(ή μήπως η Οικονομία είναι Πόλεμος;…)
Γιώργος Μουργής
Οι διαρροές των συνομιλιών ανάμεσα στον Πολ Τόμσεν, επικεφαλής διαπραγματευτή του ΔΝΤ, και την Ντέλια Βελκουλέσκου, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Αθήνα, που δημοσιοποιήθηκαν μέσω του WikiLeaks, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά τους εκβιαστικούς σχεδιασμούς του Ταμείου πίσω από την παραπολιτική κουρτίνα της διαπραγμάτευσης εν όψει της αξιολόγησης.
Πρόκειται για τη λογική του νεοφιλελεύθερου δόγματος κατά την οποία η πολιτική αποσταθεροποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας περνάει μέσα από την καθ’ αυτή δημιουργία ενός νέου «στημένου» γεγονότος πιστωτικής κρίσης- χρεοκοπίας της χώρα μας.
Ο Τόμσεν «συνελήφθη κλέπτων οπώρας» στην προσπάθειά του να εκβιάσει την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους εταίρους της μνημονιακής συμφωνίας (η χώρα μας οφείλει σχεδόν τριακόσια δισ. ευρώ μόνο σε αυτούς), την ίδια ώρα που η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να παραπαίει στην προκρούστεια κλίνη της δημοσιονομικής ασφυξίας. Ο όλος σχεδιασμός, μάλιστα, του «κόλπο γκρόσο» λάμβανε υπ’ όψιν του το επικείμενο δημοψήφισμα των Βρετανών για την παραμονή τους ή όχι στην Ε.Ε.
Οικονομικός φονταμενταλισμός
Ο ωμός εκβιασμός περί χρεοκοπίας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το σχέδιο εδράζεται μέσα στην κυρίαρχη παγκοσμιοποιημένη νεοφιλελεύθερη ελίτ των αγορών που καθοδηγούν με περίτεχνο τρόπο τους χρυσοπληρωμένους μανατζεράδες τύπου Τόμσεν, ώστε να εφαρμόζεται το δόγμα του σοκ, όπως το περιγράφει η Ναόμι Κλάιν, ακόμα κι αν κοστίζει την κατάρρευση ενός κράτους και τη φτωχοποίηση ενός ολόκληρου λάου.
Όσοι έτυχε να το διαβάσουν ανακαλύπτουν την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις μεθόδους των ανακριτικών τεχνικών της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί τον διαδεδομένο μύθο ότι «η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική», απομυθοποιώντας την ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής «επανάστασης» των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, καταδεικνύοντας τον ίδιο και τους υποστηρικτές του ότι εφάρμοσαν επανειλημμένα βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους.
Τις πρακτικές, δηλαδή, του ΔΝΤ και των εκπροσώπων του, όπως τις εφάρμοσαν εκβιαστικά και στο όνομα του κέρδους των αφεντικών τους, ενάντια στην ανθρώπινη υπόσταση, και με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πρακτικές τους οδήγησαν στην εξαθλίωση, στην κατάργηση κάθε έννοιας δικαίου, αποσαθρώνοντας τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας μας.
Από την άλλα μεριά, και υπό το ίδιο πρίσμα του νεοφιλελευθερισμού, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ασκούν αντίστοιχες εκβιαστικές πιέσεις, με κύριο άξονα τη στρατηγική της γερμανικής οικονομικής επικυριαρχίας σε όλα τα κράτη του νότου.
Μη πιστεύει κάνεις δηλαδή ότι, επειδή δεν είχαμε αντίστοιχες διαρροές, στους βασικούς σχεδιασμούς των επικυρίαρχων Ευρωπαίων δεν περιλαμβάνονται παρεμφερή εκβιαστικά διλήμματα περί χρεοκοπίας, ώστε να επιβληθούν οι ίδιες πολιτικές σε βάρος του λαού μας.
Μία από τα ίδια έχουμε, την ώρα μάλιστα που οι καθημαγμένες λαϊκές τάξεις στέκονται αλληλέγγυα δίπλα σε περισσότερους από πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες, φιλοξενώντας τους υπό αντίξοες συνθήκες και με κλειστά τα σύνορα.
Το απλωμένο χέρι (μας) κάποτε πρέπει να σφίξει σε γροθιά!
Για όλους αυτούς τους λόγους, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος που πρέπει η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να διαχειριστεί αυτές τις αποκαλύψεις του WikiLeaks δεν είναι άλλος από την κατάδειξη της πολιτικής τους διάστασης.
Οι διαρροές δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν μόνο επικοινωνιακά, στην προσπάθεια να αναδείξουμε το ηθικό πλεονέκτημα της θέσης μας.
Η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας μας έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση εξαιτίας της μνημονιακής λαίλαπας, γεγονός που δεν μπορεί συνεχιστεί, και ο τρόπος που καλούμαστε να απαντήσουμε στη χυδαία πρόκληση του ΔΝΤ πρέπει να συμβάλλει στην έξοδο της χώρα και του λαού από τα καθημερινά αδιέξοδα. Αν οι διαρροές καταστούν επικοινωνιακός χαρτοπόλεμος θα χαθεί η αληθινή μάχη για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ξεμπροστιαστεί ο σκληρός πυρήνας της παγκοσμιοποιημένης πλουτοκρατίας των αγορών και του κέρδους. Για τον ρόλο των εκβιαστών, που δεν είναι άλλος από το να επιβάλλουν όρους αποικιοκρατικούς, δημιουργώντας συνθήκες προτεκτοράτου, παραβιάζοντας κάθε συνταγματική τάξη.
Χρειάζεται πολιτική και ιδεολογική απάντηση απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο, που έχει σκοπό να επιβάλει με την οικονομική ασφυξία, με τις τράπεζες ακόμα κλειστές, νέα λιτότητα, νέα ύφεση, νέα ανθρωπιστική κρίση σε μια ήδη οικονομικά εξαθλιωμένη κοινωνία, που σηκώνει τα τελευταία χρόνια όλο το βάρος απλά και μόνο για να εξυπηρετηθούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία με τη σειρά τους υποθάλπουν πολιτικούς και πολιτικές συναλλαγών στο όνομα αυτής της «αλληλοεξυπηρέτησης» σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Το έλλειμμα δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας, που επιβάλλουν «θεσμοί», δανειστές, με τα τσιράκια της γραφειοκρατίας τους, καταδυναστεύει παράλληλα την πραγματική οικονομία, η οποία ασφυκτιά από τον δημοσιονομικό στραγγαλισμό, με τα κοινωνικά εισοδήματα λεηλατημένα, και την κοινωνία στα κάγκελα να αντιλαμβάνεται πλέον ότι όχι μόνο δεν προσπαθούν να την σώσουν, αλλά την χρησιμοποιούν ώστε να της εφαρμόσουν τα χειρότερα.