του Νικήτα Φεσσά
Στο πιο πρόσφατο κεφάλαιο της μυθολογίας της Marvel στη μεγάλη οθόνη [σ.σ.: οι δύο πρώτες ταινίες του Whedon δεν έχουν γεράσει καλά] οι Εκδικητές, τις φάτσες και τις ιστορίες των οποίων πλέον προϋποτίθεται ότι γνωρίζουμε καλά, καλούνται να αντιμετωπίσουν την κοσμική απειλή που ακούει στο όνομα Thanos. Πρόκειται για γενοκτονικό τιτάνα απαλής (ξεκίνησε ως πιο μπλε, αλλά στην πορεία ξεθώριασε) μωβ απόχρωσης, τον οποίο υποδύεται ο Josh Brolin σε μια αξιοπρόσεκτη ‘motion-capture’ ερμηνεία. O Thanos λοιπόν, τον οποίο έχουμε ξαναδεί φευγαλέα σε ταινίες της Marvel να εξυφαίνει τον σατανικό ιστό του, θέλει να καταστρέψει το μισό Σύμπαν, προκειμένου να κυριαρχήσει απόλυτα στο υπόλοιπο μισό. Για να το κάνει, χρειάζεται τη δύναμη που θα του δώσουν ‘τα πετράδια της Αιωνιότητας’, τα οποία τοποθετεί στο γάντι του. Όλοι μαζί οι κινηματογραφικοί (υπερ)ήρωες και οι υπερηρωίδες της Marvel θα κάνουν τα πάντα για να τον σταματήσουν—και στην πορεία μερικοί/ες θα πέσουν.
To Infinity War αποτελεί ένα στοίχημα γιγαντιαίων διαστάσεων για το στούντιο της Marvel. Μετά από δέκα χρόνια και δεκαοκτώ ταινίες φέρνει όλα τα διαφορετικά σύμπαντά της μαζί: ο έφηβος Spider -Man (Tom Holland) από το Queens συναντά τους Φύλακες του Γαλαξία. Οι τελευταίοι γνωρίζονται με τον θεό του Κεραυνού (ο οποίος, αφού η αδερφή του Hela του διέλυσε το σφυρί, χρειάζεται νέο όπλο—έκπληξη ποιος θα του το φτιάξει). Εκείνος με τη σειρά του, μαζί με τον Bruce Banner/Hulk (Mark Ruffalo), ξαναβρίσκει τους υπόλοιπους Εκδικητές (τη Μαύρη Χήρα/Natasha Romanoff, τον Steve Rogers/Captain America που έχει γίνει ‘Νομάδας’, τον Rodney Rhodes/War Machine (Don Cheadle) και τον Falcon (Anthony Mackie), όπως και το ζευγάρι Vision (Paul Bettany) και Scarlet Witch (Elizabeth Olsen) μετά τα γεγονότα του Civil War και του Thor Ragnarok. Ο Rogers πάλι συναντά τον παλιό του σύντροφο Bucky Barnes, γνωστό και ως Winter Soldier, ο οποίος είχε βρεθεί στη Wakanda του T’Challa/Black Panther (Chadwick Boseman) για να αναρρώσει.
Το σκηνοθετικό δίδυμο των αδερφών Russo, έχοντας δοκιμαστεί με επιτυχία στο Captain America: Civil War, και μαζί τους το συγγραφικό δίδυμο πίσω από δύο από τις καλύτερες ταινίες της Marvel (το Winter Soldier, και το Civil War), Christopher Markus και Stephen McFeely, μπλέκουν (υπό την μπαγκέτα του ‘αφεντικού’ Kevin Feige) με αξιοθαύμαστο τρόπο όλα αυτά τα αφηγηματικά νήματα, και αυτό αποτελεί ένα επίτευγμα από μόνο του, ακόμη κι αν δεν λειτουργούν όλα το ίδιο επιτυχημένα. Διανθίζουν επίσης την ιστορία με χιούμορ και έξυπνες ατάκες , ιδίως μεταξύ Doctor Strange (Benedict Cumberbatch) και Tony Stark/Iron Man (Robert Downey Jr.), οι οποίοι διαθέτουν τα κατάλληλα ‘εγώ’ για ‘τη λένε’ ο ένας στον άλλο μέχρι την τελευταία στιγμή. Γέλιο προσφέρει και η αναμέτρηση εύθραυστων αρρενωποτήτων μεταξύ Thor (Chris Hemsworth) και Peter Quill/Star-Lord (Chris Pratt), με τον Drax (Dave Bautista) να προσφέρει `τον γνωστό του ανέκφραστο σχολιασμό.
