Συντάκτης: Μιχάλης Χιωτίνης

Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι κατά τα φαινόμενα το μοναδικό εναπομείναν στέλεχος ενός κόμματος που πνέει τα λοίσθια εξ’αιτίας της βίαιης μεταστροφής του προς τον νεοφιλελευθερισμό. Η ρητορική του ενσωματώνει την πολιτική πλατφόρμα πάνω στην οποία πορεύεται αυτό το κάποτε ιστορικό κόμμα. Ας αναλύσουμε την προεκλογική και μετεκλογική ρητορική του, γιατί θα έπρεπε να έχει αναλυθεί πολύ πιο προσεκτικά. Η συλλογιστική του κρύβει περισσότερα από την επιφανειακή νευρωτική μισανθρωπία που τον διακρίνει. Θα δούμε βασικές ιδέες, τοποθετημένες σε προτάσεις που συμπυκνώνουν το νόημα των επιχειρημάτων του, ακολουθούμενες από τις άμεσες λογικές τους συνέπειες. 1.”H Ελλάδα θα καταστραφεί αν βγει από…

Προφανώς και ήταν αδύνατον για τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι η εξουσία στη χώρα από την πρώτη μέρα. Αδίστακτες ολιγαρχίες είναι ακόμα η κύρια άρχουσα δύναμη στην Ελλάδα. Όντας ανοργάνωτη, όπως συνήθως είναι μία ολιγαρχία, ένα μέρος της κάνει αξιοθρήνητες απόπειρες να θέσει υπό έλεγχο, να δαμάσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ άλλα κομμάτια της την υπονομεύουν πολιτικά, ηθικά και ρητορικά, προσπαθώντας να απαξιώσουν κυρίαρχες προσωπικότητες, περιμένοντας υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή για να την ανατρέψουν. Ελέγχουν τον τραπεζικό τομέα, στοιχεία εντός του κρατικού μηχανισμού και της δικαιοσύνης, αλλά σημαντικότερο απ’ όλα τα μέσα ενημέρωσης. Εντούτοις, για λόγους που σχετίζονται με την πνευματική…

Κι ας αφήσουμε ορισμένους να αναρωτιούνται: “Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες;”

Η δημοκρατία λοιπόν δεν είναι πολίτευμα, είναι κατάσταση…

Με τρομερή έκπληξη διάβασα τη δημοσίευση Η Μεγάλη Απάτη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολλά τα προβλήματα που μία πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιμετωπίσει, και πολλές οι αδυναμίες του συγκεκριμένου κόμματος, που προκύπτουν τόσο από την εσωτερική του πολυφωνία, όσο και από τον συντονισμένο πόλεμο που δέχεται από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων και των ειδικών συμφερόντων. Στις διπλωματικές και οικονομικές κρίσεις που αναπόφευκτα θα παρουσιαστούν, αν θέλουμε να αλλάξει πορεία η χώρα, η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί από αδυναμία να γίνει δύναμη. Όμως το απαραίτητο που πρέπει να εξασφαλιστεί σε μία τέτοια περίπτωση είναι εθνική και λαϊκή συσπείρωση.…

Το σύστημα εξουσίας δείχνει ότι επιβάλει με πρωτοφανή τρόπο τη σύμπλευση των θεσμικών παραγόντων. Στοιχείο Νο1 Στις συνομιλίες γίνεται μνεία της πιο συστημικής τράπεζας στην Ελλάδα, την τράπεζα με τις μεγαλύτερες επισφάλειες σε τοξικά προϊόντα, τη μεγαλύτερη σχέση αλληλεξάρτησης με τις ευρωπαϊκές τράπεζες στο διατραπεζικό πλέγμα, και εκείνη στην οποία έχουν δοθεί ως “τροφή” όλες τις υγιείς ελληνικές τράπεζες, μαζί με τα υγιή ελληνικά κομμάτια των κυπριακών τραπεζών. Η τράπεζα αυτή έχει το μεγαλύτερο συμφέρον για τη διατήρηση του πολιτικού status quo στην Ελλάδα, ανεξάρτητα τι πιστεύει κανείς για την αλλαγή που διαφαίνεται στον ορίζοντα μετά τις εκλογές. Είναι, επομένως,…

