“Ανάμεσά μου”, η ποιητική συλλογή του Lupus Graecus

Το “Πάτερ Ημών” σε ανάγνωση του Ηλία Λογοθέτη

Με τα λόγια του δημιουργού…

“Η συλλογή αυτή είναι ένα κράμα ομοιογενές, αποτελούμενο από τρία μέρη. Το βασικό συστατικό στοιχείο, που και στα τρία μέρη εμπεριέχεται, είναι η εκ φύσεως ανάγκη μου για παρατήρηση και αναζήτηση. Στο πρώτο μέρος, σαν κάτι που μόλις δημιουργήθηκε, αναζητώ την επαφή με το συναίσθημα, εξετάζοντας και περιγράφοντας τις περισσότερες φορές υπό το πρίσμα του ποιος είναι ο κυρίαρχος και ποιος ο κυριευμένος έννοιες, που εδώ και αιώνες ταλανίζουν τον άνθρωπο. Με έναν τρόπο έμμεσο προσπαθώ να προσεγγίσω την δική μου αλήθεια για τις έννοιες αυτές, χρησιμοποιώντας εικόνες που είναι ριζωμένες μέσα μου εδώ και χρόνια.

Στο δεύτερο μέρος αναζητώ την επαφή με το γύρω μου και με τα όσα αυτό περιλαμβάνει. Παρατηρώ μεμονωμένα τους ανθρώπους, το σύστημα αλλά και στο σύνολο το περιβάλλον, αυτό που μέσα του παλεύω. Κατά κύριο λόγο μιλώ για όσα γύρω μου διαδραματίζονται αλλά και για όσα αισθάνομαι ότι στο άμεσο μέλλον θα δημιουργηθούν. Κρίνοντας και αξιολογώντας τα δρώμενα του σήμερα, υποδεικνύω αυτά που στο αύριο πρόκειται να συμβούν.

Τέλος, στο τρίτο μέρος γυρνώ σ’ εμένα, αναζητώντας την επαφή με το μέσα μου. Αναζητώ ποια είναι η σχέση που έχω με τον εαυτό μου, ποια είναι η σχέση μου με τους άλλους, όπως και ποια είναι η σχέση μου με τον κόσμο. Αναρωτιέμαι αν τελικά εγώ είμαι ο ένας ή εγώ είμαι οι πολλοί, μιας και απ’ ότι φαίνεται δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν γνωρίζω αν ποτέ θα το καταφέρω. Όμως, με βεβαιότητα μπορώ σ’ εμένα να πω πως θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να το προσπαθώ.”

Πάτερ Ημών

Κάποιες φορές μιλούν για σένα σαν να ‘σαι ο θεός τους

άλλες πάλι σε πετούν σαν καπνισμένη γόπα

και εγώ σε ρουφώ

σαν την τελευταία στάλα ενός ποταμού που ξεράθηκε στην έρημο.

Τόσο λίγος

όσο το φαΐ στο στομάχι ενός πεινασμένου

τόσο ξεροκέφαλος

όσο και ο εγωισμός ενός Αρβανίτη άνδρα

και τόσο πολύτιμος

όσο τίποτα άλλο σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο.

Η σιωπή σου

ο παράδεισος που μιλούν γι’ αυτόν οι εκκλησίες

οι φωνές σου

ο μεγαλύτερος φόβος μου να μην χαθούν

και το βλέμμα σου

το μάτι της πιο παιχνιδιάρας για μένα ερωμένης.

Αυτά είσαι για μένα

αυτά και όσα ακόμα δεν μπορούν οι λέξεις να χωρέσουν

αυτά και όσα ακόμα στα λόγια μου δεν μπορούν να περιοριστούν.

Είσαι φίλος μου

είσαι εχθρός μου

θα σε ρουφώ μέχρι να τελειώσεις.

Για μένα είσαι η τελευταία στάλα

ναι

η τελευταία στάλα.