Συντάκτης: Γελωτοποιός

“Ever tried. Ever failed. No matter. Try Again. Fail again. Fail better”. Samuel Beckett “I ‘ll see you on the dark side of the moon” Brain Damage, Pink Floyd ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Όλοι αγαπούν την πανσέληνο, τ’ ολόγιομο φεγγάρι. Οι ερωτευμένοι ανταλλάσσουν όρκους αιώνιας αγάπης υπό το σεληνόφως, οι ποιητές κι οι συνθέτες γράφουν τα κομμάτια τους για την πανσέληνο, οι λύκοι αλυχτούν, οι σύλλογοι οι δήμοι οι φορείς οργανώνουν συναυλίες για την “Αυγουστιάτικη Πανσέληνο”, η θάλασσα φουσκώνει και ξεφουσκώνει, οι λυκάνθρωποι βγάζουν κυνόδοντες, οι ωροσκόποι ταλανίζονται, οι αστρονόμοι φωτογραφίζουν τις εκλείψεις, τα φυτά και τα μαλλιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα, οι νυχτοπεταλούδες…

“Μέσα σε μια μέρα μπορεί να ζήσει κανείς τον τρόμο της Κόλασης. Υπάρχει άφθονος χρόνος γι’ αυτό”. Βιτγκενστάιν “Έχετε προσέξει ότι αυτόν τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρώμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία. Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία.” Ίμρε Κέρτες                                                                       ~~{}~~ Ο -προβοκατόρικος σίγουρα- τίτλος αυτού του κειμένου προέρχεται από το πρωτόλειο έργο του Ιάπωνα λογοτέχνη Κενζαμπούρο…

“Κι αν όλα είναι ψευδαίσθηση, αν όλα είναι maya; Τότε μάλλον πλήρωσα πολλά για το καινούριο μου χαλί”. Γούντι Άλλεν “No matter how you treat him, the man will never be satisfied”. Bob Marley “Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ” Νίκος Καββαδίας ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Είναι μόλις μια ώρα που μπήκε ο Αύγουστος. Τέλειωσα τη δουλειά κι έκατσα στο μπαλκόνι να γράψω κάτι, ενώ η πόλη παραθερίζει. Τα περισσότερα παντζούρια απέναντι κλειστά. Θέσεις για πάρκινγκ άφθονες, μπορείς πλέον να διαλέξεις. Ακόμα κι οι γάτες, που συνήθως αλυχτούν τις νύχτες έχουν εξαφανιστεί. Λες να πήγαν κι αυτές στα εξοχικά τους στη Χαλκιδική; Η πόλη…

Υπάρχουν γλώσσες που έχουν όμορφο ήχο. Οι μουσικολόγοι υποστηρίζουν ότι η ιταλική είναι η καλύτερη γλώσσα για όπερα, ακριβώς επειδή υπάρχει τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα σύμφωνα και στα φωνήεντα. Όμως η πιο ερωτική γλώσσα, χωρίς αμφιβολία, είναι η γαλλική. Ίσως να είναι απλώς μια προκατάληψη, ένα ακόμα στερεότυπο, αλλά ακόμα και τα στερεότυπα -όπως κι οι μύθοι- έχουν μια βάση αλήθειας. Je t’ aime… Moi, non plus. Πώς να το πεις αυτό στα ελληνικά; Για ν’ ακουστεί τόσο γλυκόπικρο; ~~ Ετοιμαζόμουν να ταξιδέψω στη Γαλλία. Έκανα τρία χρόνια ιδιαίτερα μαθήματα κι είχα καταφέρει να διαβάσω μερικά ποιήματα απ’ τα Άνθη…

Ο δεκάχρονος Παύλος με τον πατέρα του έκατσαν στο μπαλκόνι του καφέ, παρήγγειλαν και ξεκίνησαν να παίζουν σκάκι. Παράδοξη εικόνα. Ένας πατέρας που παίζει με το παιδί του. Συνήθως το πρώτο πράγμα που ρωτάνε τα παιδιά κι οι έφηβοι είναι αν έχουμε wi-fi. Έπειτα χάνονται στο τάμπλετ τους, ενώ κι οι γονείς συχνά κάνουν το ίδιο με το κινητό τους. Δεν φταίει η τεχνολογία. Θα μπορούσαν να είναι η εφημερίδα κι ένα κόμικ. ‘Η τίποτα. Είναι πιο εύκολο να είσαι απομονωμένος. Ακόμα κι απ’ το παιδί σου ή τον πατέρα σου. ~~ Τους παρατηρώ να παίζουν. Ο Παύλος είναι πολύ…

