Συντάκτης: Γελωτοποιός

“But it’s not the fall that hurts It’s when you hit the ground” Ceasars “I said you wanna be startin’ somethin’ You got to be startin’ somethin'” Michael Jackson ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ήταν ένας αποτυχημένος μεσήλικας με χάλια κούρεμα.Καθόταν στο ημιυπόγειο που είχε νοικιάσει πριν μερικές μέρες, όταν η γυναίκα του τον έδιωξε απ’ το σπίτι. Δεν είχε αδειάσει τις κούτες. Δεν είχε καν στρώσει το κρεβάτι. Κοιμόταν στο στρώμα, πάνω στους λεκέδες. Η προηγούμενη νοικάρισσα ήταν μια γριά που πέθανε μόνη και κατουρημένη. Ο Δέλτα πίστευε ότι το ίδιο θα πάθαινε κι εκείνος. Πριν να γεράσει. ~~~~~~~ Το ζενίθ της ζωής…

(Μετακριτική ταινιών) Η έννομη βία είναι η καλύτερη Στο Κουρδιστό Πορτοκάλι του Κιούμπρικ μια παρέα νέων απ’ τα γκέτο του Λονδίνου απολαμβάνει ακραίες πράξεις βίας. Ο ένας από αυτούς συλλαμβάνεται και γίνεται πειραματόζωο σε μια θεραπεία αποστροφής της βίας. Θεραπεύεται και απελευθερώνεται. Μόλις τον αφήνουν συναντάει τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας. Έχουν γίνει αστυνομικοί. Έτσι μπορούν να δέρνουν νόμιμα. Σπάνε στο ξύλο τον μεταμελημένο. [youtube https://www.youtube.com/watch?v=GeRGTXZIJTI]2) Τα media κατασκευάζουν μάγισσες Στους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης ο όχλος κατασκευάζει -κυριολεκτικά- μια μάγισσα. Της φοράει ρούχα μάγισσας, μύτη μάγισσας, ελιά μάγισσας. Και την πηγαίνουν στο διοικητή για να εγκρίνει το κάψιμο της.…

(Στάση αστικού λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη. Δυο άνθρωποι περιμένουν το Οκτώ. Φοράνε κουρελιασμένα ρούχα.) ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νομίζεις ότι θα καταφέρουμε να μπούμε αυτή τη φορά; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν είναι αυτό το ερώτημα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ποιο είναι το ερώτημα; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να μπει κανείς ή να μη μπει; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Λες ότι είναι θέμα θέλησης; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όλα είναι θέμα θέλησης. Αν θες κάτι πραγματικά τότε το σύμπαν συνωμοτεί. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Οπότε εμείς δεν θέλουμε να μπούμε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι. Δεν το θέλουμε ολόψυχα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Παράξενο, δεν το είχα σκεφτεί έτσι. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Πρέπει να το δεις βουδιστικά. Η επιθυμία είναι…

Δεκαπέντε χρόνια δούλευε στο ίδιο σούπερ μάρκετ, στη Σοφούλη. Όταν άδειασε η θέση του διευθυντή καταστήματος πίστεψε ότι θα την πάρει. Ο Γενικός δεν ήθελε. Έβαλε τον Γάμμα, που ήταν εκεί μόλις έξι μήνες. “Δεν έχεις ηγετικές ικανότητες”, της είπε ο Γενικός. Η Άλφα γύρισε με τα πόδια, τραγουδώντας: “Εγώ δεν θέλω, στη ζωή να κυβερνήσω.” Τραγουδούσε για να μην κλάψει. Μπήκε στο σπίτι στις 22:12. Έβαλε πλυντήριο, έπλυνε τα πιάτα, μαγείρεψε για την επόμενη μέρα, βοήθησε την κόρη της με μια άσκηση γεωμετρίας, έβγαλε βόλτα τον σκύλο. Όταν είδε την Ντίνα να κατουράει κατάλαβε ότι αυτό ήταν κάτι που…