“Δεν πρόκειται περί δικτατορίας, πρόκειται περί της πραγματικότητας…”

Tα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι απολύτως ελεγχόμενα από το καθεστώς που τα δανειοδοτεί. Βρισκόμαστε ανοιχτά πλέον σε κατάσταση πολιτικής ανωμαλίας… Η ιδιωτική σφαίρα και η δημόσια είναι δύο ξεχωριστά πράγματα. Συνηθίζουμε να λέμε ότι το άτομο έχει το δικαίωμα να κρατά πτυχές της ιδιωτικής του ζωής μακριά από τη δημόσια θέα, ενώ και αντίστροφα η δημόσια σφαίρα έχει το δικαίωμα να προστατευτεί από αυτές. Κάποια από τα στοιχεία που δομούν την ιδιωτική ζωή είναι ευκόλως εννοούμενα, όλοι τα καταλαβαίνουμε και με τη λογική τα γνωρίζουμε ο ένας για τον άλλο, κι όμως, όσο πασίγνωστα και ευκόλως εννοούμενα κι αν είναι,…

Ποιος στο διάολο ψηφίζει Χρυσή Αυγή;  Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 εμφανίστηκε εκλογικά και κοινοβουλευτικά. Την αγνόησα και θεώρησα ότι θα αυτο-εξευτελιστεί και θα εξαφανιστεί. Έκανα λάθος. Οι εκλογές του Ιουνίου 2012 τη βρήκαν ενισχυμένη. Κάθε φορά που περίμενα τη δύναμή της να καμφθεί, εκείνη, στην επόμενη γωνία, φούντωνε. Και ήταν πολλές οι γωνίες, με σημαντικότερη τη δίωξή της. Παρακολουθήσαμε το κυνήγι των Ελλήνων Ναζί από μία “ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του” κυβέρνηση, κυνήγι που την ανέδειξε αντί να την χτυπήσει. Με στρατηγικές κινήσεις από μέρους του συστήματος που παραπέμπουν είτε σε επιτήδειο ή σε κρετίνο: βλακώδεις…

«Όταν κάτι μοιάζει το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο, σημαίνει ότι έχουμε εγκαταλείψει κάθε απόπειρα να το κατανοήσουμε.» Μπέρτολτ Μπρέχτ Η Υπόθεση της Ενέργειας και των Φυσικών Πόρων Η υπόθεση των φυσικών πόρων είναι ακόμα πιο παράδοξη. Όλοι μιλούν για εξοικονόμηση. Λένε πως ο τρόπος για να πετύχουμε την αειφορία είναι ο περιορισμός της σπατάλης, τόσο σε επίπεδο ιδιωτικής κατανάλωσης  όσο και σε επίπεδο επιχειρήσεων, βιομηχανίας, βιοτεχνίας. Ας το δούμε όμως το θέμα λογικά και βήμα-βήμα. Το βασικό ερώτημα (που η λογική του αυτονόητου το κάνει γαργάρα) είναι αν ο στόχος της αειφορίας συμβαδίζει με το στόχο της εξοικονόμησης. Μπερδευτήκατε;…

«Όταν κάτι μοιάζει το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο, σημαίνει ότι έχουμε εγκαταλείψει κάθε απόπειρα να το κατανοήσουμε.» Μπέρτολτ Μπρεχτ Πρέπει να κάνουμε «μεταρρυθμίσεις», «να αναδιαρθρώσουμε τις δομές», «να εξαλείψουμε τις στρεβλώσεις» και να «περιορίσουμε τη σπατάλη». Μία λεξικολογική σούπα που ανακατεύεται τυχαία σαν τράπουλα και με αυτόματη στοίχιση συγκροτεί κείμενα σε καθεστωτικές εφημερίδες, πολιτικούς λόγους και κυβερνητικές εξαγγελίες. Χρησιμοποιούν λέξεις-κλειδιά για να μας ενεργοποιήσουν, και αντιδρούμε σαν το σκυλί του Παβλόφ, όχι μόνο ψηφίζοντας τους ηθικούς μας τιμωρούς αλλά αναπαράγοντας τη ρητορική τους στις ιδιωτικές μας συζητήσεις. Ψάχνουμε θύματα να ξεφορτώσουμε τις τύψεις που μας επιβάλουν, και γινόμαστε συνεργάτες…

