Του Χρήστου Αβραμίδη
«Γερμανία, Γαλλία Ρωσία, κεφαλαιοκρατία»
Όταν ο Ιάκωβος Καμπανέλης έγραφε τους στίχους στο Μεγάλο μας Τσίρκο, στο γνωστό απόσπασμα «Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν» σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα περιέγραφε τόσο εύστοχα μια τέτοια ένωση των μεγάλων δυνάμεων που δρα ενάντια στην χώρα και τη δημοκρατία της ακόμα και τέσσερις δεκαετίες αργότερα.
Εξετάζοντας ποιο προσεκτικά την κοινοπραξία που θα πάρει υπό τον έλεχό της τον ΟΛΘ βλέπουμε ότι το 50% ανήκει σε Γερμανικά funds. Όταν μιλάμε για funds ,πρόκειται για συμφέροντα που συνήθως κινούνται με βάση τις ευκαιρίες που θα προκύψουν και με μία τάση για επιθετική κερδοσκοπία.
Το 35% ανήκει στην Τerminal. Το 51% της Terminal ανήκει στη γαλλική πολυεθνική CMA και το 49% στην China Merchants Holdings International. Η CMA είναι η τρίτη μεγαλύτερη εταιρία μεταφοράς κοντέινερ στον κόσμο. Η συγκεκριμένη εταιρία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί και η πιο …καθαρή επιχείρηση διεθνώς.
Συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας με αφορμή την μεταφορά όπλων που φέρεται να παραβίασε αποφάσεις του ΟΗΕ ΕΔΩ
Πρωταγωνίστησε επίσης στις ειδήσεις και με διάφορες ιστορίες εντοπισμού εκ μέρους των αρχών σε πλοία της μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών ΕΔΩ και ΕΔΩ
Επίσης, κατηγορείται για καταστροφή του περιβάλλοντος μέσω παράνομου εμπορίου ξυλείας στη Μαδαγασκάρη ΕΔΩ
Την συγκεκριμένη εταιρία έχει καταγγείλει άλλωστε και η WWF ΕΔΩ
Στη Μαδαγασκάρη είχε σημειωθεί και εργατικό ατύχημα με το θάνατο 2 εργατών το οποίο βρίσκεται υπό διερεύνηση ΕΔΩ Επίσης, τον Απρίλιο του 2011 ακόμα 2 άνθρωποι πέθαναν μετά από εργατικό ατύχημα όπου σύμφωνα με το «Γαλλικό γραφείο για την έρευνα ναυτικών ατυχημάτων» (BEAmer). ΕΔΩ
Ακόμα ένας εργαζόμενος μηχανικός (δύτης) πέθανε στην Μάλτα όπου σύμφωνα με το «Γερμανικό ομοσπονδιακό γραφείο για την έρευνα ναυτικών ατυχημάτων» (BSU), στο ατύχημα συντέλεσαν η πίεση χρόνου, η έλλειψη μέτρων ασφαλείας, η ανεπάρκεια εξοπλισμού ασφαλείας κ.α. ΕΔΩ
Νεκρό εργαζόμενο είχαμε και το 2009 στο ΟΜΑΝ, όπου σύμφωνα με την MAIB η εταιρία θα πρέπει να δουλέψει κι άλλο πάνω στις διαδικασίες ασφάλειας… ΕΔΩ.