“But I’m a creep, I’m a weirdo What the hell am I doing here?” Radiohead ~~~~~~~ Η ψυχολόγος ήταν ίδια ηλικία μ’ εκείνον. Μπορεί και λίγο νεότερη. Μόλις που είχε τελειώσει τη σχολή. Του είπε να κάτσει. Ο Δέλτα έκατσε. “Γιατί ήρθατε σε μένα;” τον ρώτησε. “Δεν αισθάνομαι καλά”, είπε ο Δέλτα. “Τι αισθάνεστε;” Παρατήρησε τον στυλό που κρατούσε η ψυχολόγος. Ήταν ίδιος με τον δικό του. Τι περίεργο! Τι παράξενο! Τι σύμπτωση! “Νιώθω σαν να παίζω σε έργο του Ιονέσκο”, της είπε. “Νιώθετε ότι υποκρίνεστε;” “Όλοι υποκρινόμαστε, δεν είναι αυτό.” “Τότε;” Στο μπαλκόνι της είχε χρυσάνθεμα, το αγαπημένο λουλούδι…

“Στ’ αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ’ ομολογώ. Σα να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα.” Το παράπονο, Οδυσσέας Ελύτης ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 1) “All my problems Loom larger than life I can’t swallow Another slice” The Sound – I can’t escape my self ~~~~~~~ Τον πήρε τηλέφωνο η αδελφή του. Κλαίγοντας. “Ο μπαμπάς έπαθε έμφραγμα”, του είπε. Κενό. Ρούφηγμα μύτης. Η Τουρκία επιτέθηκε στους Κούρδους. “Πώς είναι;” τη ρώτησε ο Βήτα, ενώ συνέχισε να κοιτάει τις ειδήσεις στον υπολογιστή. Δεν είχε πεθάνει.  Τον είχαν στο νοσοκομείο. Τον ρώτησε πότε θα πήγαινε. “Είναι δέκα ώρες ταξίδι”, της είπε.…

Δεν υπάρχει άλλος κανείς από μας σ’ αυτό το σπίτι, στην αμμώδη ξηρά επάνω. Η θάλασσα φοράει ένα κουδούνι στον αφαλό της. Κι είμαι η ξυπόλυτη γκόμενά σου για μια ολόκληρη βδομάδα. Άνν Σέξτον ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ “Όταν κοιτάζω τη θάλασσα σκέφτομαι αυτά που χάσαμε”, είπε η Πι. Είχαν πάει για το τελευταίο μπάνιο της χρονιάς. Μέσα Οκτώβρη. Καιρός σαν καλοκαίρι. Οι πάγοι έλιωναν στον βορρά. “Κι αυτά που κερδίσαμε;” τη ρώτησε ο Σίγμα. “Αυτά είναι που χάσαμε. Όσα κερδίσαμε”, του είπε η Πι. Υπήρχαν δυο τρεις τουρίστες σκόρπιοι. Δεν έμπαιναν στο νερό. Μόνο μαύριζαν. Εκείνοι τόλμησαν. Η Πι τα κατάφερε εύκολα.…

“Σα να μην υπήρξαμε ποτέ κι όμως πονέσαμε απ’ τα βάθη. Ούτε που μας δόθηκε μια εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών τουλάχιστον.” Νίκος Καρούζος ~~~~~~~~~~~~~~~~ Τον περίμενε κάτω απ’ την αφίσα του Φοίνιξ. Δεν τον άφησε να τη φιλήσει. “Δεν πάει άλλο”, είπε η Κάππα και προχώρησε προς το ταμείο. “Τι έγινε;” “Με πήρε η γυναίκα σου τηλέφωνο.” “Η Δέλτα;” “Είσαι και μ’ άλλη παντρεμένος; Αυτή.” Με τη Δέλτα ήταν παντρεμένοι είκοσι πέντε χρόνια. Με την Κάππα είχαν σχέση μερικούς μήνες. Δυο εικοσάχρονοι στην ουρά τους κοιτούσαν και χασκογελούσαν. Είχε συνηθίσει να τους κοιτάνε έτσι. Η Κάππα θα μπορούσε…