Δεν έχω ούτε την απαραίτητη τριβή με τα εσωτερικά ζητήματα της Σκωτίας, ούτε την ιστορική και πολιτική σκοπιά της υπόθεσης του Ηνωμένου Βασιλείου και των εθνικών διαχωρισμών στο εσωτερικό του. Δεν ήταν όμως αυτός ο λόγος που έμεινα σιωπηλός καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης περί ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας. Πρώτον, ΝΑΙ, η καρδιά είναι πάντα στην πλευρά κινημάτων για την ελευθερία και την ανεξαρτησίας των λαών. (Το ερώτημα είναι από ποιον ή από τι…) Δεύτερον, ΝΑΙ, ένα δημοψήφισμα είναι ευκαιρία για πολιτικοποίηση και συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο όλων των πολιτών. Κι όμως, παρέμεινα σιωπηλός. Γιατί, κάποιες φορές, το συναίσθημα λέει…

Ποιο είναι σήμερα το κυρίαρχο κοσμοθεωρητικό παράδειγμα* στη Δύση και ποιοι οι κίνδυνοι που παρουσιάζει Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όπως οι τέχνες και η διανόηση επηρέαζαν το κοσμοθεωρητικό παράδειγμα σε παλαιότερες εποχές, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επηρεάζουν κατά πολύ την κοσμο-εικόνα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου. Σε μία εποχή που ζει στο παρόν, τα ΜΜΕ δίνουν στον κόσμο την αφήγηση του «τώρα», και απαντούν στο ερώτημα «τι συμβαίνει σήμερα». Όμως, είτε διότι έχουν αλλάξει οι ανάγκες των ανθρώπων, είτε διότι τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τα γεγονότα από συγκεκριμένη οπτική, γεγονός είναι πως τα μεγάλα γεγονότα όπως παρουσιάζονται στις επίσημες εκδοχές τους σήμερα…

Τρία Κτίρια Κατέρρευσαν την 11η Σεπτεμβρίου  Πολλά είναι τα ερωτήματα πάνω στις αδυνατότητες της επίσημης ερμηνείας των γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου. Το ταμπού γύρω από οτιδήποτε αποτελεί αμφισβήτηση της εκδοχής που προέβαλε η αμερικανική κυβέρνηση και ο στιγματισμός ως “θεωρία συνωμοσίας” απαγορεύει όσους μελέτησαν σοβαρά αυτή τη μέρα να μεταδώσουν στον κόσμο την ορθολογική ερμηνεία και ανάλυση των γεγονότων. Όμως, υπάρχει ένα γεγονός εκείνης της μέρας, που μπορεί να αποτελεί την τραγικώς αστεία εις άτοπον επαγωγή της υπόθεσης, όμως δεν αμφισβητείται από κανέναν, και ταυτόχρονα είναι ικανό να κάνει ακόμα και τον πιο σκεπτικιστή γυρω από τις “θεωρίες συνωμοσίας” να…

Στον πυρήνα της, η ασκούμενη πολιτική καθοδηγείται από ένα πολύ γνωστό ιδεολόγημα, αυτό της ελεύθερης αγοράς και της παντοδυναμίας των αριθμών. Η δημοσιονομική ισορροπία ως φιλοσοφική αρχή του νεοφιλελευθερισμού, μια κακώς ορισμένη “ελευθερία” που τίθεται υπεράνω της οικονομικής και βιολογικής επιβίωσης του πολίτη, και άρα οι αρχές που τοποθετούνται πάνω από τις συνέπειές τους. Ας κάνουμε την νοητική άσκηση να τη δούμε με τις καλύτερες των προθέσεων, αγνοώντας τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται, το πλιάτσικο που συντελείται, τις σκοπιμότητες. Ας ξεχάσουμε την κοινωνική μηχανική μετατροπής της μεσαίας τάξης σε τάξη εργαζόμενων φτωχών και ανέργων πεταμένων στα σκουπίδια του κοινωνικού σώματος, και ας…