Συντάκτης: Γελωτοποιός

Ετούτος ο χειμώνας της δυσαρέσκειας αρνείται πεισματικά να τελειώσει. Η μανία της ελπίδας που ήταν να ‘ρθει έχει δώσει τη θέση της στη βουβή απογοήτευση, στην καλή παλιομοδίτικη θλίψη, στην αίσθηση ανημπόριας και στην υφέρπουσα οργή. Μην γενικεύουμε, υπάρχουν πάντα κι οι αισιόδοξοι, οι πιστοί κι αμετακίνητοι. Ο ήλιος της αριστεράς πάντα λάμπει στο Κουτί της Πανδώρας -μετά την 26η Φλεβάρη. Αλλά όσοι δεν έχουν πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ (που πριν δυο μήνες ήταν αντισυνταγματικό χαράτσι και τώρα έγινε πατριωτικό καθήκον) κάθονται και κοιτούν την παρέλαση υπό βροχή -τρώγοντας σπόρια. ~~{}~~ Και συνεχίζουμε. Όχι να ελπίζουμε, όχι να γαβγίζουμε, αλλά να…

Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, μέχρι που διάβασα ότι λίγες μέρες πριν από αυτόν είχε «φύγει» η σύζυγος του. Μόνο εκείνη τη στιγμή κατάλαβα γιατί ο Καμπανέλλης σταμάτησε να αναπνέει. ~~{}~~ Τον είχα συναντήσει πριν πολλά χρόνια, όταν δούλευα σε μια καφετέρια της Νάξου. Ήταν Αύγουστος κι ο Καμπανέλλης με τη σύζυγο του στριμώχτηκαν σ’ ένα ακριανό τραπέζι. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, που με ήξερε και με καταλάβαινε, με ρώτησε αν ήθελα να γνωρίσω τον Καμπανέλλη. Πήγα την παραγγελία στο τραπέζι περιμένοντας να δω έναν κολοσσό, έναν άγιο με φωτοστέφανο, έναν πληθωρικό άνθρωπο των…

“Ο Θεόφιλος είναι ζωγράφος γεννημένος από το ελληνικό τοπίο. Μέσω του Θεόφιλου, ιδού το τοπίο και οι άνθρωποι της Ελλάδας: κοκκινόχωμα, πευκότοπος και ελαιώνας, θάλασσα και βουνά των θεών, άνθρωποι που λούονται σε μια τολμηρά επικίνδυνη ηρεμία.” Λε Κορμπιζιέ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Την πρώτη φορά που βρέθηκα στη Μακρυνίτσα ζήτησα απ’ την Νέλλη να μου δείξει το καφενείο. Εκεί βρίσκεται μια τοιχογραφία που είχε κάνει ο Θεόφιλος. Στο μυαλό μου όλο το χωριό μοιάζει να ‘χει χτιστεί γύρω από ‘κείνη τη ζωγραφιά. Όπως όλος ο κόσμος, με τα επιτεύγματα και τις καταστροφές, είναι πλασμένος γύρω απ’ την πιο άχρηστη κι απαραίτητη ανθρώπινη…

Είχα κάποτε έναν φίλο, που τον λεγαν Φάνη. Ο Φάνης ζούσε απ’ τη μουσική κι επιζούσε χάρη σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο που είχε κληρονομήσει. Αλλά είχε κι ένα όνειρο (ένα από ‘κείνα τα «μεγάλα όνειρα» που έχουν την απεχθή ιδιότητα να μην εκπληρώνονται): Να πουλήσει το ξενοδοχείο, να πάρει ένα μικρό ιστιοφόρο και να γυρίσει τον κόσμο. Με τον Φάνη παίζαμε μουσική μέχρι τα ξημερώματα σ’ ένα παρακμιακό ροκ μπαρ της Νάξου, όπου συχνά οι κατσαρίδες ήταν περισσότερες απ’ τους θαμώνες. Μόλις έκλεινε το μαγαζί περνούσαμε από ένα σουπάδικο για να βάλουμε κάτι στο ταλαιπωρημένο μας στομάχι. Ένα ξημέρωμα, μετά…

Τα πάντα ξεκινούν απ’ τη βαρεμάρα – Φ. Ντοστογιέφσκι I’m bored, I’m the chairman of the bored – Iggy Pop ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Λέγεται ότι περίπου το 10% των ανθρώπων υποφέρει από κατάθλιψη στη διάρκεια της ζωής του. Όμως πόσους ανθρώπους ξέρετε ή μπορείτε να φανταστείτε που να μην είπαν, ούτε μια φορά: “Βαριέμαι”. Σίγουρα το 100% του πληθυσμού θα νιώσει κάποια στιγμή της ζωής του βαρεμάρα. Όμως δεν πρέπει να μιλάμε για βαρεμάρα, αλλά για βαρεμάρες, γιατί η ίδια η έννοια περιλαμβάνει μια πολλαπλότητα διαθέσεων και αισθημάτων. Τι είναι η βαρεμάρα; Ένας απλοϊκός ορισμός: “Η βαρεμάρα εμφανίζεται όταν δεν μπορούμε να…

Οι Ουπανισάδες είναι ένα αρχαίο Ινδουιστικό κείμενο –ουσιαστικά μια συλλογή από κείμενα, που γράφτηκαν ανάμεσα στο 8ο και το 6ο προ Χριστού αιώνα. Σε αυτά οι Ινδοί σοφοί, όπως ακριβώς την ίδια εποχή οι Ίωνες φιλόσοφοι, κάνουν την υπέρβαση και προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο όχι μυθολογικά, αλλά φιλοσοφικά. Αναφερόμενοι στον άνθρωπο οι Βραχμάνοι διακρίνουν τέσσερις καταστάσεις της ύπαρξης του: Την εγρήγορση, τον ύπνο, το όνειρο και μια υπερβατική κατάσταση του πραγματικού εαυτού. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά η σύγχρονη μελέτη του ύπνου φαίνεται να καταλήγει στην ίδια διάκριση. Το πώς οι σοφοί, έχοντας ως μόνο εργαλείο τη σκέψη τους, κατέληξαν…

Η ζωή είναι η ανάμνηση της ανάμνησης ενός ονείρου ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Έχει ένα υπέροχο φεγγάρι απόψε. Αλλά δεν έκατσα να γράψω γι’ αυτό. Έκατσα να γράψω για τον άνθρωπο που έχασε το φεγγάρι. (Τι παράξενο λάθος! Για τον άνθρωπο που έχασε το φανάρι ήθελα να πω.) ~~{}~~ Είμαι μέσα στο αυτοκίνητο, σταματημένος στο κόκκινο. Καθώς αλλάζει το φανάρι και ξεκινάμε βλέπω έναν άνθρωπο, έναν νέο, που τρέχει να περάσει πριν ξεκινήσουμε.Καταλαβαίνει ότι δεν πρόλαβε και σταματάει στην άκρη του πεζοδρομίου απογοητευμένος, κάνοντας μια κίνηση με τα χέρια του και με ολόκληρο το σώμα, μια κίνηση που ακούγεται σαν “όχι, ρε γαμώτο!”…

“Oh, do not mourn”, he said. “Our souls are love and an eternal farewell” W.B. Yeats, Ephemera ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Δεν υπάρχουν βουνά, δεν υπάρχουν κορυφές, χωρίς χαράδρες και βάραθρα, χωρίς γκρεμούς. Κάθε ανθρώπου η ζωή έτσι είναι. Υψώνεται στα ουράνια και καταποντίζεται. Παλεύει μ’ άγριες θάλασσες και βρίσκει καταφύγιο σ’ απάνεμα λιμάνια. Μέχρι να ξανοιχτεί και πάλι. Οργώνει τη στείρα γη και σκάβει πηγάδια. Γιορτάζει και πενθεί, υποδέχεται κι αποχωρίζεται. Οι κοιλάδες της αέναης ευφορίας είναι ένα παραμύθι που λένε στα παιδιά για ν’ αποκοιμηθούν. Αν τις δεις από κοντά αυτές τις κοιλάδες θα καταλάβεις: Είναι έρημοι. ~~{}~~ Βρέθηκα στην έρημο,…

Ο μόνος παράδεισος που δεν είναι το όνειρο ενός τρελού είναι ο χαμένος παράδεισος – Σάμουελ Μπέκετ

“Footfalls echo in the memory Down the passage which we did not take Towards the door we never opened Into the rose-garden. My words echo Thus, in your mind.” TS Eliot ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Έχω ζήσει 38 εαρινές ισημερίες ως τώρα. Με πολλή τύχη θα ζήσω άλλες τόσες, πριν περάσω σ’ εκείνο το μέρος όπου καμιά αλλαγή δεν συμβαίνει. Ή μήπως γίνομαι λυρικός; Το μόνο μέρος όπου δεν θα συνέβαινε τίποτα, καμιά αλλαγή, θα ήταν ένα παγωμένο σύμπαν, με άπειρη εντροπία. Ας είμαστε προς στιγμή πραγματιστές, όσο κι αν μας πονάει: Ακόμα και μετά τον θάνατο μας ο κόσμος θα συνεχίσει να…

Όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, συνήθως μιμούνται ο ένας τον άλλον- Eric Hoffer ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Τα πειράματα που θα διαβάσετε δεν έχουν εικονικά ηλεκτροσόκ (Το τέρας μέσα μας – Το πείραμα του Μίλγκραμ). Ούτε βασανίστηκαν ζώα κατά τη διάρκεια τους (Συρμάτινες μητέρες – Η αγάπη στο εργαστήριο) Ούτε είναι τόσο γνωστά όσο εκείνα του Asch (Διαλέξτε τη λάθος γραμμή – Το πείραμα του Asch). Όμως μας βοηθάνε να πλησιάσουμε την απάντηση σ’ ένα απ’ τα παλαιότερα ερωτήματα: Έχει ο άνθρωπος ελεύθερη βούληση; ~~{}~~ Τα πειράματα έκανε ο Τζον Μπάργκ, στο πανεπιστήμιο του Γιέλ, μετά το 2010. Στο…

Η κοινωνία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο καθρέφτης των φόβων μας.

Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί γεννήθηκε μια νύχτα με βροχή. Είχε μεγάλα μάτια, διάφανα, και μακριά μαλλιά. Ο γιατρός είπε στη λεχώνα ότι είχε γεννήσει ένα ξωτικό. Εκείνη το ‘ξερε. Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί κοιμόταν μ’ ανοιχτά μάτια τη μέρα και ξυπνούσε τα βράδια, για να κλάψει. Ο γάτος της οικογένειας, ένας αργόσχολος σιαμέζος, καθόταν στο προσκεφάλι του, για να διώχνει τ’ άσχημα όνειρα και τ’ ανόσια πνεύματα. Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί άργησε να μιλήσει και δυσκολεύτηκε να μάθει να περπατά. Προτιμούσε να κοιμάται, αγκαλιά με τον γάτο. Κι όταν ξυπνούσε περνούσε ώρες πολλές κοιτώντας…

Παγκόσμια ημέρα σκέψης

Σύντομη βιογραφία ενός θεού