Της Βασιλικής Μαμαλούκου
Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες, ο διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο, αποσύρεται οριστικά.
«Ένα τρομερό παιδί είναι ένα παιδί τρομερά δυστυχισμένο» Αλέν Ντελόν
H ζωή του Αλέν Ντελόν, από όταν γεννήθηκε, ήταν ένα μακροβούτι στο απόλυτο σκοτάδι και ποτέ ξανά δεν υπήρξε ούτε στιγμή προβλέψιμη ή εύκολη. Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 και όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος σε κάποια συνέντευξη η παιδική του ηλικία ήταν τραγική και μετά συνέβη κάτι μαγικό: ήρθε ο κινηματογράφος στη ζωή του.
Γνήσιος σκορπιός, γεννημένος για τα δύσκολα, άλλωστε αυτά έρχονται σε εκείνους που μπορούν να τα αντέξουν,τα συναισθήματά σε όλη του τη ζωή είχαν μεγάλο βάθος, αλλά και οι πληγές του άφηναν ανεξίτηλα σημάδια. Όπως ακριβώς και το ζηλευτό, διαπεραστικό του βλέμμα για το οποίο έγινε αντικείμενο πόθου και οι γυναίκες παραμιλούσαν στην εποχή του. Αλλά όπως ο σκορπιός ζει μόνος του, βγαίνει από τη φωλιά του μόνο όταν είναι να κυνηγήσει το θήραμά του και δεν αλλάζει τον τόπο που μένει μέχρι να πεθάνει, έτσι και ο Ντελόν στα 81 του χρόνια είναι απόλυτα μοναχικός, ζει απομονωμένος στο σπίτι του στην πόλη Λουαρέ, εκατό χιλιόμετρα από το Παρίσι, με παρέα τα σκυλιά του, αποφεύγει τον Τύπο, είναι αμετακίνητος στις θέσεις του, πράγμα για το οποίο έχει κατηγορηθεί πολύ, και αποφάσισε να βγει από το καβούκι, στο οποίο αποσύρθηκε με δική του επιλογή, για έναν και μόνο λόγο: σκέφτηκε πως «χρωστά» ένα ξεχωριστό επίλογο στην πλούσια καριέρα του, για πάνω από 5 δεκαετίες, με μια υπέροχη ταινία και ένα υπέροχο θεατρικό, όπως ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) , ίσως διαισθανόμενος ότι πλησιάζει το δικό του «τέλος»…(;)
Ό,τι και να έπεται για τον Ντελόν, το βέβαιο είναι πως είναι από εκείνες τις ψυχές που δεν ξεχνιούνται,αλλά και δεν ξεχνάνε, με μια βαριά αλλά σημαίνουσα αποστολή, απ’ όπου περνάει τα ίχνη του να μην σβήνονται… Μπορεί να απογοήτευσε τις γυναίκες που τον λάτρεψαν , με πολλές από αυτές να χάνονται πρόωρα, μπορεί να τα έκανε θάλασσα και να βρίσκεται σε διαμάχη με τα παιδιά που απέκτησε από διαφορετικές γυναίκες,δηλώνοντας πως έχει αποτύχει ως πατέρας,μπορεί να μην αποτινάξει ποτέ από πάνω του τη ρετσινιά του κακού, να του κόλλησαν ταμπέλες (φασίστα, ομοφοβικού κτλ) μπορεί και να είναι παρεξηγημένος, μπορεί και όχι, ποτέ όμως δεν απογοήτευσε το κοινό του. Ένα τρομερό παιδί στην οθόνη αλλά τρομερά δυστυχισμένο παιδί μέσα του, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος για τον εαυτό του, θέλοντας ίσως να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του χαρακτήρα του που πλήγωσαν ανεπανόρθωτα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή του.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, της τελετής προς τιμήν του στο Διεθνές Φεστιβάλ Αστυνομικών Ταινιών στη Λιέγη του Βελγίου, δήλωσε ότι ετοιμάζεται να γυρίσει μια τελευταία ταινία για να κλείσει τον κύκλο όχι της ζωής αλλά της καριέρας του. Οργανώνοντας κάποια στιγμή στη ζωή του αγώνες πυγμαχίας, είδε ανθρώπους που λυπούνταν που έδωσαν μια παραπάνω περιττή μάχη, τονίζοντας ότι εκείνος δεν θέλει να παίξει αυτό το ρόλο, του ηττημένου από απλή ματαιοδοξία να μην εγκαταλείπει.