Ο Ναροτάμα μεγάλωσε μόνος στη σπηλιά, μιλώντας με τις σκιές που έβλεπε στα τοιχώματα. Κάποια μέρα γύρισε προς το φως. Μόλις τα μάτια του συνήθισαν τη λαμπρότητα αντιλήφθηκε ότι οι σκιές ήταν μονάχα τα κακέκτυπα των αληθινών όντων. Με φωτισμένο νου εγκατέλειψε τη σπηλιά και χάθηκε στο δάσος. Λίγες μέρες αργότερα έφτασε σε μια πολιτεία. ~~ Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε ήταν ένας σανδαλοποιός, που έβαφε δέρματα μέσα σ’ ένα τσουκάλι. Ο άντρας βαρυγκομούσε κι έβριζε Ήταν καμπουριασμένος πάνω από το τσουκάλι κι ο ιδρώτας του έσταζε μέσα. Κάθε σταγόνα έσπαγε το χρώμα κι ο σανδαλοποιός ολοένα και πιο εκνευρισμένος…

Δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα. Υπάρχουν μόνο μικρά πράγματα με μεγάλη αγάπη. (Δεν θυμάμαι ποιος το ‘πε) Να ‘χαμε λέει ένα σουγιά κι ενα διπλό καρβέλι να ‘χαμε και δυο στάλες μέλι να γλύκαινε η καρδιά. Κουτσή Κιθάρα, Μάνος Λοΐζος-Λευτέρης Παπαδόπουλος ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Υπάρχουν κάποια βιβλία που γνωρίζουν οι πάντες, αλλά ελάχιστοι τα έχουν διαβάσει. Ένα από αυτά είναι το “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο” του Προυστ. Όπως κάποια φορά διάβασα ένα βιβλίο της Δημουλίδου, για να ξέρω περί τίνος πρόκειται, έτσι ξεκίνησα να διαβάζω και Προυστ. Ίσως φαίνεται σαν ιεροσυλία να αναφέρονται αυτοί οι δύο στην ίδια πρόταση, αλλά και οι δύο…

  Βρέθηκα στην Αίγυπτο πριν 15 χρόνια. Ήταν ένα ταξίδι χωρίς την αρωγή ταξιδιωτικού γραφείου, χωρίς καν τουριστικό οδηγό στην τσέπη. Έβγαλα ένα κλειστό εισιτήριο 27 ημερών (η πράκτορας με είχε κοιτάξει απορημένη όταν της το ζήτησε) και έφυγα με την ανεμελιά και την πομπώδη αυτοπεποίθηση των είκοσι δύο του Μαΐων. Γρήγορα απογοητεύτηκα. Η πρώτη απογοήτευση ήταν όταν ανακάλυψα ότι οι πυραμίδες είναι χτισμένες μέσα στο Κάιρο. Για να είμαστε ακριβείς το Κάιρο είναι χτισμένο γύρω από τις πυραμίδες. Η δεύτερη απογοήτευση ήταν το ίδιο το Κάιρο, μια γιγαντούπολη με τόση φασαρία και καυσαέριο που κάνει την Αθήνα να μοιάζει…

Ήμουν είκοσι χρονών και διάβαζα σπουδαίους (σοβαρούς) λογοτέχνες, όπως ο Καμύ κι ο Κάφκα. Ο Χρίστος βοηθούσε στο μανάβικο του πατέρα του, ενώ προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις στην Καλών Τεχνών και με είχε καλέσει ένα μεσημέρι του καλοκαιριού, για να του κάνω παρέα. Σίγουρα δεν ταίριαζε ανάμεσα στα φρούτα και τα ζαρζαβατικά. Μακρύ μαλλί, πολύχρωμο σαλβάρι και ο απαραίτητος μπερές να πέφτει ανάλαφρα πάνω απ’ το αριστερό του φρύδι. Μου εξήγησε τις διαφορές ανάμεσα στις φλάσκες και τις τσακωνίτικες μελιτζάνες, καθώς και ποια είναι τα αχλάδια φέτελ, τα κρυστάλλια και οι κοντούλες. Έπειτα κάτσαμε να πιούμε καφέ και να μου…

Όντας πλούσιος και διάσημος ξεκίνησα να δουλεύω σ’ ένα καφέ για να δω πώς ζουν οι “Common People”. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Τις προάλλες έκατσε ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι με τον πατέρα του. Ήπιαν από μια γρανίτα μηχανής κι ύστερα έφυγαν με το κινητό στο χέρι, για να πιάσουν ένα Πόκεμον που ήταν εκεί κοντά. Χθες ήρθε ένας εικοσάχρονος, ο Αποστόλης, για εκπαίδευση, προκειμένου να δουλέψει στο μαγαζί. Ο Αποστόλης είναι φοιτητής και δεν έχει ξαναπιάσει δίσκο στα χέρια του ούτε ξέρει τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στον εσπρέσο και στον καπουτσίνο -όσον αφορά την κατασκευή τους. Καθώς μάθαινε του είπα ότι…

