Από την Βάσω Κοντού*
Μαύρο. Το χρώμα του σκότους, της μιζέριας, της τραγικότητας, του απόλυτου κενού. Η φρενίτιδα του «black Friday» τελικά ήρθε στην Ελλάδα και αποδείχθηκε αντάξια του ονόματος της. Η απόλυτη ταπείνωση των ανθρώπων που του μειώνουν την αγοραστική δύναμη, τον καθιστούν ανίκανο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής και παρόλα αυτά είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί σε μια σύγχρονη αρένα, όπου ο νικητής κερδίζει ένα x-box σε τιμή ‘’εξευτελιστική’’.
Ωστόσο, ο εξευτελισμός που υφίσταται ο ίδιος καμία σημασία δεν έχει. Πολλοί θιασώτες του υπερκαταναλωτισμού θα πουν ότι αυτή η κίνηση αποτελεί οικονομική ώθηση για την χώρα μας, την στιγμή που άλλοτε ο μαύρος δείκτης των επιχειρήσεων αυτές τις μέρες χτύπησε κόκκινο. Θα προσθέσω πως το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό και εμπορικό, αλλά κυρίως αισθητικό. Ένδειξη πολιτισμού και πάνω από όλα αυτοεκτίμησης και αξιοπρέπειας.
Βλέποντας τους μαθητές να στριμώχνονται σε μαγαζιά εν ώρα σχολείου και να τρέχουν στους διαδρόμους, περιφέροντας την αγνότητα τους, βομβαρδίζομαι από σκέψεις. Πώς είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε για να πατάξουμε όλη αυτή την ταπείνωση που υφιστάμεθα και να ορθώσουμε το ανάστημα μας για μια αξιοπρεπή ζωή, όταν ο μόνος αγώνας που πραγματοποιούμε περιορίζεται στα στενά όρια της καταναλωτικής υστερίας;
Το όραμα για μία καλύτερη ζωή σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο θυσιάζεται στο βωμό της απόκτησης μίας τηλεόρασης ή ενός PlayStation σε προσφορά. Θεωρώ ότι το αποκαλούμενο «Black Friday» είναι η πιο ισχυρή επικύρωση της κοινωνικής αποσάθρωσης και απαξίωσης της παιδείας. Εξάλλου, όταν η νέα γενιά μαθαίνει να λειτουργεί βάσει των επιταγών του ακραίου ατομικισμού τα αποτελέσματα δεν είναι παρά αναμενόμενα.
*φοιτήτρια τμήματος πολιτικών επιστημών στο ΑΠΘ