Του Νικήτα Φεσσά
Στην καινούργια χορταστική περιπέτεια των Avengers, την καλύτερη από αυτές που μας έχουν δώσει μέχρι τώρα τα στούντιο της Marvel, ανατρέπονται μερικά από τα κλισέ του είδους στην κινηματογραφική του μορφή, και τα οποία η ίδια η Marvel εισήγαγε, για να τα καθιερώσει τέσσερα χρόνια πριν.
Καταρχάς δεν υπάρχει η γνωστή, και πλέον τετριμμένη εκρηκτική κορύφωση στο τέλος. Δεν υπάρχει κάποιος σχεδόν ανίκητος, αλλά και βαρετός κακός (το προηγούμενο κεφάλαιο Avengers: Age of Ultron έπασχε και απ’ τα δύο). Εδώ ο κακός δεν είναι και τόσο κακός, αλλά και οι καλοί δεν είναι και τόσο καλοί (οι υπερ-ήρωες με ελαττώματα ήταν ανέκαθεν το δυνατό σημείο της Marvel). Ακόμα και ο Captain America, για την ακρίβεια κυρίως αυτός, ξεφεύγει κατά πολύ από τον αφελή, ‘αγνό’ πατριωτισμό που εκπροσωπούσε στο παρελθόν.
Μετά από μια θορυβώδη αρχή (το πιο αδύναμο κομμάτι της ταινίας), ο Tony Stark αρχίζει να έχει τύψεις για τις παράπλευρες απώλειες που προκαλεί η δράση των Avengers. Έτσι, αυτός και η Black Widow αποφασίζουν να υπογράψουν συμφωνία με τα Ηνωμένα Έθνη, η οποία θα υποχρεώνει τους ίδιους, καθώς και τους προικισμένους συντρόφους τους να λογοδοτούν στον διεθνή οργανισμό. Όμως ο Captain America έχει σοβαρούς ενδοιασμούς που έχουν να κάνουν με τα εκάστοτε πολιτικά παιχνίδια και τις ατζέντες των ισχυρών του κόσμου.
Έτσι αρνείται να υπογράψει, κάτι που θα τον φέρει σε μετωπική σύγκρουση με τον Stark/Iron Man. Στην αναμέτρηση θα πάρουν μέρος, εκτός από την παλιά φρουρά (Vision, Hawkeye, War Machine, Scarlet Witch, Winter Soldier), και μερικά φρέσκα πρόσωπα, με εξίσου ισχυρές και συναρπαστικές προσωπικότητες, και αντίστοιχα εντυπωσιακές υπερδυνάμεις: o Αnt-man, ο Βlack Panther, και ο έφηβος Spider-man. Και οι τρεις, για διαφορετικούς λόγους, αποτελούν τη βασική ατραξιόν της ταινίας. Ωστόσο, τόσο ο Robert Downey Jr., όσο και ο Chris Evans (υποδύονται τους δυο ήρωες που συγκρούονται στο πόστερ της ταινίας), τής προσδίδουν το απαραίτητο βάρος με τις ερμηνείες τους.
Το Captain America: Civil War, αν και παρόμοιο θεματικά με το άλλο φετινό υπερηρωικό blockbuster, το Batman v Superman, πράγματι επιτυγχάνει σε αρκετά σημεία όπου η ναυαρχίδα της DC αποδείχτηκε αδύναμη. Το πιο βασικό: το σενάριο. Οι σεναριογράφοι του Civil War, παρά τις πολλές υπο-πλοκές, καταφέρνουν, μαζί με τους σκηνοθέτες Joe και Anthony Russo, να έχουν τον έλεγχο του τεράστιου υλικού το οποίο έπρεπε να συμπυκνώσουν σε δυόμισι ώρες, και εν τέλει να κάνουν το όλο πράγμα να λειτουργήσει.
Ισορροπώντας το εκκωφαντικό υπερθέαμα και τις εντυπωσιακά χορογραφημένες σκηνές μάχης, με ίσες δόσεις ‘ενήλικου’ διαλόγου, και έχοντας στη διάθεσή τους χαρακτήρες όπως ο Spider-man και ο Ant-man για να προσθέσουν τις αναγκαίες, για τα δεδομένα της Marvel, ανάλαφρες πινελιές, κερδίζουν το στοίχημα εκεί ακριβώς όπου, τόσο το ίδιο το sequel της πρώτης ταινίας Avengers, όσο και το Dawn of Justice, χωλαίνουν.
Ανυπομονούμε να δούμε τον καινούργιο Spider-man, και τον Black Panther στις προσωπικές τους περιπέτειες στη Marvel, όπως και τη συνέχεια του έπους των Avengers στο επερχόμενο Infinity War.