Έτσι, τον ερχόμενο χειμώνα ο Ντελόν θα έχει γυρίσματα, για τελευταία φορά, με σκηνοθέτη τον Πατρίς Λεκόντ, συγγραφέα του βιβλίου «Encyclopédie Delon» (2016), με τον οποίο εδώ και καιρό συζητούσαν να συνεργαστούν. Το σενάριο είναι σχεδόν έτοιμο. Πρόκειται για μια όμορφη ιστορία αγάπης με συμπρωταγωνίστριά του, για πρώτη φορά στην καριέρα του,την υπέροχη Ζιλιέτ Μπινός.Εκείνος θα υποδύεται σχεδόν τον εαυτό του, έναν άνδρα της ηλικίας του, ιδιότροπο και ευέξαπτο που όμως πριν φύγει θα έχει ανακαλύψει τον έρωτα…όπως και ο Ντελόν,άλλωστε, αν έμαθε κάτι στη ζωή του, αν γνώρισε κάτι σημαντικό, είναι ο έρωτας γυναικών που τον λάτρεψαν, και που λάτρεψε και εκείνος, με σταθμό την Ρόμι Σνάιντερ, κατά δική του παραδοχή, δυστυχώς πολύ αργά.
«Η ταινία θα προβληθεί το 2018. Όλα είναι δυνατά, ακόμη και το φεστιβάλ των Καννών. Για την τελευταία μου ταινία, θα ήθελα να επιστρέψω (στις Κάννες) και να πω αντίο». Μετά την τελευταία αυτή ταινία, θα τελειώσω την καριέρα μου με ένα υπέροχο θεατρικό έργο γραμμένο για μένα, το “Le Crépuscule d’un fauve” (σε ελεύθερη απόδοση: Το λυκόφως ενός θηρίου) της Ζαν Φοντέν», ανακοίνωσε επίσης ο Ντελόν που θα υποδυθεί πάνω στο σανίδι έναν αστυνομικό διευθυντή στο Παρίσι, που τραυματίζεται από σφαίρα την ώρα του καθήκοντος και αναγκάζεται να σταματήσει από το επάγγελμά του.
Ο Ντελόν μεγάλωσε σε θετή οικογένεια, όταν στην ηλικία των 4, οι γονείς του χώρισαν με επώδυνο τρόπο. Τον πατέρα του ειδικά μέχρι και σήμερα αρνείται να τον συγχωρήσει. Ίσως σε αυτό το βαθύ παιδικό τραύμα να οφείλεται ψυχαναλυτικά η πολυτάραχη ερωτική του ζωή με πολλούς τραγικούς σταθμούς. Το πεπρωμένο του ένα κουβάρι από την αρχή που ξετυλίχθηκε για να δώσει στον κόσμο ένα αρχετυπικό σύμβολο του Αρσενικού που μπορεί να είναι «ταυτόχρονα δαίμονας και άγγελος […] Στο πρόσωπό του ενσαρκώνονται, με μοναδικό τρόπο το κακό και το καλό, η αγγελική ομορφιά και η σκληρότητα του μοναχικού λύκου» έγραφε ο Μιχάλης Δημόπουλος στην έκδοση Alain Delon που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1998, με αφορμή το αφιέρωμα που διοργάνωσε τότε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τον αποκάλεσαν ανδρική Μπριζίτ Μπαρντό, με την οποία γύρισε δύο ταινίες. Μπριζίτ Μπαρντό και Αλέν Ντελόν συναντήθηκαν το 1958 στο Studio Harcourt στο Παρίσι για μια συνεδρία με το φωτογράφο Sam Levin, κατά τη διάρκεια μιας σειράς από τα πιο όμορφα φιλιά στον κόσμο! Το 1958 ήταν και η χρονιά που γνώρισε την Μέριλιν της Ευρώπης, την Σνάιντερ στα γυρίσματα της ταινίας «Κριστίν».Η σχέση τους διήρκησε ως το 1963.Δεν την παντρεύτηκε ποτέ. Το μετάνιωσε και μέχρι και σήμερα δεν συγχωρεί τον εαυτό του για αυτή του την επιλογή.Δεν αποποιείται την ευθύνη του. Έχει κάνει τον απολογισμό του. Αμέτρητες γυναίκες πέρασαν από τη ζωή του αλλά φαίνεται πως η μόνη που δεν βγήκε ποτέ από την καρδιά και το μυαλό του είναι εκείνη.«Δεν μπορώ να δω την ταινία ‘Πισίνα’. Με πονάει πολύ» Μολονότι εκείνος ήταν που την εγκατέλειψε μ’ ένα σύντομο μήνυμα «είμαι στο Μεξικό με τη Ναταλί» με το οποίο υπέγραψε κυριολεκτικά την διαθήκή της.
