Δισκοκριτική: Savages – Adore Life

Οι νέοι έχουν καθήκον να επαναστατούν, να επισημαίνουν το λάθος – Jehnny Beth

„If you don’t love me, you don’t love anybody. Ain’t you glad it’s you?“

Και κάπως έτσι ξεκινάει το δεύτερο album των Savages „Adore Life“. 4 Γυναίκες από το Λονδίνο, οι Jehnny Beth, Gemma Thompson, Ayse Hassan και Fay Milton, μας συστήθηκαν το 2012 με το καταπληκτικό πανκ τραγούδι „Husbands“, ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους „Silence Yourself“.

Το Silence Yourself ήταν ένας ωμός, σχεδόν εξαγριωμένος δίσκος με εμφανείς τις επιρροές τους από post–punk και gothic rock, θυμίζοντας Siouxsie, Bauhaus αλλα και Christian Death, χωρίς όμως την θεατρικότητα αυτών.

Και ενώ πολλοί στοιχημάτιζαν ότι οι Savages θα χανόντουσαν υπό το βάρος της πρόωρης επιτυχίας τους και της έλλειψης ταυτότητας, ήρθε το – πάντα δύσκολο – δεύτερο album να αποδείξει το αντίθετο: κατάφεραν τις επιρροές τους να τις ενσωματώσουν σε έναν δικό τους αναγνωρίσιμο ήχο.

Τα φωνητικά της Beth είναι πιο δραματικά και οι λέξεις φλέγονται στο στόμα της προτού τις πετάξει κάπου ανάμεσα στην δυνατή μπασογραμμή, τις καταιγιστικές κιθάρες και τα επιληπτικά ντραμς.

Από το μανιασμένο „The Answer“ στο χορευτικό „Evil“ και από το αργόσυρτο „Slowing Down The World“ στο πειραματικό „Surrender“, έχουμε εναλλαγές και εκπλήξεις με κοινό χαρακτηριστικό μια υπόγεια ένταση, ακόμα και στις πιο νωχελικές στιγμές, που δε σε αφήνει δευτερόλεπτο να κάνεις κάτι άλλο ταυτόχρονα ακούγοντάς το.

Ο κορμός του album είναι το „Adore“, μια επική μπαλάντα, σκληρή αλλά και μελωδική, ζεστή αλλά και υποχθόνια, γύρω της περιστρέφονται όλα τα κομμάτια του δίσκου και γυρνάνε στo εκρηκτικό: „Maybe I will die maybe tomorrow so I need to say.. I adore life“.

H θεματική του Adore Life είναι η δίψα για ζωή και κυρίως ο έρωτας και πως αυτός μπορεί να βρει θέση ανάμεσα στις προσωπικές εμμονές και τα στερεότυπα. Οι στίχοι αφοπλιστικά απλοί, αρκετές φορές και με χιουμοριστική διάθεση, σε αντίθεση με το „σοβαρό“ προηγούμενο album. „Sleep with me and we’d still be friends, or I know I’ll go insane“, „When I take a man or a woman, they’re both the same, They’re both human“ και „”When I’m with you, I want to do all the things that I’ve never done”, στίχοι που κλείνουν το δίσκο στο ατμοσφαιρικό αλά Swans κομμάτι „Mechanics“.

Η αφελής αυτή στιχουργική του Adore Life όχι μόνο δεν αφαιρεί απόλαυση, αλλά υποθάλπει μια αμεσότητα στην σκοτεινή ατμόσφαιρά του, προκαλώντας στον ακροατή μια απροσδόκητη ταύτιση. Η κάθαρση σε κομμάτια όπως το „Adore“ και το „Surrender“ έρχεται όσες φορές και να τα ακούσεις. Παρ όλη την απλότητα, κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο ήχος τους αλλά και ο,τι τον συνοδεύει, από τα ιδρωμένα video clip, μέχρι την σκηνική τους παρουσία στις απίστευτα δυνατές συναυλίες τους, αποτελεί ένα χτύπημα, μια πολιτική δήλωση, ή, τουλάχιστον, ότι είναι μια μπάντα που με υψωμένη τη γροθιά δε σταματάει ποτέ να προχωράει μπροστά.