Φορούσα το χαβανέζικο πουκάμισο κι οδηγούσα προς Χαλκιδική. Ο δρόμος ήταν γεμάτος από σκοτωμένα ζώα. Κυρίως σκυλιά και σκαντζόχοιρους, αλλά και γάτες. Είδα και κάτι που έμοιαζε με ασβό. Άκουγα τα μαθήματα ρώσικων. Χαμένος κόπος. Τόσο καιρό τ’ ακούω κι έχω μάθει μόνο τον ουρανό (νιέμπα) και τη θάλασσα (μόρια). Πολύ δύσκολη γλώσσα, αναρωτιέμαι πώς κατάφερε ο Τσέχωφ να γράψει τόσο απλά. Στο πορτ μπαγκάζ είχα ένα πακέτο. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να προσέχω. Η μέση μου με σούβλιζε πάλι. Δυο δισκοκήλες δεν είναι αστείο πράγμα. Μια λάθος κίνηση, λίγο ν’ αφαιρεθώ και να μη λυγίσω γόνατα, να μη σφίξω κοιλιακούς,…

(φτηνές ιστορίες) “Μπορεί να μην κάναμε εμείς λάθος”. Έτσι της είπε. Η Κάππα κοίταξε έξω. Μια γριά τους προσπέρασε απ’ τα δεξιά. Περπατώντας. Είχαν κολλήσει στο φανάρι. Προχωρούσαν μισό μέτρο και σταματούσαν. Κάτι είχε γίνει μπροστά ή μπορεί και να μην είχε γίνει. Αυτή ήταν η πραγματικότητα μια βροχερή μέρα. Κι η πραγματικότητα είναι σκατά. “θα βγω να πάω με τα πόδια”, είπε η Κάππα. “Περίμενε. Θα ξεκολλήσουμε”, είπε ο Σίγμα. Προχώρησαν άλλο μισό μέτρο. “Το πιστεύεις;” τον ρώτησε. “Ότι θα ξεκολλήσουμε; Κάποια στιγμή.” “Όχι. Ότι δεν κάναμε εμείς λάθος.” Ο Σίγμα έκλεισε το ραδιόφωνο. Έπαιζε μόνο διαφημίσεις. Η τελευταία…

“Αυτοί δεν τον σταύρωσαν. Ένας άνδρας που του έμοιαζε μπήκε στη θέση του.” Κοράνι, σουράτιο ΙV, 156 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ο Αρσένιος ονειρεύτηκε ότι ήταν παντρεμένος. Πρώτα μύρισε τη φωτιά, τα ξύλα στο τζάκι. Μετά άκουσε τα παιδιά. Σηκώθηκε απ’ το διπλό κρεβάτι και πήγε στην κουζίνα. Η Αργυρώ είχε βάλει να τηγανίσει. Είδε την πλάτη της. Τα παιδιά έτρεχαν στην αυλή, κυνηγούσαν κότες. Κοίταξε τον τοίχο. Είχε ζάρες και βρύα. Έπρεπε να τον βάψει. Άκουσε τη φωνή της Αργυρώς. “Ξύπνησες;” “Τώρα… Ξυπνάω.” Και ξύπνησε. Ήταν στη σπηλιά του φονιά. Ήταν γέρος. ~~{}~~ Την Αργυρώ είχε να τη δει σαράντα χρόνια. Μαζί…

