Συντάκτης: Γελωτοποιός

 «Αυτή μπορεί να μην είναι η αρχή του τέλους, είναι όμως σίγουρα το τέλος της αρχής.» Ουίνστον Τσώρτσιλ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Το 1989, λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ο Φράνσις Φουκουγιάμα κηρύσσει το «τέλος της ιστορίας». «Χάρη στην εκτυφλωτική νίκη του οικονομικού και πολιτικού φιλελευθερισμού όλες οι αντιφάσεις επιλύονται και αυτό που μένει είναι, ουσιαστικά, η οικονομική δραστηριότητα». Τέσσερα χρόνια μετά, και ενώ η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει πλέον, ένας άλλος Αμερικάνος καθηγητής έρχεται να «διορθώσει» τη θεωρία του Φουκουγιάμα. «Η πηγή των συγκρούσεων του μέλλοντος», γράφει ο Σάμιουελ Χάντιγκτον στη «Σύγκρουση των Πολιτισμών», «δεν θα είναι ούτε ιδεολογική ούτε…

“Run, rabbit, run, dig that hole, forget the sun” Breathe, Pink Floyd “Life is just what happens to you, while your busy making other plans” Beautiful Boy, John Lennon ~ Δεν ζούμε, τρέχουμε. Όλο τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε, κάτι. Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε. Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε. ~ “Τι κάνεις;” “Τίποτα” (αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση) “Τι…

Χθες βράδυ έκανα μια μαραθώνια και διαφωτιστική συζήτηση με έναν καινούριο φίλο, τον Ν. Το όνειρο του Ν είναι να γίνει πιλότος της πολιτικής αεροπορίας. Ανάμεσα σε εκείνον και στο όνειρο του στέκεται μόνο ένα εκ γενετής εμπόδιο. Ο Ν έχει δυσχρωματοψία. Όμως η πτήση (το όνειρο της πτήσης) είναι για εκείνον είναι πολύ πιο δυνατή από κάθε εμπόδιο, έτσι το παλεύει με κάθε τρόπο –και κάτι μου λέει ότι θα τα καταφέρει. Προκειμένου να βελτιώσει την όραση του βρέθηκε για τρεις μήνες στην Ινδία, στη Βομβάη συγκεκριμένα, όπου υπάρχει κάποιος γιατρός που έχει καταφέρει πολλά στο συγκεκριμένο θέμα. Μια…

Ο Τζιμ Μόρισον είχε  δηλώσει κάποτε ότι η σημαντικότερη αίσθηση δεν είναι η όραση ή η ακοή, αλλά η αφή. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την αφή ως μια “παρακατιανή” αίσθηση. Θυμηθείτε πως μαθαίνουμε τις αισθήσεις στα πρώτα μας βιβλία: Δίπλα στην όραση ένα μάτι, δίπλα στη όσφρηση μια μύτη (κλπ) και δίπλα στην αφή… Τα χέρια! Μεγαλώνουμε με τη στρεβλή αντίληψη ότι τα χέρια μας είναι τα όργανα της αφής. Πόσο λάθος είναι αυτό; Αν θέλαμε να είμαστε δίκαιοι με την αφή θα έπρεπε δίπλα της να υπάρχει ολόκληρος ο άνθρωπος. Το αισθητήριο όργανο της αφής ζυγίζει τρία ως…

Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει ν’ ανακαλύψουμε την αλήθεια. Πικάσο ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ο Bob Fosse ήταν ένας απ’ τους μεγαλοφυέστερους ανθρώπους που χόρεψαν στη Γη. Χορευτής, χορογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Πήρε το όσκαρ σκηνοθεσίας απ’ τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Από τη μια μεριά ήταν “Ο Νονός”, με τον ανυπέρβλητο Μάρλον Μπράντο. Από την άλλη η Λάιζα Μινέλι, ο υπέροχος Joel Grey -ως κομπέρ, και το “Καμπαρέ”. Το “Καμπαρέ” είναι σίγουρα το καλύτερο μιούζικαλ που έχει γυριστεί, και μία από τις καλύτερες ταινίες, ανεξαρτήτως είδους. Όμως υπάρχει μια άλλη ταινία του Fosse, που θα αγαπούσε κι ο Καβάφης.Είναι το…

Δεν έχω σπίτι, πίσω για να ΄ρθω ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ, δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά. Ακούω τον Βασίλη Λέκκα να τραγουδάει τους πρώτους στίχους απ’ το “Μάνα μου Ελλάς”, σε στίχους Γκάτσου και μουσική Ξαρχάκου. Είναι ένας αμανές, σαν αυτούς που πρωτακούστηκαν στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του εικοστού αιώνα. Οι τσέτες κι οι Νεότουρκοι του Κεμάλ έσφαζαν τους χριστιανούς, Αρμένηδες και Έλληνες. Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρακολουθούσαν αμέτοχες. Εκείνες το προκάλεσαν, η αστάθεια κι ο πόλεμος τις κάνει πιο δυνατές. Μιλιούνια οι πρόσφυγες εγκατέλειπαν τις εστίες τους, το χώμα των προγόνων τους…

