Συντάκτης: Γελωτοποιός

Κάποτε, σ’ έναν πλανήτη πέρα απ’ το γαλαξία της Μαρ Σάρα, ζούσε ένας ιππότης. Μετά την ιπποτική ακαδημία είχε ξεκινήσει με μεγάλη όρεξη την ιπποτική ζωή, να σκοτώσει δράκους, ν’ αγοράσει ένα μεγάλο αστρόπλοιο και να ζήσει σ’ έναν εξωπλανήτη με την αγαπημένη του πριγκηπέσσα -που θα είχε σώσει. Πάντα όμως τον προλάβαινε κάποιος άλλος. Στο κάστρο του δράκου Μελ που βρήκε το σημείωμα: «Ο ιππότης Λάνσελοτ ήταν εδώ». Όταν πήγε να σώσει τη πριγκίπισσα Μπάτερφλυ τον πρόλαβε ο Δον Σπαθάριους. ~ Μια μέρα που έψαχνε στις αγγελίες για ιππότες έπεσε πάνω σε μια εξαιρετική προσφορά για παντόφλες. Τις αγόρασε…

“Καθένας που προφέρει τις ίδιες λέξεις είναι το ίδιο πρόσωπο αν τα φάσματα είναι τα ίδια, μόνο που συμβαίνουν σε διαφορετικό χρόνο, μπήκες; Αλλά ο χρόνος είναι κάτι αυθαίρετο.” Τόμας Πίντσον, Η συλλογή των 49 στο σφυρί ~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~ “Με κάνεις δυστυχισμένη.” Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπε. Ο Θάνος ονειρευόταν ότι έπρεπε να πάει για εξετάσεις κι ήταν αδιάβαστος. Μέσα στον ύπνο ένιωσε ότι κάποιος τον κοιτούσε. Άνοιξε τα μάτια κι είδε την Πέτρα να στέκεται από πάνω του, μέσα στο σκοτάδι. Το χέρι της άστραφτε. “Με κάνεις δυστυχισμένη.” Στο χέρι της άστραφτε το κουζινομάχαιρο. Ο Θάνος…

1-12-2008 Στην τάξη έχουμε θρανία φέτος όχι μαξιλάρια και σκαμπό όπως πέρυσι και πρέπει να καθόμαστε στα θρανία χωρίς να σηκωνόμαστε ούτε να ξύσουμε γιατί πετάμε τα ξυστράκια ο ένας στον άλλον και γίνεται οχλοβοή έτσι λέει η κυρία και καθόμαστε στα θρανία και γράφουμε ένα σωρό γράμματα και μέχρι τα Χριστούγεννα είπε η κυρία θα έχουμε κάνει και το β και το δ ακόμα και ένα ο που δεν είναι κανονικό ο, είναι το αδερφάκι του είναι, είναι το ο που μοιάζει με πωπός, ω. Αλλά εγώ περιμένω πως και πως να μάθουμε το β που ξεκινάει το όνομά…

“Η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ούτε να καταστραφεί, μπορεί μόνο να μετατραπεί απ’ τη μια μορφή στην άλλη”. ~~~~ “Έχεις δει την πιο γνωστή φωτογραφία του Βόγιατζερ;” “Μμ, δεν ξέρω… Είναι πονηρή;” Του λέει αυτό κι ανοίγει τα πόδια της αργά. Κάθεται στην άκρη του κρεβατιού κι εκείνος απέναντι, σε μια καρέκλα με το λογότυπο του ξενοδοχείου. Φοράει κοντή δερμάτινη φούστα που την έχει ανεβάσει όσο γίνεται. Το εσώρουχο  της είναι ένα λεπτό σχοινί. “Εξαρτάται πώς θα το δεις”, της λέει. “Εσύ πώς το βλέπεις;” Του λέει αυτό και κατεβάζει το χέρι της, παραμερίζει το σχοινί και αφήνει να…

Το πρώτο μέρος εδώ Η ψυχή του φονιά μυρίζει μολόχα (1.Σάρα) ~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ο ψυχίατρος άκουσε προσεκτικά τι του είπαν οι γονείς. “Δεν νομίζω ότι ήταν κάτι παραπάνω από εφιάλτης”, είπε στο τέλος Η Ναταλία μόνο κούνησε το κεφάλι. Ήταν έτοιμη ν’ αλλάξει γιατρό. “Εντάξει”, είπε εκείνος που διάβασε την αντίρρηση της. “Θα μπορούσε να είναι και σχιζοειδές επεισόδιο. Αλλά δεν γίνεται να κάνουμε διάγνωση με την πρώτη. Σίγουρα δεν θέλετε ν’ αρχίσει η Σάρα τα αντιψυχωτικά στα καλά καθούμενα.” “Δεν ήταν καθόλου, καθόλου καλά καθούμενα.” “Εντάξει, το δέχομαι, Ναταλία. Θες όμως να περιμένουμε μερικές νύχτες ακόμα; Το αντέχεις;” “Εγώ;” “Ναι,…

