Δισκοκριτική: ANOHNI – HOPELESSNESS

Ηλεκτρονικά blues για το τέλος του κόσμου

Η ANOHNI μας συστήθηκε πρόσφατα με 2 εξαιρετικά singles, το „4 Degrees“ και το „Drone Bomb Me“. Κοινό τους στοιχείο, οι πικροί, ειρωνικοί, άμεσοι πολιτικοποιημένοι στίχοι με ηλεκτρονικό περίβλημα.

Το ντεμπούτο album της „HOPELESSNESS“ κυκλοφόρησε, περιλαμβάνει 11 συνθέσεις στο στυλ των προαναφερθέντων και είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Ντεμπούτο; Μα κάτι θυμίζει..

Η ΑΝΟΗΝΙ λοιπόν δεν είναι άλλη από την καινούρια περσόνα του τραγουδοποιού Antony Hegarty, γνωστού περισσότερο από το σχήμα των Antony and the Johnsons.

Αυτή τη φορά οι ερμηνευτικές εμμονές της ANOHNI εμπλέκονται, με ιδιοφυές όπλο την ειρωνεία, στο πολιτικό πεδίο. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι στο „HOPELESSNESS“ που να μην διακατέχεται από την ωμή παραδοχή ότι ο κόσμος που ζούμε είναι βουτηγμένος στην απληστία, την αδικία και το μίσος. Ο τρόπος όμως που μας παρουσιάζει η ANOHNI τις ιδέες της, σε συνδυασμό με την ηλεκτρονική pop – εξαιρετική παραγωγή των Oneohtrix Point Never και Hudson Mohawke, είναι τόσο λεπτός, γλυκόπικρος, σχεδόν παιχνιδιάρικος, που αποφεύγει εντελώς την παγίδα του διδακτισμού και δεν ακούγεται μπανάλ.

Από το εναρκτήριο „Drone Bomb Me“ μπαίνουμε κατευθείαν στο κλίμα: „Let me be the one, the one that you choose from above. After all, I’m partly to blame. So drone bomb me, blow me from the mountains and into the sea, blow my head off“.

Drone Bomb Me – by ANOHNI from nabil elderkin on Vimeo.

Η πολυεπίπεδη αυτή ποπ στιχουργική ολόκληρου του album, εκτός της πολιτικής διαμαρτυρίας, λειτουργεί άνετα και ως παραβολή ερωτικών ιστοριών, εκεί οπού οι μαζοχιστικές εμμονές της ANOHNI παίρνουν άλλη, οικουμενική διάσταση. Στο „Watch Me“ για παράδειγμα παρομοιάζει τις κρατικές παρακολουθήσεις και την υπόθεση NSA με κάποιον „πατέρα“ που την προσέχει και την προστατεύει απο το κακό: „Daddy, watch me in the hotel room, watch my outline as I move from city to city, watch me watching pornography, watch my talking to my friends and my family. I know you love me ‘Cause you’re always watching me. Protecting me from evil, protecting me from terrorism..“

Το „4 Degrees“ από την άλλη, έρχεται με τις επικές του ενορχηστρώσεις να γίνει ενα single-υμνος για την κλιματολογική αλλαγή: „I wanna see this world, I wanna see it boil, I wanna hear the dogs crying for water I wanna see fish go belly-up in the sea, all those lemurs and all those tiny creatures and all those rhinos and all those big mammals. I wanna see them lying, crying in the fields, I wanna see them burn, it’s only 4 degrees.“

Και η εκκεντρική διαμαρτυρία συνεχίζεται: Ποιος άλλος θα μπορούσε να ακούγεται τόσο κυνικός όσο η ANOHNI στο κομμάτι „Execution“, „Execution, It‘s an american dream. Like the chinese and the saudis, the north koreans and the nigerians. If europe takes it away, inject me with something else, fill me up with something else and if they try to take our love away, please don’t have mercy!“ και να θέλεις να την πάρεις αγκαλιά για τον τρόπο που ερμηνεύει αυτές τις γεμάτες χολή λέξεις; Το θέμα των εκτελέσεων και της θανατικής ποινής μέσα σε ένα μελωδικό περίβλημα με πιανάκι και απαλά synth, σε κάνει σχεδόν να ονειροπολείς..

Έπειτα, οι πιο σκοτεινές και πειραματικές μουσικά στιγμές όπως στο υπέροχο αφελές παράπονο του „Obama“: „When you were elected the world cried for joy. We thought we had empowered, the truth telling envoy. Now the news is you are spying, executing without trial, betraying virtues, scarring closed the sky, punishing the whistle blowers, those who tell the truth..“, oπού η ANOHNI αλλάζει επιτυχημένα τη χροιά της φωνή της και υπνωτίζει, δίνουν ακόμα περισσότερους βαθμούς στο „HOPELESSNESS“.

Το „Crisis“, ως τελευταίο παράδειγμα από τα κομμάτια του δίσκου, αναφέρεται προφανώς στην κρίση στη Μέση Ανατολή και στον ISIS, αλλά καταπιάνεται τόσο ευαίσθητα με το θέμα με την ANOHNI να απολογείται: „Father, if I killed your children with a drone bomb, how would you feel? Crisis, if I tortured your brother in Guantanamo, I’m sorry.. Now you’re cutting heads off ιnnocent people, οn TV. I’m sorry.“..

Το „HOPELESSNESS“, όσο απαισιόδοξο και αν είναι γενικά στο θέμα του, έχει κάτι στην ατμόσφαιρα, τις ενορχηστρώσεις και τα άψογα μελετημένα beats του, που σε στιγμές πιάνεις τον εαυτό σου σχεδόν να το διασκεδάζει. Ακόμα και αν προσέχεις τους στίχους καθώς τα synth και η glitch pop σε ταξιδεύουν, το πιθανότερο είναι να χαμογελάσεις πικρόχολα.

Η ακτιβίστρια των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας και όχι μόνο ANOHNI, έρχεται με το „HOPELESSNESS“ ως προφήτης να μας κάνει να κοιτάξουμε κατάματα το μίσος με χιούμορ και ευαισθησία. Να ξορκίσουμε την απαισιοδοξία γιορτάζοντας την.

Διαφέροντας σχεδόν ριζικά με τις προσωπικές και σπαρακτικές της συνθέσεις ως Antony and the Johnsons, αυτή η αναζήτηση και η αλλαγή της, απευθυνόμενη σε ευρύτερα ακροατήρια, είναι απόλυτα καλοδεχούμενη και μας κάνει να προσμένουμε μία ανάλογη συνέχεια.

Στην εποχή μας εξακολουθεί και κυκλοφορεί εξαιρετική avant-garde και πειραματική, ηλεκτρονική μουσική, η mainstream όμως, όντας εγκλωβισμένη στη ματαιοδοξία της ευκολίας και εμπορικότητας, χρειάζεται όσο τίποτα τέτοιες ενέσεις έμπνευσης. Το „HOPELESSNESS“, ιδιόρρυθμο όσο λίγα φέτος, δεν αποτελεί τη θεραπεία, είναι όμως σε πολλά επίπεδα μια αναλυτική, απαραίτητη διάγνωση.

Η απελπισία είναι δύναμη.

8.5/10

HOPELESSNESS: