του Μιχάλη Καλούπη
Συντάκτης: Μιχάλης Καλούπης
Μιχάλης Καλούπης
Ονειροπαρμένος και αναβλητικός. Μονίμως αγανακτισμένος με την ανθρώπινη ηλιθιότητα των άκριτων πεποιθήσεων που στερούνται επιχειρηματολογίας. Μισώ τις κοινωνικές νόρμες και τις διακρίσεις, με εξοργίζει η αγένεια και η φτηνή κιτς μιντιακή κακογουστιά. Οι κιθάρες ειναι το μεγάλο παθος μου. Έκοψα το τσιγάρο, το φαΐ δε μπορώ.
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Ο Τζορτζ Όργουελ ξεκίνησε να γράφει την δεκαετία του 40΄ για το μακρινό τότε 1984, για το μέλλον όπως το φανταζόταν. Το 1984 σαν χρονολογία μπορεί να ανήκει στο παρελθόν, αλλά το βιβλίο του Όργουελ θα αντιπροσωπεύει για πάντα «Το Μέλλον» μιας και όλα έχουν δρομολογηθεί σχεδόν όπως τα προέβλεψε. Του Μιχάλη Καλούπη Ξεκινάω με ένα μικρό σπόιλερ για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο, το οποίο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή και κατανόηση του κειμένου: το τέλος του δεν είναι χαρούμενο. Το 1984 δεν είναι μία νουβέλα ή ένα απλό μυθιστόρημα · είναι μία ανατριχιαστικά ακριβής προφητεία για το μέλλον…
Από τον Μιχάλη Καλούπη
Κρύο. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που ένιωσα ανοίγοντας τα μάτια μου, πριν ακόμα αντιληφθώ τον πόνο που σταδιακά άρχισε να απλώνεται στο κορμί μου, πριν αναρωτηθώ πώς ήταν δυνατό από το κρεβάτι μου να βλέπω τα αστέρια αφού δεν είχα παράθυρο, πριν διακρίνω ότι δεν υπήρχε πια σκεπή στο σπίτι. Κρύο, θυμήθηκα ,νιώθουν αυτοί που πεθαίνουνε,μέχρι που γίνονται άψυχο κορμί. Ησυχία.Νεκρική σιωπή-ή μήπως κουφάθηκα; Μπορούσα να σηκωθώ; Έκανα να κουνήσω τα πόδια μου. Γιατί δε μπορούσα να σηκωθώ; Γιατί δεν έχει σκεπή το δωμάτιο; Πανικός. Ανάμεσα στα συντρίμμια του σπιτιού και της ζωής μου ένα χέρι άψυχο…
Πρόσφυγες παντού στο πλοίο και οι περήφανοι απόγονοι του Ξένιου Διός τους αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Νοικοκυραίοι Ελληναράδες με τις μυρωδάτες κάλτσες και τα απλωμένα ποδάρια πάνω στους καναπέδες, έχουν πιάσει με δυο τσάντες πέντε καρέκλες, μην τύχει και καθίσει άλλος μαζί τους και…(;)…Αν ειν’ και ‘’ξένος’’ δε,θεός φυλάξοι.. Είναι οι ίδιοι -Έλληνες Νοικοκυραίοι Χριστιανοί- που επιδοκιμάζουν, τη στιγμή που οι εκκλησίες, οι οίκοι του Θεού και της Αλληλεγγύης έχουν τις πόρτες και τα κελιά τους κλειστά, μη τυχόν και λερωθούν οι χώροι του καθωσπρεπισμού,των catering των μνημοσύνων και των κηδειών, εκεί που μαζεύονται οι δούλοι του…