Λέγε με Ισμαήλ, αν θες. Αλλά τ’ όνομα μου είναι Σάρα. Σήμερα σηκώθηκα μια ώρα και έντεκα λεπτά πριν χτυπήσει αφύπνιση. Βγήκα στο μπαλκόνι κι έκατσα στην μπαμπού καρέκλα μου. Μόλις που ‘χει πάρει να χαράζει. Ακούγονται τα σοφά κοράκια και το σκουπιδιάρικο. Περνάει ένας καραφλός με ποδήλατο. Με ξύπνησε κάτι σαν ολοκλήρωση. Ήρθε η ώρα. Κοιτάζω προς ανατολή και νιώθω την προσευχή ν’ ανεβαίνει στα χείλη μου, έτσι αργά όπως φωτίζεται ο ουρανός. Θέλω να προσευχηθώ στον Θεό, στον Αλλάχ, στον Ήλιο, σε όλους. Να τους μιλήσω, να τους ευχαριστήσω. Δεν μου είναι δύσκολο. Μιλάω στον εαυτό μου. Γιατί…

“Απ΄όλους τους ήρωες της ιστορίας και των μύθων, απ’ όλους εκείνους τους επώνυμους και διάσημους και ένδοξους, εγώ πάντα δύο θα θυμάμαι.” “Πώς τους έλεγαν;” “Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι.” “Ποιοι ήταν;” “Παιδιά.” Γύρισα απ’ την άλλη για να μη με δει να χαμογελάω. Ο νουνός μου ήταν πια ενενήντα έξι ετών. Το μυαλό του κουδούνιζε στο κεφάλι του, σαν μαραζωμένη ψίχα στο καρύδι. Έτσι νόμιζα. “Σου φαίνεται αστείο;” “Όχι, νουνέ.” “Πόσων χρονών είσαι;” “Γέρασα κι εγώ, νουνέ. Σαράντα.” “Και νομίζεις ότι γέρασες;” Προσπάθησε να γελάσει, γέλασε για μια στιγμή, μετά το γέλιο έγινε βήχας, έγινε πνίξιμο, με το ζόρι πήρε…

Το πρώτο μέρος εδώ: Πατέρας Το δεύτερο μέρος εδώ: Η Αγία Οικογένεια ~~~~~~~~~~~~~~~~~~ “Mothers are all slightly insane.” ― J. D. Salinger, The Catcher in the Rye ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ωραίες οι ταινίες σαν τον Όλιβερ Τουίστ και την Άννυ. Βασανίζεσαι, υποφέρεις και στο τέλος εμφανίζεται κάποιος πλούσιος να σε υιοθετήσει. Όλα καλά. Όμως η ζωή στο δρόμο είναι πιο πολύ σαν Ρέκβιεμ για ένα όνειρο. Και χειρότερα, Christiane F. Ή σαν τον Ταξιτζή, αλλά χωρίς Ντε Νίρο. Έμεινα τρεις βδομάδες στο δρόμο. Η μάνα μου μ’ έψαχνε, της έβαλα φραγή. Στην αρχή κοιμόμουν στα σπίτια διάφορων φίλων. Φίλοι του κώλου. Με…

Ήμουν δεκαπέντε όταν σκοτώθηκε ο γέρος. Την είχα κάνει κοπάνα για να πιούμε μπύρες και μπάφους. Γύρισα σπίτι φτιαγμένος. Και βρήκα τη μάνα μου να κλαίει. “Τι έγινε πάλι;” της λέω. “Ο πατέρας σου.” “Τι έκανε το καθίκι;” “Μην τον λες έτσι.” “Εντάξει. Τι έκανε τ’ αρχίδι;” “Μην τον λες…” Άνοιξα το ψυγείο να βρω κάτι γλυκό να φάω. Ονειρευόμουν τούρτες και ραβανί, όπως ο Μακ Γκρέγκορ φανταζόταν ρωμαϊκά λουτρά στο Trainspotting. Βρήκα μια φέτα κέικ μπαγιάτικο. Η μάνα μου ήρθε και στάθηκε πίσω μου, κλαίγοντας. “Ο πατέρας σου… Σκοτώθηκε…” Μου ‘πεσε το κέικ απ’ το χέρι. “Έγινε ένα δυστύχημα……

“Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο πατέρας μου. Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος θυμάμαι ότι ήταν.” – Ανν Σέξτον ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ο πατέρας μου ήταν καθίκι. Συγνώμη για τη λέξη. Αρχίδι ήθελα να γράψω. Ας αφήσουμε τις κορεκτίλες, λοιπόν. Ο πατέρας μου ήταν αρχίδι. Νομίζω ότι το σύμπαν ξεφύσησε ανακουφισμένο όταν ψόφησε ο σκατάνθρωπος. Μπορεί και μόνο να έκλασε. Θα του ταίριαζε πιο πολύ αυτό. Ίσως να σας παραξενεύει το ύφος μου. Ειδικά εσάς που έχετε μεγαλώσει με καλούς μπαμπάδες (ποδήλατο ψάρεμα ταινίες κινουμένων σχεδίων αγκαλιές το βράδυ). Ακόμα κι εσάς, με τους αδιάφορους πατεράδες, τους ψυχρούς κουβαλητές, που σας…

«ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ’ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος. ἀλλ’ ὅταν αἴγλα διόσδοτος ἔλθῃ, λαμπρὸν φέγγος ἔπεστιν ἀνδρῶν καὶ μείλιχος αἰών.” («Εφήμεροι· τί είναι κανείς και τί δεν είναι; Ίσκιος ονείρου ο άνθρωπος. Μα σαν τον βρει αίγλη θεόσταλτη, φέγγος λαμπρό τον αγκαλιάζει, κι είναι γλυκύτατη η ζωή του ανθρώπου.») Πινδάρου Επίνικοι, μτφ. Γιάννη Οικονομίδη “Όλα όσα βλέπουμε ή μας φαίνεται πως βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο.” Έντγκαρ Άλαν Πόε ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ξύπνησε κανονικά. Ο ήλιος έλαμπε, ο συναγερμός ενός αυτοκινήτου κελαηδούσε, τα τρυπάνια απ’ το διπλανό διαμέρισμα βαρούσαν ανελέητα στο κρανίο του. “Τι ήπια…

1.Αμνός “Και θα χτυπήσω με μεγάλη εκδίκηση κι άγρια οργή, όσους θα αποπειραθούν να καταστρέψουν τους αδελφούς μου. Και θα γνωρίσετε πως Εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα ρίξω την εκδίκησή μου εναντίον τους . ” Ιεζεκιήλ, 25:17 (όπως ακούγεται στο Pulp Fiction) “Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου” Ματθ. 4,1 ~~~~~~~~~~~~ Η Άννα αγαπούσε τον Ματίς. Στους πίνακες του μπορούσε να ξεκουράζεται, σαν να ‘ταν αναπαυτικές πολυθρόνες. Έτσι ζωγράφιζε κι εκείνη. Στην Καλών Τεχνών τον θεωρούσαν ξεπερασμένο. Οι συμφοιτητές της προτιμούσαν τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και τις εννοιολογικές εγκαταστάσεις. Και την Άννα…

Είναι κάποιοι που αναρωτιούνται: “Πώς μπορώ να μιλώ για τέχνη αυτούς τους χαλεπούς καιρούς;” Όμως η τέχνη δεν είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι μόνο όταν ο ήλιος λάμπει, όταν οι αγελάδες είναι παχιές και τα πουλιά κελαηδάνε. Δεν περιμένουν να λυθούν όλα τα προβλήματα, να έρθει η πολυπόθητη αέναη ευτυχία για να ξεκινήσουν να γράφουν, να ζωγραφίζουν, να παίζουν μουσική. Όποιος περιμένει για το τρένο της ευτυχίας, της επιτυχίας, της επαγγελματικής καταξίωσης, της ασφάλειας, της αταξικής κοινωνίας και της ουτοπίας, για να κάνει τέχνη, μάλλον δεν νοιάζεται και τόσο γι’ αυτήν. Άλλωστε φαίνεται ότι συχνά οι ίδιες οι δυσκολίες,…

“(!ΚΛΙΚ!) Αυτό το κλικ έγινε στο κεφάλι του. Ήταν ο ήχος που κάνει μια ασφάλεια όταν βραχυκυκλώνει και καίγεται.” Στήβεν Κινγκ, Νεκρωτταφίο Ζώων. “Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά,ήταν τα λόγια του ληστή Έχουν περάσει όλα αυτά πάει καιρός πολύς Εδώ απάνω στα βουνά δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή Για ό,τι έχει κερδηθεί, για ό,τι έχει πια χαθεί”. Ο παλιάτσος κι ο ληστής, Δ. Σαββόπουλος “There must be some way out of here, said the joker to the thief. There’s too much confusion I can’t get no relief” All Along the Watchtower, Bob Dylan ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Υπάρχει ένα μέρος στον Νέστο που…

Το πρώτο μέρος εδώ: “Τρέχει τρέχει τρέχει το αυτοκινητάκι” https://sanejoker.info/2018/09/ghost-boy.html ~~~~~ “Ολαρία ολαρά, γύρω – γύρω τα παιδιά, ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίππυ, ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά” Δ. Σαββόπουλος “We’re just two lost souls swimming in a fish bowl” Wish you were here, Pink Floyd ~~~~~~~~~~ Ήρθε από πίσω μας και μ’ άγγιξε στον ώμο. Την ίδια στιγμή μίλησε στη γριά. “Τράβα μέσα και βγάλε τον σκασμό, μωρή στρίγγλα. Και σε μένα: “Μην της δίνεις σημασία. Προχώρα και μην την ακούς.” Η γριά δεν φάνηκε ν’ αποθαρρύνεται. “Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι”, του είπε.…