(Το ακόλουθο διήγημα έγραψε ο Γιάννης Ζερβός, απόφοιτος του Συνεργείου Δημιουργικής Γραφής και φίλος. Είναι μια ιστορία για τον έρωτα, όπου εμπλέκεται ο ποιητής Δάντης, ο ντέλα Σκάλα, ηγεμόνας της Βερόνα, κι ο ζωγράφος Τζότο. Είναι κάπως μεγάλη για τα διαδικτυακά δεδομένα, αλλά είναι και πολύ όμορφη.) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ «Έχεις υπόψη σου το παρεκκλήσι της Αγίας Ελένης, στη βορειοδυτική πλευρά του καθεδρικού της Βερόνα;» Η ερώτησή του με ξάφνιασε. Ήταν ώρες τώρα που λαγοκοιμόταν στο κάθισμά του. Προφανώς, λόγω της αρρώστιας, το μακρύ ταξίδι τον είχε εξαντλήσει. Αναζήτησα το βλέμμα του, όμως τα μάτια του ήταν στραμμένα προς το παράθυρο της…

“Όταν κάποιος πεθαίνει, συλλογίζεσαι το παρελθόν.” Στήβεν Κινγκ, Καρδιές στην Ατλαντίδα “Είμαι σίγουρη πώς κάτι, ένα γεγονός ή ένας άνθρωπος, σημάδεψε τη ζωή μου κάποτε, και τώρα, ό,τι κι αν κάνω, δεν μπορώ, δε θα μπορέσω ποτέ να ξεφύγω.” Στρατής Τσίρκας, Ο χλωρός παράδεισος Το Σύνδρομο του Korsakoff είναι μια νευρολογική διαταραχή που προκαλείται από την έλλειψη της θειαμίνης (βιταμίνη Β1) στον εγκέφαλο. Η έναρξή του συνδέεται με τη χρόνια κατάχρηση αλκοόλ. Συμπτώματα: Ακουστικές και οπτικές παραισθήσεις, αμνησία, απάθεια κ.α. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~1~~ Ο Στέφανος δεν ήταν ο τύπος του πίνω-ένα-ποτήρι-και-φεύγω. Για να είμαστε ειλικρινείς έπινε του θανατά. Στα μπαρ όπου…

Ξέρω τι σκέφτεστε. Αν το εννοώ. Ναι, το εννοώ. Σκοτώνω σημαίνει τους πνίγω, τους κόβω την καρωτίδα, τους χτυπάω μέχρι θανάτου. Τους σκοτώνω. Νεκρός. Κηδεία. Άντε γεια. Σκοτώνω, δολοφονώ, αφανίζω, πώς να το κάνω πιο λιανά; Ως τώρα έχω σκοτώσει πέντε φασίστες. Και θα συνεχίσω. Κάθε Κυριακή απόγευμα. Τι εννοώ όταν λέω φασίστες; Χέσε μας. Όχι, δεν αναφέρομαι σ’ εκείνους του Μουσολίνι. Ούτε σε νεοναζί ή νεοφιλελεύθερους ή νεοαριστερούς ή δεν ξέρω τι άλλα νεοσκατά υπάρχουν. Καθόλου δεν με νοιάζει τι ψηφίζουν οι φασίστες μου. Αλλιώς τους επιλέγω. Φασίστες. Πείτε τους και κάφρους. Σκοτώνω κάφρους.  Πείτε τους όπως γουστάρετε. Δεν…

“What might have been and what has been Point to one end, which is always present.” T.S. Eliot, Burnt Norton, Four Quartets “Δεν το ξέρεις; Έρχεσαι απ’ το τίποτα, πας πίσω στο τίποτα. Τι έχασες; Τίποτα!” Monty Python “Εδώ είναι ωραία, μίστερ, εδώ είν’ ωραία.” Ξύλινα Σπαθιά ~~~~~ (Αυτό το κείμενο ξεκίνησε να γράφεται το 2018 και τέλειωσε το 2019. Αλλά ίσως έπρεπε να γίνει έτσι. Και θα καταλάβετε τι εννοώ.) ~ Ο στρατός είναι παράλογος. Αυτό το ξέρουν όσοι υπηρέτησαν έστω για μια μέρα τη Μαμά Πατρίδα. Όμως εκεί, σε φυλάκια και σε μονάδες, απ’ το Διδυμότειχο ως την…