(Τάδε έφη Καραγκιόζης) Πω, πω, πάλι καλά που ξύπνησα. Τι όνειρο ήταν πάλι και τούτο; Βλέπω, που λέτε, ότι κοιμόμουν εδώ μες στη μέση του μπερντέ, έξω από την παράγκα. Κοιμόμουν και έβλεπα όνειρο ότι πεινούσα ή μπορεί να πεινούσα και να έβλεπα όνειρο ότι κοιμόμουν. Και βγαίνει, λέει, ο Βεληγκέκας απ’ το σαράι και με πλησιάζει μ’ ένα χαμόγελο όσο κι η χατζάρα του. «Που ‘σαι, μπρε Καραγκιόστραγια, κοιμάσαι;» «Κοιμόμουν, μπαρμπα-Τζουρβέναγα, μέχρι που με ξύπνησες.» Βλέπω το χαμόγελο του και πονηρεύομαι. Τι έχει πάθει αυτός; Lexotanil του δώσανε; «Μπρε Καραγκιόστραγια», μου λέει, «τι είσαι;» «Τι είμαι, μπαρμπα-Τζουρβέναγα; Άνθρωπος είμαι,…

Κάποιοι λένε ότι ο Άνθρωπος επινόησε τον θεό μόλις αντιλήφθηκε ότι θα πεθάνει. Ότι κάποιοι από εκείνους τους πρώτους συγγενείς μας κατάλαβαν πως ο θάνατος είναι η κοινή μοίρα όλων των ζωντανών πλασμάτων, επομένως και των ανθρώπων, επομένως και δική τους. Αλλά ο εγκέφαλος τους δεν μπορούσε να δεχτεί (ή να κατανοήσει) το τέλος. Έτσι ξεκίνησε να θάβει τους νεκρούς μαζί με τα παιχνίδια τους, για να έχουν κάτι να απασχολούνται στο επέκεινα. Άλλοι υποθέτουν ότι ο πρώτος άνθρωπος που αντιλήφθηκε ότι θα πεθάνει ήταν ποιητής. Το είπε στους συντρόφους του κι εκείνοι γελούσαν -ή συνέχισαν να τρώνε μπανάνες. Ο…

Ο σοφός άνθρωπος, ο homo sapiens sapiens, είναι το μόνο επιζών είδος από την εξελικτική του ομάδα. Κι αυτό είναι ασυνήθιστο. Τα ζώα των περισσοτέρων ειδών έχουν επιζώντα ξαδέλφια, είδη με στενή συγγένεια. Το λιοντάρι αναφέρεται ως Panthera leo. Το Panthera δείχνει το γένος, το leo δείχνει το είδος. Υπάρχουν τρία ξαδέλφια στο γένος Panthera. Η τίγρη (Panthera tigris), ο ιαγουάρος (Panthera onca) και η λεοπάρδαλη (Panthera pardus). Υπάρχουν και κάποια ετεροθαλή αδέλφια του λιονταριού, αναγνωρισμένα υποείδη, όπως το λιοντάρι του Κονγκό (Panthera leo hollisteri) ή το λιοντάρι της Ινδίας (Panthera leo goojratensis). Ο άνθρωπος έχει μείνει μόνος, χωρίς κοντινούς…

(Προειδοποίηση: Μη διαβάσετε αυτό το κείμενο αν έχετε ευαίσθητο στομάχι και τεντωμένα νεύρα.) Η θεωρία ότι μία κακοποιημένη παιδική ηλικία δημιουργεί προβληματικούς ενήλικες ίσως να φαινόταν σαν απλοϊκή γενίκευση σ’ έναν ψυχολόγο. Θα την κατέρριπτε άμεσα μ’ ένα μόλις επιχείρημα: «Δε γίνονται όλα τα κακοποιημένα παιδιά εγκληματίες». Και θα συμπλήρωνε: «Άλλωστε πολλοί προβληματικοί ενήλικες είχαν μια έξοχη παιδική ηλικία». Όμως η κακοποίηση δεν είναι υποχρεωτικά σωματική ή κραυγαλέα και κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στις εξωτερικές πιέσεις. (Αυτή η «συζήτηση» γίνεται μέσα στα πλαίσια μιας δυτικότροπης και «ασφαλούς» κοινωνίας. Όση αγάπη και να σου προσφέρουν οι γονείς σου, αν πεινάς και…

