Επικαιρότητα

Αργεντινή: Τάνγκο πάνω στα (νεοφιλελεύθερα) αποκαΐδια

By Δημήτρης Κούλαλης

May 07, 2017

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

Πριν μερικές μέρες, κατά τη διάρκεια μεγαλειώδους διαδήλωσης- εν μέσω γενικής απεργίας-, ξέσπασαν άγρια επεισόδια στους δρόμους του Μπουένος Άιρες. Χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι διαμαρτύρονταν ενάντια στα νέα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης του κεντροδεξιού Μ. Μάκρι , συγκρούστηκαν με την αστυνομία.

Φυσικά, τα σιτιζόμενα από τις πολυεθνικές και το κράτος, «κεντρώα» ΜΜΕ, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το θέμα, αφού οι ταραχές εναντίον του  «δικτάτορα» (σοσιαλδημοκράτη) Μαδούρο πουλάνε περισσότερο.

Οι νέες κινητοποιήσεις αποτελούν συνέχεια των διαδηλώσεων των τελευταίων μηνών, καθώς προωθείται το πάγωμα μισθών ή και αυξήσεις έως 20% που ουσιαστικά, όμως, θα αδειάσουν το πορτοφόλι των φτωχών οικογενειών, εφόσον ο πληθωρισμός στη χώρα, μόνο πέρυσι, άγγιξε το 40%. Ο ίδιος ο Μάκρι, ο οποίος στην προμετωπίδα των συνθημάτων  του είχε τη μείωση του εργασιακού κόστους, την ελαστικοποίηση των όρων εργασίας, το «άνοιγμα» της αγοράς και, φυσικά, τις απολύσεις στο Δημόσιο, έχει κυνικά παραδεχτεί ότι ο πληθωρισμός είναι ένας «φόρος που πάντα πληρώνεται από αυτούς που έχουν τα λιγότερα».

Όμως, η ταξικότητα της πολιτικής του, ως γνήσιου εκφραστή τού καζινοκαπιταλισμού, δεν σταματά μόνο σ’ αυτή τη φράση.

Την  ώρα που:

Την ίδια στιγμή:

 

Ποια η αντίδραση της κυβέρνησης μπροστά στη λαϊκή δυσαρέσκεια; Εξετάζεται η ανανέωση του εξοπλισμού  της αστυνομίας και η προετοιμασία των ειδικών δυνάμεών της για την καταστολή εξεγέρσεων υπό το μανδύα της «τρομοκρατίας».

Δεν μας προξενεί βέβαια απορία αυτή η… κλεφτή ματιά του προέδρου Μάκρι προς τον αυταρχισμό, μιας και εκεί βρίσκεται η ουσία κάθε αστικού κράτους, ειδικά σε περιόδους κοινωνικού αναβρασμού.

Η Αργεντινή ερευνήτρια και πανεπιστημιακός Πάολα Μπιλιέρι, μας δίνει μια εικόνα της επικρατούσας κατάστασης στη χώρα: «Αυτό που ζούμε πολιτικά σήμερα είναι η ανάδυση ενός (…) συντηρητικού νεοφιλελεύθερου σχεδίου, το οποίο (…)δεν σέβεται (…)τους βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς. (…) Η κυβέρνηση έχει απολύσει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, κατηγορώντας τους ότι είναι είτε «πολιτικοί ακτιβιστές» (…)είτε ότι λαμβάνουν μισθό χωρίς την αντίστοιχη ανταπόδοση εργασίας». Όσον αφορά την αντιμετώπιση του Τύπου απ’ τον, κατά τα άλλα, δημοκράτη Πρόεδρο, η δρ Μπιλιέρι  κατήγγειλε ότι όσοι «δημοσιογράφοι (…)είχαν μια κριτική στάση προς την (…)κυβέρνηση ή υποστήριξαν ανοιχτά την προηγούμενη (…)απολύθηκαν» –από τα δημόσια ΜΜΕ-, «ενώ»– όσοι- «εργάζονται σε ιδιωτικά Μέσα(…) έχουν καταγγείλει ότι δέχτηκαν πιέσεις της(…) κυβέρνησης για να κλείσουν τα ραδιοφωνικά προγράμματά τους ή τις τηλεοπτικές εκπομπές τους».*

Φαίνεται πως, όταν η επιδιωκόμενη από την άρχουσα τάξη απάθεια των πολιτών- για την οποία μιλήσαμε σε προηγούμενο κείμενο (βλ. « Η μεγάλη καταστολή») γίνεται απείθεια κι ο μέχρι χθες διαχειρίσιμος όχλος χορεύει στο δικό του σκοπό, η απάντηση είναι ο αυταρχισμός. Άλλωστε, όπως έγραφε- για τον τρόπο επιβολής των μνημονίων στην Ελλάδα- ο  Γ. Πρετεντέρης στο βιβλίο του «Ψυχρός Εμφύλιος» (Πατάκης) :  … «Όπου στον κόσμο εφαρμόζονται ανάλογα οικονομικά προγράμματα (…)πρώτα εμφανίζονται τα τανκς και μετά η τρόικα». Μπορεί τα τανκς να μην έχουν βγει, ακόμη, στους δρόμους και τα σαρκοβόρα κοράκια του μονεταρισμού να μην κατοικοεδρεύουν στη χώρα της Λ. Αμερικής, ωστόσο, οι πολιτικές τους παραμένουν.

« Τίποτα δεν ταπεινώνει περισσότερο από τη φτώχεια» –έλεγε ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν -«και καμιά φτώχεια  δεν ταπεινώνει περισσότερο από εκείνη που υφίσταται κάποιος σε ένα περιβάλλον που τείνει προς τον όλο και πιο γρήγορο πλουτισμό».

*(https://www.efsyn.gr/arthro/o-makri-proothei-ena-neofileleythero-shedio-poy-den-sevetai-toys-dimokratikoys-thesmoys)

** Τα σκίτσα είναι του Carlos Latuff