Συντάκτης: Χάρης Ζάβαλος

Φίλε Χρήστο, Σου γράφω αυτό το γράμμα, ενώ το κερί δίπλα μου σιγοκαίει και τα γράμματα μου ίσα που αχνοφαίνονται στο χαρτί του Word. Θυμήθηκα την προχθεσινή μας κουβέντα, που είχαμε στο καπηλειό πίνοντας σκυφτοί την ρετσίνα μας και τσιμπολογώντας δειλά τα μεζεκλίκια που είχε βγάλει ο Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς, λίγη κομμένη ντομάτα από το μποστάνι της γυναίκας του, της Λαμπροφάνενας, και λίγο κρεμμύδι στουμπισμένο με 2 ελιές θρούμπες. Αναπόφευκτα η κουβέντα μας πήγε στο θέμα των ημερών. Τις εκλογές. Και όταν σε ρώτησα, «τι σκέφτεσαι να το ρίξεις;» με κοίταξες βαθιά στα μάτια μου τα μελιά και μου…

Χθες, 7 Γενάρη του 2015, για άλλη μια φορά, ο «δυτικός πολιτισμός» επλήγη από φονταμεταλιστές μουσουλμάνους, οι οποίοι προσβεβλημένοι από τα σατιρικά σκίτσα του περιοδικού Charlie Hebdo, εισέβαλαν οπλισμένοι στα γραφεία του εντύπου στο Παρίσι, εκτελώντας 11 δημοσιογράφους κι 1 αστυνομικό.  Το βίντεο, με την εν ψυχρώ εκτέλεση του αστυνομικού, έκανε τον γύρο του διαδικτύου και η κτηνωδία των «ισλαμιστών φονιάδων», πάγωσε όλον τον πλανήτη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, κόντρα στην διακαή επιθυμία του κάθε Γεωργιάδη και του κάθε Τζήμερου να αποδειχτεί ότι οι εκτελεστές ήταν μουσουλμάνοι φανατικοί, οι οποίοι διείσδυσαν στο εσωτερικό της «πολιτισμένης» Ευρώπης που παραμένει, σύμφωνα…

Στις 15 Ιουλίου του 1965, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, Γεώργιος Παπανδρέου, αρχηγός του κόμματος της «Ένωσης Κέντρου» παραιτείται από το αξίωμα του, μετά την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να αναλάβει μαζί με τη  πρωθυπουργία και το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, μετά την αποπομπή του Πέτρου Γαρουφαλιά και την αντικατάσταση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Ιωάννη Γεννηματά, από αξιωματικό της εμπιστοσύνης του Παπανδρέου. Ακολουθούν τα γνωστά «Ιουλιανά» και τα γεγονότα της «Αποστασίας του ‘65». Οι διορισμένες από τον βασιλιά κυβερνήσεις αντικαθιστούν η μια την άλλη και διάφοροι «κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί» (όπως χαρακτηριστικά τους είχε βαφτίσει ο Ηλίας Τσιριμώκος, μέχρι να…

Πάμε σε εκλογές. ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΧΟΥΡΙΑΝΟΙ. Ερχεται το τέλος. Προμηθευτείτε αλεύρι,λάδι,κολοκυθια τουμπανα κ ανοίξτε φύλλο για κολοκυθόπιτα. Τωρα που θα ρθει ο Γκοτζιλας να μας φάει ας τον τρατάρουμε κατιτίς μπας κ την σκαπουλαρουμε.

Πριν λίγες μέρες, για ακόμα μια φορά, το πανελλήνιο έπεσε σύσσωμο από  τα σύννεφα όταν άκουσε την καταγγελία του βουλευτή του κόμματος των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», Παύλου Χαϊκάλη, που παρουσίασε στον εισαγγελέα βίντεο που είχε υποκλέψει στο οποίο φαινόταν απόπειρα χρηματισμού από κάποιον Γιώργο Αποστολόπουλο, προκειμένου ο Χαϊκάλης να ψηφίσει τον υποψήφιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας , Σταύρο Δήμα, ο οποίος είναι επιλογή του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και του λατρεμένου μας πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Το αν τελικά αυτή η καταγγελία ισχύει ή όχι προφανώς εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι να το κρίνουμε. Θεωρητικά για αυτό είναι υπεύθυνη η ελληνική δικαιοσύνη.…