Ανατρέχοντας στα παιδικά του χρόνια και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, στα 14 του ο Ντελόν εγκατέλειψε το σχολείο για να δουλέψει προσωρινά στο χασάπικο του πατριού του. Στα 17 υπηρέτησε στο Γαλλικό ναυτικό με πολλές ποινές και στα 1953-54 υπηρέτησε στην Ινδοκίνα στον πρώτο Πόλεμο στο Βιετνάμ. Φαίνεται ο Ντελόν γεννήθηκε για να παίζει τον ρόλο του «κακού».
Το 1956 επέστρεψε στη Γαλλία σε άθλια οικονομική κατάσταση με αποτέλεσμα να κάνει ότι δουλειά έβρισκε, από σερβιτόρος μέχρι μεταφορέας ή πωλητής. Την εποχή εκείνη γνωρίστηκε με την ηθοποιό Brigitte Auber, χάρη στην οποία έκανε το ποδαρικό του στο φεστιβάλ Καννών, όπου εκεί θα ξεκινούσε και η μεγάλη του καριέρα, γοητεύοντας πολλούς σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, που ανήκε πριν καν βρεθεί εκεί. Εκείνο το ταξίδι ήταν καθοριστικό. Εκείνη τη χρονιά ο Ντελόν ξαναγεννήθηκε…Είχε πάντα στόφα σταρ στο πετσί του με όλες τις ιδιοτροπίες που συνεπάγεται.
Αν και με τις Κάννες και το πιο διάσημο και γκλαμ φεστιβάλ του κόσμου ο Ντελόν έχει μια σχέση αγάπης και μίσους, εκεί είναι που θριάμβευσε, και λατρεύτηκε από τον φακό των paparazzi, ειδικά όταν συνοδευόταν από την Ρόμι Σνάιντερ τα φλας άστραφταν. Για χρόνια ήταν στα μαχαίρια με τις Κάννες που δεν τον είχαν καλέσει στην επέτειο για τα 50 χρόνια του θεσμού, όμως το 2013 ο ηθοποιός ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα του 66ου κινηματογραφικού φεστιβάλ με αφορμή την προβολή μιας διασκευής της ταινίας “Γυμνοί στον ήλιο” του Ρενέ Κλεμάν.
Σε αφιέρωμα της η “Le Figaro” υπέθετε πως η ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», στην οποία ο Ντελόν υποδύθηκε τον Καίσαρα, θα ήταν και η τελευταία δουλειά του ηθοποιού. Όμως ο Ντελόν επέστρεψε δριμύτερος για ένα εντυπωσιακό φινάλε. Δεν του αξίζει άλλωστε τίποτε λιγότερο.
Ξεκίνησε ως Γάλλος Τζέιμς Ντιν, συνέχισε ως Γάλλος Μάρλον Μπράντο, έγινε ο Γάλλος Κλιντ Ίστγουντ αλλά θα φύγει ως ο Γάλλος Αλέν Ντελόν! Για τα 80στά του γενέθλια η Μπριζίτ Μπαρντό έστειλε δημόσια μια επιστολή στον Αλέν όπου μεταξύ άλλων σημείωνε: “Xρόνια πολλά, Αλέν μου. Σ ‘αγαπώ 80 φορές. Είσαι το ζωντανό σύμβολο της Γαλλίας. Εσύ είσαι ο δικέφαλος αετός, του Ying και του Yang”. «Ο τελευταίος Σαμουράι του γαλλικού κινηματογράφου», όπως τον αποκαλεί στο αφιέρωμα για εκείνον η εφημερίδα «Le Figaro» δικαιώνει τον τίτλο. Οι σαμουράι προτιμούν τον αξιοπρεπή θάνατο από την ατίμωση της ήττας και ένας σωστός σαμουράι « αποφασίζει για την πορεία της συμπεριφοράς χωρίς αμφιταλαντεύσεις, πεθαίνει όταν πρέπει να πεθάνει και χτυπά όταν πρέπει να χτυπήσει». Έτσι και ο Ντελόν. Η ιστορία τιμά αυτούς που έζησαν με τιμή.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ το Σάββατο 10.6.2017