Όμως το μεγάλο στοίχημα της ταινίας δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον Thanos. Όσον αφορά την ατζέντα του, o χαρακτήρας απεικονίζεται (με αναμενόμενα φιλελεύθερο τρόπο) ως κάτι μεταξύ Στάλιν και Μάο σε κοσμικό επίπεδο. Όμως οι Russo και οι σεναριογράφοι τους του δίνουν ένα backstory που σε κάνει να ενδιαφερθείς για τα κίνητρά του, και να μην καγχάσεις μπροστά σε έναν ακόμα μονοδιάστατο κακό που απειλεί με αφανισμό το σύμπαν των υπερηρώων. Αυτό, σε συνδυασμό με το προσεγμένο CGI κάθε φορά που εμφανίζεται στην οθόνη, τον κάνει να σκοράρει πολλά επίπεδα πάνω από το φιάσκο του Steppenwolf, στην περσινή παρωδία ονόματι Justice League.
Ένα ακόμα μεγάλο ‘συν’ της ταινίας είναι ότι αποφεύγει με έξυπνο (και για κάποιους/ες σοκαριστικό—αν ‘ξεχάσει’ κανείς ότι το σύμπαν και η μυθολογία της Marvel προφανώς θα έχουν αναπόφευκτα συνέχεια) τρόπο την ‘κατάρα’ της τρίτης πράξης, από την οποία πάσχουν οι περισσότερες ταινίες του είδους.
Με το Infinity War η Marvel σε μπουκώνει με crowd-pleasing υπερθέαμα και απανωτές μάχες επί μαχών, κρατώντας ωστόσο κρίσιμα στιγμές κάποιες πολύτιμες ανάσες συγκίνησης και δράματος που παραπέμπει σε αρχαία ελληνική μυθολογία/τραγωδία (βλέπε την υποπλοκή της σχέσης μεταξύ Thanos, της Gamora [Zoe Saldana], και της Nebula [Karen Gillan]). Πρόκειται για μια (σαπουν)όπερα του διαστήματος που διατηρεί ωστόσο τα γήινα στοιχεία της.
Και πάμε στα μείον: κάποιοι ήρωες, και κυρίως ηρωίδες (βλ. την Black Widow της Scarlett Johansson) μοιάζουν απλά να κάνουν cameo εμφανίσεις, μόνο και μόνο για να σκεφτεί ο/η θεατής ‘‘τον/ην χώρεσαν κι αυτόν/ήν’’. Επίσης, δεν είναι όλες οι σκηνές με CGI το ίδιο πετυχημένες– o Rocket Racoon (Bradley Cooper) συνεχίζει να φαίνεται ψεύτικος, το ίδιο και το ομιλούν (αν και όχι ιδιαίτερα ευφραδές) δέντρο ονόματι Groot (Vin Diesel). Τέλος , ίσως αναπόφευκτα, ώρες-ώρες νομίζεις ότι παρακολουθείς βιντεοπαιχνίδι τύπου Injustice, ή ταινία με θέμα βιντεοπαιχνίδι η οποία μοιάζει και η ίδια με βιντεοπαιχνίδι, όπως το πρόσφατο Ready Player One (ένα άλλο στοιχείο που μοιράζονται οι δύο ταινίες είναι οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα των 80s και των 90s, δια στόματος νεαρού ήρωα—στο Infinity War τον ρόλο αυτόν τον έχει ο έφηβος Spider-Man του Holland).
Το (υπερηρωικό) είδος αυτο-επανεφευρίσκεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ όταν υπάρξει ένας συγκεκριμένος βαθμός οικειότητας του θεατή με τις συμβάσεις του γίνεται αυτοστοχαστικό (πριν από το Infinity War έπαιξε τρέιλερ του Deadpool 2, ταινίας/χαρακτήρα που αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της τάσης αυτής, αλλά και του επερχόμενου Venom, που μοιάζει να χει βγει από τη δεκαετία του ’90), αναμιγνύεται με άλλα είδη, πεθαίνει, ανασταίνεται. Ο πραγματικός ‘Infinity War’ είναι αυτός που αφορά το είδος και τους δημιουργούς που πειραματίζονται με αυτό, παραλλάσσοντας τη φόρμουλα όσο τους επιτρέψουν τα στούντιο (στο Thor Ragnarok το ‘άγγιγμα’ του σκηνοθέτη ήταν αναζωογονητικό, στο Black Panther ουσιαστικά ανύπαρκτο), τα οποία αγωνίζονται βασικά για να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού και το χρήμα να ρέει απρόσκοπτα στα ταμεία. Για να δούμε πώς θα επηρεάσει τη saga του Thanos (θα συνεχιστεί το 2019 στο Avengers 4), καθώς και γενικότερα το σύμπαν της Marvel ο ερχομός της [ήπιο σπόιλερ] Captain Marvel (Brie Larson), δια της νοσταλγικής οδού και τάσης (η πρώτη ταινία του στούντιο με πρωταγωνίστρια σούπερ ηρωίδα εκτυλίσσεται στη δεκαετία του ’90).
Βαθμολογία 4/5
*Μπορείτε να δείτε το τελευταίο έπος της Marvel στον κινηματογράφο Τρία Αστέρια