Ριζοσπαστικοποίηση στην καρδιά του κτήνους.
Από την Σοφία Σπανού και τον Γιώργο Βέρροιο
Ήδη λίγο μετά από τις προεδρικές εκλογές του 2004, όλοι περίμεναν ότι ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα ήταν από το στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Στις ενδιάμεσες εκλογές του 2006 οι Δημοκρατικοί απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο και στα δύο νομοθετικά σώματα και τα σενάρια για το ποιος θα πάρει το χρίσμα του υποψηφίου Προέδρου από τους Δημοκρατικούς έδιναν και έπαιρναν.
Μεγάλο φαβορί τότε η Hillary Clinton, με τους Barack Obama και John Edwards να ακολουθούν. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι τον Ιανουάριο του 2008 η Hillary ήταν πρώτη, συνήθως με διαφορά άνω του 10%. Στις αρχές του 2008 ο Obama αρχίζει να κλείνει την ψαλίδα και κάνει τη μεγάλη έκπληξη: στις πρώτες προκριματικές στην πολιτεία της Iowa κερδίζει την Clinton με διαφορά 9%, ενώ στις αμέσως επόμενες στο New Hampshire χάνει μόλις με 2%.
Φαίνεται ότι οι συνθήκες είχαν ωριμάσει για να κυβερνήσει ο πρώτος έγχρωμος Πρόεδρος των Η.Π.Α. Οι προκριματικές εκλογές είναι πλέον ντέρμπι, ο Obama λαμβάνει υποστήριξη από κόσμο που μέχρι τότε δεν ψήφιζε ποτέ και κάπως έτσι βρισκόμαστε στο 2016 να συμπληρώνει τη δεύτερη θητεία του ως πλανητάρχης.
Γίνεται όμως η ιστορία να επαναληφθεί και φέτος; Η μέχρι πρότινος, για μια ακόμη φορά, σχεδόν σίγουρη υποψηφιότητα της Hillary Clinton απειλείται από τον ανεξάρτητο γερουσιαστή του Vermont, Bernie Sanders. Λίγες μέρες πριν τις πρώτες προκριματικές εκλογές σε Iowa και New Hampshire οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Sanders οριακά μπροστά! Αν αυτές επαληθευτούν θα πρόκειται για μια πολιτική έκπληξη τεράστιου μεγέθους. Ας δούμε όμως γιατί.
Ο Sanders είναι ένας πολιτικός υπερβολικά αριστερός για τα πολιτικά ήθη των ΗΠΑ. Βρίσκεται στους στίβους της πολιτικής πολλές δεκαετίες, έχοντας ξεκινήσει από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ (ναι, υπάρχει τέτοιο). Η εκλογή του ως γερουσιαστή το 1990 θεωρήθηκε ως «η πρώτη εκλογή σοσιαλιστή στην Αμερική». Οι θέσεις του είναι πολύ ‘προχωρημένες’ για τα δεδομένα των Ηνωμένων Πολιτειών και θυμίζουν περισσότερο ηγέτη ευρωπαϊκού μαρξιστικού κόμματος παρά αμερικανό γερουσιαστή.
Υποστηρίζει την αύξηση της φορολόγησης των τραπεζών, των χρηματιστηριακών εταιρειών, των επιχειρήσεων και των πλουσίων, ιατρική περίθαλψη δωρεάν για όλους (με σχέδιο ακόμη πιο προχωρημένο από το Obamacare), 15 δολάρια την ώρα ως κατώτατο μισθό, κατάργηση των διδάκτρων στα δημόσια αμερικανικά πανεπιστήμια , αποσυμφόρηση των φυλακών, κατάργηση της θανατικής ποινής, αλλαγή εξωτερικής πολιτικής, μη υπογραφή της ελεύθερης ζώνης εμπορίου TPP (Trans-Pacific Partnership) και πολλά άλλα τέτοια ριζοσπαστικά.
Ακόμη και ο τρόπος που ο Sanders ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του διέφερε κατά πολύ από αυτούς των συνυποψήφιων του. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και πολλά λόγια, αφού όπως είπε, είχε ήδη χάσει πολύ χρόνο από τη δουλειά του, στάθηκε μπροστά από το Καπιτώλιο (μάλιστα σε μια όχι και τόσο δημοφιλή θέση που οι δημοσιογράφοι αποκαλούν ‘the swamp’ – o βάλτος) και έκανε μια πολύ σεμνή δήλωση.
Ο υποψήφιος των Δημοκρατικών με τα πιο πολλά ‘like’ στο facebook, δεν έχει πλούσιους φίλους, παρά βασίζει τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του καμπάνιας σε μικρές δωρεές απλών ανθρώπων που μοιράζονται μαζί του δύο από τις μεγαλύτερες ανησυχίες του: την όλο και αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα μεταξύ των πολιτών και το γεγονός ότι οργανισμοί όπως η Citizens United που απαρτίζεται από δισεκατομμυριούχους είναι σε θέση να «αγοράσουν» κυριολεκτικά τις εκλογές της χώρας.
Η εκλογή ενός τέτοιου υποψηφίου ως Προέδρου της «μητέρας του καπιταλισμού» πιθανότατα αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Ωστόσο οι εκλογικές επιδόσεις από πολιτικούς τύπου Sanders (ή του νέου ηγέτη των Εργατικών στη Μ. Βρετανία, Jeremy Corbyn) είναι σημαντικές και ενδιαφέρουσες επειδή αποδεικνύουν ότι η ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου στα χρόνια της κρίσης δεν περιορίζεται στην Ελλάδα ή έστω την Νότια Ευρώπη αλλά φτάνει μέχρι και την καρδιά του κτήνους (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο).
Ένα όμορφο video με αποσπάσματα ομιλιών του Bernie Sanders μπορείτε να δείτε εδώ: https://www.facebook.com/berniesanders/videos/925757774145894/