μπορούν να γίνουν. Και γίνονται. Και θα γίνονται. Ας γίνουν και αυτοί μέρος αυτών.
Αυτά τα εισαγωγικά θέλαμε να σου πούμε. Αν μπορείς να κάνεις κάτι. Βασικά γάμα το. Μην κάνεις τίποτα. Οι συνθήκες δεν ωριμάζουν από μόνες τους. Τις συνθήκες τις ωριμάζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Και πλέον είμαστε ώριμοι. Γιατί οι εμπειρίες έγιναν συνείδηση και η συνείδηση γεννά την πράξη.
Καλώς να έρθεις.
Νίκος Νικήτογλου, αποκλειστικά για το Νόστιμον ήμαρ