Ω, είναι ωραία η κατάθλιψη! Δε μιλάμε για την παθολογική κατάθλιψη του διπολικού, αλλά για εκείνη την βαριά και απροσδιόριστη θλίψη που σε καταπλακώνει μερικές φορές και δε σε αφήνει να αναπνεύσεις ή να σκεφτείς. Είναι ωραία, γιατί σχεδόν πάντα, μετά την κατάθλιψη έρχεται η μανία. Και στη μανία, ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να λες, όποιος και να είσαι, αισθάνεσαι ωραία. Οι ψυχολόγοι θεωρούν πιο υγιές ένα άτομο με μικρότερες αποκλίσεις ανάμεσα στις δύο θέσεις (θλίψη-χαρά). Προτιμούν το εκκρεμές του θυμικού να βρίσκεται όσο γίνεται πιο κοντά στη θέση αδράνειας, γιατί ξέρουν ότι όσο παρεκκλίνει προς τη μία…

6 Αυγούστου 2012 Η Χάρπερ Λη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλαμπάμα, στην καρδιά της ρατσιστικής Αμερικής. Είκοσι τεσσάρων χρονών ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» (To kill a mocking bird). Το τέλειωσε δέκα χρόνια μετά και δεν ξανάγραψε ποτέ τίποτα άλλο. Το βιβλίο πήρε το βραβείο Πούλιτζερ και από το 1960 το έχουν διαβάσει τουλάχιστον 30.000.000 άνθρωποι. Έγινε ταινία το 1962 και κέρδισε τρία όσκαρ, με σημαντικότερο εκείνο του α΄ αντρικού ρόλου για τον Γκρέγκορι Πεκ. Το βιβλίο είναι κατά βάση αυτοβιογραφικό και αναφέρεται σε ένα αληθινό περιστατικό στην Αλαμπάμα της δεκαετίας του ’30. ~~ Ο Τομ…

Ο σύγχρονος Κιχώτης δεν αντιμάχεται με ανεμόμυλους, αλλά με πυλώνες υψηλής τάσης. Τους γίγαντες με τα έξι χέρια που είναι παραταγμένοι σε μια ατελείωτη σειρά στο θεσσαλικό κάμπο. Η Δουλτσινέα του είναι μια Βουλγάρα, μαυρομάλλα και τσαχπινομάτα, που δουλεύει σ’ ένα κωλόμπαρο λίγο έξω από τη Λάρισα. Ο ιδαλγός μας δε διαβάζει καθόλου βιβλία, αλλά πριν λίγα χρόνια απέκτησε σύνδεση ίντερνετ. Ήταν μπογιατζής, καλός τεχνίτης, μάστορας, αλλά η κρίση τον άφησε χωρίς δουλειά κι όλη μέρα καθόταν μπρος την οθόνη να διαβάζει το indymedia, να συνομιλεί στο facebook με συναγωνιστές –που έχουν τα μισά του χρόνια- και να ονειρεύεται επαναστάσεις.…

Οι λέξεις είναι πράξεις. Η γλώσσα και η σκέψη είναι σαν τις δύο όψεις ενός  χαρτιού. Αν κάνεις συνέχεια τις ίδιες πράξεις, αν λες συνέχεια τις ίδιες λέξεις, τότε σύντομα η σκέψη σου γίνεται προκάτ, σαν ένα δωμάτιο φτιαγμένο από γυψοσανίδες. Πολλοί αισθάνονται ασφάλεια μέσα σε αυτό το προκατασκευασμένο δωμάτιο. Μένουν να παρατηρούν τον κόσμο από εκεί μέσα, μέσα από το μοναδικό παράθυρο, που μπορεί να είναι η τηλεόραση, η θρησκεία τους, η ιδεολογία τους, οι πεποιθήσεις και οι βεβαιότητες τους. Θέλουν τα πάντα να είναι στη σωστή σειρά, τα πάντα να είναι στο κουτάκι τους, με ταμπελίτσα πάνω, σωστά…

(Επαναστατική Κουζίνα) “Why do i need feet when i have wings to fly?” Frida Kahlo  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Όταν ο Λόρκα βρέθηκε δολοφονημένος κάποιος ρώτησε τους φασίστες του Φράνκο γιατί είχαν σκοτώσει τον ποιητή, αφού εκείνος δεν πολεμούσε. Και ο στρατηγός είχε απαντήσει: «Αυτός με τα ποιήματα του μας έκανε μεγαλύτερη ζημιά απ’  ό,τι άλλοι με τα όπλα τους». Ο επαναστατημένος άνθρωπος δεν είναι μόνο αυτός που βγαίνει στους δρόμους –ή στα βουνά- με ένα όπλο. Η επανάσταση είναι καταρχήν η αντίθεση στον κομφορμισμό. Είναι η άρνηση των κανόνων, του τρόπου ζωής που σου επιβάλλουν ή σε παροτρύνουν να ακολουθήσεις. Και μπορεί…