Όταν είσαι 40 χρονών, σχεδόν ο μισός ανήκεις στο παρελθόν. Και όταν είσαι 70, σχεδόν όλος. Jean Anouilh ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η γυναίκα που μπαίνει στο καφέ είναι γύρω στα εξήντα πέντε. Καλοντυμένη και μακιγιαρισμένη, χαμογελαστή. “Περιμένω παρέα”, μας λέει. Κι όλο κοιτάει προς την πόρτα. Λίγο μετά βλέπουμε έναν άντρα να στέκεται στις σκάλες. Τον βλέπει κι εκείνη, του κάνει νόημα. Αυτός είναι μεγαλύτερος, ίσως εβδομήντα, και πολύ καταπονημένος. Χλωμός και λιπόσαρκος, τα ρούχα του περισσεύουν. Κατεβαίνει τις σκάλες με δυσκολία, κρατώντας την κουπαστή. Η γυναίκα χάνει τον ενθουσιασμό της, σαν τον βλέπει να πλησιάζει. Αγκαλιάζονται και φιλιούνται, μετά κοιτιούνται με…

“Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις” George Bernard Shaw “Δεν είμαστε ουσιαστικά, είμαστε ρήματα. Δεν είμαι πράγμα (συγγραφέας, ηθοποιός), είμαι ένα πρόσωπο που ενεργεί (γράφω, παίζω), χωρίς να ξέρω ποτέ τι θα κάνω στη συνέχεια. Νομίζω ότι φυλακίζεσαι όταν περιγράφεις τον εαυτό σου ως ουσιαστικό.” Stephen Fry ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Δεν νομίζω  ότι μπορούμε αληθινά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Ο εαυτός είναι ένας μύθος, ντυμένος με αυταπάτες, εμμονές, πεποιθήσεις και προσδοκίες. Και πολύ συχνά ενστερνιζόμαστε την εντύπωση που έχουν οι άλλοι για μας. Αν ο κόσμος πιστεύει ότι…

“Εμένα πάντως μου φαίνεται”, λέει βραχνά, “πως παρ’ όλα αυτά δεν ξέρεις παρά μια και μοναδική ιστορία, παιδί μου, την ιστορία του εκατοστού πρίγκιπα, που καταφέρνει να λύσει το αίνιγμα. Δεν ξέρεις όμως τίποτα για τις ιστορίες των προηγούμενων ενενήντα εννέα που χάθηκαν, επειδή δεν τα κατάφεραν”. Ο καθρέφτης μες στον καθρέφτη, Μίχαελ Έντε ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Όλοι γνωρίζουν την ιστορία του Οιδίποδα. Επειδή εκείνος έλυσε το αίνιγμα της Σφίγγας. Αν δεν τα είχε καταφέρει θα ήταν ένας απ’ τους προηγούμενους 99 που χάθηκαν, και ποτέ δεν μάθαμε το όνομα τους. Ο πρίγκιπας έγινε βασιλιάς επειδή έλυσε το αίνιγμα. Όμως ποιοι ήταν…

(Επαναστατική Κουζίνα) Η πεσκανδρίτσα είναι το πιο άσχημο ψάρι (ίσως βέβαια το ίδιο να πιστεύει κι αυτή για μένα). Στην Ελλάδα είναι γνωστή και ως φανάρι ή βατραχόψαρο (ο Αριστοτέλης το ονόμαζε “Βάτραχος ο Ψαράς”). Στην Αγγλία τη λένε angler-fish, παράδοξη ονομασία εκ’ πρώτης όψεως, αφού σημαίνει «ψάρι-ψαράς». Την ονομασία αυτή την παίρνει από το δόλωμα που έχει πάνω από το κεφάλι του με το οποίο «ψαρεύει» τα θηράματα του.  Αλλού θα το βρείτε ως monkfish ή toadfish. Είναι ψάρι του πυθμένα, δηλαδή αποκλείεται να τη δείτε να πλατσουρίζει στους αφρούς μαζί με τις σαρδέλες. Οι μανάδες ξέρουν σίγουρα τη…

“Shine on You crazy Diamond” Pink Floyd “I’d rather be hated for who I am, than loved for who I am not”. Kurt Cobain ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Στα δεξιά, στον τοίχο πάνω απ’ το εφηβικό μου κρεβάτι, είχα μια αφίσα της Μίλα Γιόβοβιτς, έτσι όπως εμφανιζόταν στην Επιστροφή στη Γαλάζια Λίμνη. Μόνο το πρόσωπο, με τα γαλάζια μάτια και τα τοξωτά φρύδια. Ήμουν ρομαντικό αγόρι, αν και στον ύπνο μου έβλεπα την Πάμελα Άντερσον, με το βρεγμένο μαγιό του Μπέιγουοτς, να έρχεται να με σώσει -μάλλον απ’ τις ονειρώξεις. Έτσι κι αλλιώς το ρομαντικό σεξ δεν είναι οξύμωρο σχήμα. Πίσω, πάνω απ’…