«Η αλληλεγγύη των εργαζομένων όλων των χωρών είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να εμποδίσει το βάρβαρο καπιταλισμό να βάψει πάλι τη γη με το αίμα των εργαζομένων. Πόλεμος εναντίον του πολέμου».
Ο Δημήτρης Γληνός γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1882 στη Σμύρνη. Γεννήθηκε, μεγάλωσε, αγωνίστηκε και πέθανε μέσα στις γραμμές του λαού.
Από μικρός χρειάστηκε να δουλέψει και βγήκε στη βιοπάλη, ενώ παράλληλα σπούδαζε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Παρά τις δυσκολίες, κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας, από όπου πήρε δίπλωμα το 1905. Στη συνέχεια, σπούδασε στην Ιένα και τη Λιψία Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Πειραματική Ψυχολογία μέχρι το 1911. Από τότε ξεκίνησε μια δράση εκπαιδευτική, αλλά περισσότερο κοινωνική – πολιτική και κατόπιν επαναστατική – κομμουνιστική.
Ο κομμουνιστής δάσκαλος, κοινωνικός αναμορφωτής, πολιτικός, μαχητής Δημήτρης Γληνός αναδείχτηκε σε μια από τις σημαντικότερες μορφές του νεοελληνικού πολιτισμού. Η παρουσία του σφράγισε την εκπαίδευση αλλά και το προοδευτικό και κομμουνιστικό κίνημα. Υπόδειγμα διανοούμενου, αρνήθηκε τιμές και αξιώματα του αστικού κράτους και σε πείσμα των καιρών και των συνθηκών ακολουθεί μια πορεία «από τον Μιστριώτη στον Λένιν» (από υπέρμαχος της καθαρεύουσας και της Μεγάλης Ιδέας στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος). Αριστερά, ολοένα προς τα’ αριστερά. Ετσι χαρακτηρίζει ο ίδιος την πορεία του. Δεν τον ξάφνιασε, δεν τον δελέασε, δεν τον φόβισε τίποτα. Δε σταμάτησε, δε λοξοδρόμησε ποτέ.
Η πρόταση του για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, απορρίπτεται από το βενιζελικό κόμμα το 1914 ως ανατρεπτική και ξεκινά για το Γληνό μια περίοδος αναζήτησης που τον οδηγεί στη διαπίστωση πως το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί οριστικά μέσα από την πάλη των τάξεων. Το 1932 (;) ο Δ. Γληνός εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1936 εκλέχτηκε βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου και μ’ αυτή του την ιδιότητα ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα για τα λαϊκά προβλήματα, με αποτέλεσμα να εξοριστεί. Λόγω της κλονισμένης υγείας του επέστρεψε στην Αθήνα, σε κατ’ οίκον περιορισμό. Το 1941 συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς και το 1942 απολύεται, βαριά άρρωστος. Είναι πλέον μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Γράφει την περίφημη μπροσούρα «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ». Το 1943 αποφασίζει να ανέβει στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας. Λίγο πριν την αναχώρησή του κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, ο ταλαιπωρημένος οργανισμός του δεν άντεξε. Πέθανε σαν σήμερα, 26 Δεκέμβρη του 1943.
