Του Νικήτα Φεσσά
Στο άρμα της πρόσφατης ‘Νarconnaissance’ (βλέπε την επιτυχημένη σειρά του Netflix, αλλά και τα American Made και The Infiltrator) έρχεται να προσδεθεί ένα ακόμη biopic για τον πιο διαβόητο ναρκοβαρόνο όλων των εποχών, οι απίστευτες ιστορίες γύρω από τον οποίο είναι το υλικό που είναι φτιαγμένοι οι θρύλοι.
Βασισμένο στο μπεστσέλερ με τίτλο Αγαπώντας τον Πάμπλο, Μισώντας τον Εσκομπάρ γραμμένο από τη δημοσιογράφο – ερωμένη του τελευταίου, Virginia Vallejo, πιο pulp, φανταχτερό, ιλουστρασιόν, σαπουνοπερατικό και ένοχη camp απόλαυση απ ό,τι το Narcos, αλλά πιο ρεαλιστικό στην καταγραφή των γεγονότων από ό,τι η κολομβιανή τηλενουβέλα Pablo Escobar, le Patron du mal, το Loving Pablo ποντάρει στη χημεία και στο γκλάμουρ του πρωταγωνιστικού ζευγαριού (και στη ζωή), Javier Bardem και Penélope Cruz.
Η σκηνοθεσία του Fernando León de Aranoa (έχει ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν με τον Bardem στο αρκετά διαφορετικό Δευτέρες με Λιακάδα) έχει ένα άρωμα Σκορσέζε και Blow (η δεύτερη ταινία που απεικονίζει το καρτέλ του Medellín και τον Εσκομπάρ στην οποία πρωταγωνιστεί η Cruz), με τον Ισπανό να ενορχηστρώνει, και τον συμπατριώτη του Álex Catalán να κινηματογραφεί μερικές εντυπωσιακές σεκάνς και σκηνές δράσης (που το Narcos απέφυγε πιθανόν για λόγους budget) όπως αυτή με τα ελικόπτερα στη ζούγκλα, σουρεαλισμού (η σκηνή της προσγείωσης αεροπλάνου σε αυτοκινητόδρομο), σχεδόν ποιητικής βίας (οι εκτελέσεις αστυνομικών) και σαδισμού (βλέπε εκείνη που περιλαμβάνει ένα λυκόσκυλο, και αυτή με το αλυσοπρίονο) που κινείται επίπεδα διαστροφής και ωμότητας που είναι δύσκολο ακόμα και να πλησιάσει δεύτερος.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ιστορία ειναι ιδωμένη αυτή τη φορά μέσα από τα μάτια ενός γυναικείου χαρακτήρα, ωστόσο η αφήγηση της Vallejo είναι συχνά περιττά επεξηγηματική και κάπως επιφανειακή. Ομοίως κάποιοι από τους χαρακτήρες (βλ. τον ‘gringo’ πράκτορα της Δίωξης ναρκωτικών που υποδύεται ο Peter Sarsgaard) παραμένουν ανεξερεύνητοι και δισδιάστατοι. Επίσης η προφανής (;) επιλογή χρήσης της αγγλικής με ‘προφορά’, μαζί με διάσπαρτες εδώ κι εκεί φράσεις στα ισπανικά άλλοτε λειτουργεί και άλλοτε όχι.
Σε κάθε περίπτωση ένα ενδεχόμενο φιάσκο τύπου Burton-Taylor στην Κλεοπάτρα ή Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ στο Η Αγάπη Μας αποφεύγεται, με τους Bardem (αρκούντως ζωώδης και κάτω από κυριολεκτικά βαρύ μέηκ απ) και Cruz να δίνουν δυνατές ερμηνείες, ο πρώτος ως ένα τρομακτικό πλην χαρισματικό κτήνος μεγαλύτερο από την ίδια τη ζωή και σχεδόν ιδιοφυές στην τέχνη του να τρομοκρατείς τους αντιπάλους σου, η δεύτερη ως μία γυναίκα της οποίας η αγάπη για την πολυτέλεια (και, κατά δήλωσή της, και για τον Pablo) την παγιδεύει σε μια ζωή-κόλαση.
Βαθμολογία 3,5/5
Ευχαριστούμε τον κινηματογράφο Τρία Αστέρια για τη φιλοξενία