Επίσης, τον Νοέμβρη του 2014, πλοίο της εταιρίας συγκρούστηκε με άλλο, και έτσι έπεσαν στη θάλασσα 610 τόνοι πετρέλαιο. ΕΔΩ
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα «επιτεύγματα» της συγκεκριμένης εταιρίας, ενώ για κάποια παρότι υπάρχουν αναφορές και βίντεο στο διαδίκτυο, μυστηριωδώς τα ίχνη τους χάνονται…
Σημαντική είναι και η περίπτωση όπου δέχτηκε πρόστιμο από την Κίνα για παράνομες πρακτικές διαμόρφωσης τιμών επειδή δεν δήλωσε ένα μέρος των εμπορευμάτων που μετέφερε…ΕΔΩ
Επίσης, στην Νιγηρία έχουν σημειωθεί επεισόδια απέναντι στην τοπική αστυνομία, όταν οι αρχές προσπάθησαν να ελέγξουν τα φορτία ΕΔΩ
Ενώ, εκτός αυτών το Χονγκ Κονγκ εξετάζει την πιθανότητα να κινήσει διαδικασίες ενάντια στην θυγατρική για παράνομη μεταφορά αρμάτων μάχης…
Πρόστιμο για παράνομη διαμόρφωση τιμών αντιμετώπισε και για δραστηριότητες στο Περού ΕΔΩ αλλά και από το Ισπανικό κράτος για την παραβίαση ανταγωνισμού και δημιουργία καρτέλ. ΕΔΩ
Εκτός αυτών, οι περισσότερες μαρτυρίες πρώην εργαζόμενων μιλούν για κακούς μισθούς και μεγάλη εντατικοποίηση εργασίας ΕΔΩ
Να σημειωθεί ότι μεγαλομέτοχοι στην εταιρία είναι οι Γαλλο-Λιβανέζοι Σάαντ ενώ υπάρχουν και ισχυρά τούρκικα συμφέροντα.
Τα παραπάνω επεισόδια δεν αφορούν μονάχα τη συγκεκριμένη εταιρία, αλλά είναι κάπως…συνηθισμένα στον συγκεκριμένο κλάδο. Αρκεί να δει κανείς τις μαρτυρίες του Ρομπέρτο Σαββιάνο από την μαφία της Νάπολι και τη συνεργασία της με την Cosco, στο βιβλίο του «Καμόρα».
Τέλος στον όλη κοινοπραξία ένα ποσοστό της τάξης του 15% κατέχει η εταιρία συμφερόντων του Ιβάν Σαββίδη.
Καταρχήν συνιστά μια ενδιαφέρουσα περίπτωση ο συνασπισμός όλων των παραπάνω δυνάμεων. Η ιστορία γίνεται ακόμα πιο σημαντική αν αναλογιστούμε ότι δεύτερη στον διαγωνισμό ήρθε μια εταιρία από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η πρότασή της, σύμφωνα με πληροφορίες, υποστηρίχθηκε από το γεωπολιτικό και οικονομικό στρατόπεδο των ΗΠΑ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην πρώτη φάση του διαγωνισμού, η μεγαλύτερη προσφορά ήταν από τα Αραβικά κεφάλαια, όμως στη συνέχεια αυτό άλλαξε. Θα μπορούσε με ασφάλεια να υποθέσει κανείς ότι με δεδομένη τη σημασία του λιμανιού και την ευκαιρία που πρόσφερε το ελληνικό κράτος στους επενδυτές, από την πρώτη στη δεύτερη φάση, διαδραματίστηκε ένα σκληρό διπλωματικό, οικονομικό και γεωπολιτικό θρίλερ, το οποίο πιθανότατα έφτασε μέχρι τα πιο υψηλά κλιμάκια των ενδιαφερόμενων κρατών.
Με βάση τα μετοχικά ποσοστά, φαινόταν ότι στην κοινοπραξία ηγεμονικό ρόλο θα παίξουν τα Γερμανικά κεφάλαια, ενώ ο Σαββίδης θα περιοριζόταν πιο πολύ στον ρόλο αυτού που μεσολαβεί για να κλείσει η συμφωνία. Στην πραγματικότητα με δεδομένα τα σχέδια και την τεχνογνωσία που διαθέτουν η Terminal και ο Σαββίδης, πιθανότατα τα Γερμανικά funds δεν θα διεκδικήσουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της λειτουργίας. Κι έτσι, έτσι αφού κάνουν την απόσβεση και βγάλουν και το απαραίτητο κέρδος μέσα στα επόμενα χρόνια θα αποχωρήσουν, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή.