Όταν κάποιοι ρωτάνε για το πνίξιμο των μεταναστών στο Φαρμακονήσι, κάποιοι μας ρωτάνε για την Μαρφίν. Όταν κάποιοι ψάχνουν για τις δολοφονίες απο χρυσαυγίτες, κάποιοι αναρωτιούνται γιατί δεν λεμε τα ίδια για την μικρή Μυρτώ. Όταν κάποιοι ασχολούνται με την απεργία πείνας του Ρωμανου, καποιοι θυμούνται για λιγο τα παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε. Όταν κάποιοι καταδικάζουν την χούντα, καποιοι βλέπουν τους δρόμους που έφτιαξε. ‘Οταν κάποιοι ταϊζουν αδέσποτα, τότε κάποιοι σε βρίζουν γιατί δεν ταϊζεις παιδακια (ενώ αυτοί ταϊζουν μόνο την κωλάρα τους.) Κυρίες κ κύριοι είναι γεγονός κ επίσημα. Το Ποτάμι είναι η σοβαρή Χρυσή Αυγή του Παπαδημητρίου…

Ορμώμενος από την προχτεσινή καραμπόλα στην Εθνική Αθηνών – Λαμίας που είχε ως απολογισμό 1 νεκρή κοπέλα, 2 σοβαρά τραυματίες και 35 αυτοκίνητα για πέταμα, κάνουμε έναν μικρό απολογισμό στις παραχωρήσεις των Εθνικών Οδών του Δημοσίου στον χιλιοτραγουδισμένο και πολυαγαπημένο μεγαλοεργολάβο/μιντιάρχη Γιώργο Μπόμπολα και παρουσιάζουμε ταυτόχρονα έναν μικρό Οδηγό Διαπλοκής για τους αυριανούς κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που όντας υπέρμαχοι του Νεοφιλελευθερισμού και ορκίζονται στην σμίκρυνση και γιατί όχι το κλείσιμο του Κράτους και ανάβουν καντήλι στην εικόνα της Θάτσερ και στο σκήνωμα του Αουγκούστο Πινοτσέτ , πηγαίνουν την «Ελεύθερη Αγορά» στο επόμενο στάδιο. Γιατί η φάση είναι Αναρχοκαπιταλισμός με έξοδα Δημοσίου.…

Αγαπητέ Έλληνα νεοφιλελέ και νοικοκυραίε, Το ξέρω πονάς σήμερα. Σε χάλασε πολύ το θέμα του Ρωμανού. Τα έβαλε με το Κράτος για κάτι που ο ίδιος θεώρησε άδικο και κέρδισε. Έστω και την τελευταία στιγμή. Άλλωστε το γκολ της ανατροπής μιας προδιαγεγραμμένης ήττας είναι το πιο γλυκό. Κι ήταν όντως άδικο αφού έχει καταδικαστεί για ληστεία και μόνο για την παρτάρα του πριν από 31 μέρες καταπάτησαν τον Νόμο που οι ίδιοι συνέταξαν για τις εκπαιδευτικές άδειες. Για να τον κρατήσουν μέσα. Εσύ μπορεί να τον θεωρείς τρομοκράτη αλλά το δικαστήριο έχει διαφορετική άποψη από εσένα. Άλλωστε ποτέ δεν πηρές…

Όλη η χώρα μια φυλακή είναι φίλε. Όπως ακριβώς στο λέω…

«Ως πεπρωμένο εννοείται το καθορισμένο από τη μοίρα, το προδιαγεγραμμένο, που κατευθύνει, απαρέγκλιτα, τον ανθρώπινο βίο, χωρίς ο άνθρωπος να είναι σε θέση να αντιδράσει σε ό,τι η μοίρα του επιτάσσει για το μέλλον και την εξέλιξη του». Η Χάνα Άρεντ στο βιβλίο της «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: Έκθεση για την κοινοτυπία του Κακού» κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Κατά την διάρκεια της δίκης του Άντολφ Άιχμαν (Adolf Eichmann) για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όντας ο ενορχηστρωτής του «Ολοκαυτώματος» των Εβραίων και υπεύθυνος για την πιστή εκτέλεση της «Τελικής Λύσης», δηλαδή την γενοκτονία…

’’Tο ένστικτο είναι η εγγενής τάση ή ορμή ενός ζωντανού οργανισμού προς την κατεύθυνση συγκεκριμένων συμπεριφορών ή αντιδράσεων, υπό συνθήκες. Αυτή η τάση προϋπάρχει της μνήμης που προκύπτει από τη μάθηση, και παραμένει αναλλοίωτο χαρακτηριστικό ενός βιολογικού είδους. Βάση του συγκεκριμένου ορισμού διαμορφώνεται η θεωρία των ενστίκτων, που τονίζει το βιολογικά καθορισμένο θεμέλιο της συμπεριφοράς ενός οργανισμού απέναντι σε συγκεκριμένα στοιχεία του περιβάλλοντός του.’’ Ακριβώς αυτό το ”ένστικτο’’ είναι που ξυπνάει η κυβέρνηση της δεξιάς και του υπερσυντηρητισμού. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος και ρητός. Κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε δραστηριότητα αυτού του επιτελείου, που πριν από λίγα χρόνια ανέλαβε την…