Αυτή η εκτίμηση ενισχύεται και από τα σχέδια που θέλουν το ποσοστό της Γερμανικής εταιρίας να μειώνεται ήδη από τώρα, με το ποσοστό του Ιβάν Σαββίδη να φτάνει στο 20% . ΕΔΩ
Οι εκτιμήσεις λένε ότι η Γαλλική CMA CGM θα εκμεταλλευτεί το λιμάνι για τα κοντέινερ κι ο Σαββίδης θα δραστηριοποιηθεί στον τουρισμό ΕΔΩ Κάτι που τεκμηριώνεται και από αντίστοιχες επιχειρηματικές κινήσεις που έχει κάνει το τελευταίο διάστημα. Δεν περνά πάντως απαρατήρητο ότι το λιμάνι πιστώνεται ως ακόμα μία επιτυχία του Σαββίδη με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μαζί με τη διαγραφή των χρεών ΣΕΚΑΠ και την εξαγορά του Πήγασου. Εξέλιξη που έχει τη δική της σημασία στον βαθμό που δείχνει να εδραιώνεται στην Βόρεια Ελλάδα ένας επιχειρηματίας ο οποίος απολαμβάνει ήδη τη συμπάθεια της πλειοψηφίας δύο πολυπληθών κοινωνικών ομάδων, με ισχυρή πολιτική δύναμη: Των οπαδών του ΠΑΟΚ και των Ποντίων.
Το τι θα σημάνει, να μπορεί, ένας τέτοιος παίκτης να διαχειρίζεται μέσα από το λιμάνι ροές εκατοντάδων εκατομμυρίων και τις αντίστοιχες θέσεις εργασίας, είναι κάτι που ασφαλώς θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μελλοντικής έρευνας.
Ανάπτυξη ναι, αλλά για ποιον;
Το λιμάνι δεν έχει πωληθεί ακόμα. Η συμφωνία θα πρέπει να περάσει από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, να ψηφιστεί στην βουλή και στην συνέχεια να γίνει η εγκατάσταση. Πρόκειται για ένα χρονικό διάστημα που προσδιορίζεται για τις αρχές του φθινοπώρου. Εντωμεταξύ τα σωματεία των εργαζομένων ετοιμάζουν πολιτικές, νομικές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Έχουν ήδη προσφύγει στο ΣτΕ, ενώ η ΟΜΥΛΕ κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα διαφθοράς για μια σειρά ενεργειών που έκανε το ΤΑΙΠΕΔ. Η πιθανότητα να ακυρωθεί η συγκεκριμένη συμφωνία αντικατοπτρίζεται και στις δηλώσεις του Ιβάν Σαββίδη που είπε ότι «Κερδίσαμε τον διαγωνισμό για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όμως δεν έχουμε υπογράψει κάτι. Ελπίζω να μην έχουμε κανένα φαινόμενο όπως με τις τηλεοπτικές άδειες».
Παρά τις αντιδράσεις, η πώληση το πιθανότερο είναι να ολοκληρωθεί. Και οι νέοι ιδιοκτήτες να επενδύσουν, συγκεντρώνοντας μεγάλα κέρδη.
Αλήθεια, γιατί όλα αυτά πρέπει να τα κάνουν ιδιώτες και να πάρουν αυτοί το κέρδος; O οργανισμός είχε ήδη αναλύσει τα σενάρια δυνητικής ανάπτυξης και είχε βρει άνετα και τα χρηματοδοτικά εργαλεία. Οι επενδύσεις, με βάση το πλάνο που επιμελήθηκε μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες του είδους η Deloitte, θα έφταναν στα 440 εκ. ευρώ. Την στιγμή που η προβαλλόμενη ως θετική κίνηση για την ανάπτυξη ορίζει (ημιτελώς, όπως είδαμε) ότι θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις μόλις 180 εκ. ευρώ.
Ακόμα όμως και αν έρθει ανάπτυξη, το μεγάλο ερώτημα είναι για ποιον;
Και έτσι, 18 χρόνια μετά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ολοκληρώνει αυτό που ξεκίνησε τότε η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. «Με τις απαραίτητες εγγυήσεις» βεβαίως. Αλλά ποιος θα έβαζε το χέρι του στην φωτιά, για ένα κερδοσκοπικό fund που επιτίθεται όπου βρει κέρδος, μια εταιρία που μεταφέρει όπλα παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ και έναν ολιγάρχη που απολύει ακόμα και πολύτεκνους; Ποιος θα έδινε έναν κερδοφόρο οργανισμό στο ένα πέμπτο της κεφαλαιακής του αξίας ΕΔΩ
Ποιος θα υπέγραφε κάτι τέτοιο; Μονάχα ένας οικονομικός εγκληματίας θα έλεγε (κάποτε) ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΔΩ . Και εδώ δεν θα μπορούσαμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί του.