Της Εύης Νικολοπούλου
Τις τελευταίες μέρες, μια σειρά από γεγονότα στην τρέχουσα ειδησεογραφία, μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι είμαστε πολίτες ευρωπαϊκού κράτους, και μας έφεραν στο νου τη συμπεριφορά της αστυνομίας άλλων εποχών,εκείνων όταν οι χωροφύλακες κυνηγούσαν τεντιμπόηδες φοιτητές, και λειτουργούσαν σαν ορθόδοξοι θεματοφύλακες της ηθικής ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας:
–Προσαγωγή τεσσάρων ατόμων που έκαναν άσκηση διαλογισμού στο πάρκο Ελευθερίας
-Σεξιστικη επίθεση άνδρα των ΜΑΤ στην κόρη του Κλέωνα Γρηγοριάδη.
-Ξύλο, χημικά και αναίτια βία σε φοιτητές και φοιτήτριες στην ΑΣΟΕΕ που αντέδρασαν στο λοκ αουτ της Πρυτανείας.Απολογισμός των τραυματισμών, 2 φοιτητές με σπασμένα χέρια.
-Σύλληψη 25χρονου φοιτητή, μέλους του φοιτητικού συλλόγου της σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, μετα την πορεια έξω από το σπίτι του και απαγόρευση για ώρες να επικοινωνήσει με τους δικούς του και το διξηγόρο του.
–Την ίδια μέρα της εισβολής των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ, αστυνομικοί εμποδίζουν το ΕΚΑΒ να περιθάλψει και να μεταφέρει τραυματισμένους φοιτητές.
-Προσαγωγή μελών του ΣΕΚ για αφισοκόλληση που την ακολούθησε το ξεγύμνωμα(!!) τους και σωματική έρευνα,σύμφωνα με τις καταγγελίες του δικηγόρου Θ.Καμπαγιάννη.
–Εισβολή της δίωξης ναρκωτικών σε club στο Γκάζι, όπου όργανα της Δίωξης με φωνές και βία έβαλαν 200 άτομα γονατιστά στο πάτωμα με τα χέρια πίσω από το κεφάλι,σαν αιχμάλωτους πολέμου.
-Καθημερινές σεξιστικές παρενοχλήσεις από τα ΜΑΤ στις γυναίκες κατοίκους των Εξαρχείων,σύμφωνα με μαρτυρία της δημοσιογράφου του Omnia Tv, Αννας Νίνη.
Σαν να μην είναι αρκετό αυτό το κλίμα με πρακτικές στα όρια της δημοκρατικής εκτροπής,πολιτικά πρόσωπα με θεσμικό ρόλο φρόντισαν να νομιμοποιήσουν αυτές τις ενέργειες,με δηλώσεις που δυναμίτισαν ακόμα περισσότερο την οργή των κοινωνικών ομάδων, τα δημοκρατικά δικαιώματα των οποίων καταπατούνται:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΦΡΟΥΡΩΝ – ”Είναι τραγική ειρωνεία ο πόθος των φοιτητών να ανοίξει το πανεπιστήμιο όταν 365 μέρες το χρόνο είναι γιάφκα”.
Α.Γεωργιάδης, Υπουργός Ανάπτυξης-”Θα ήθελα να δω τα ΜΑΤ να σπάνε την πόρτα”.
Ν.Κεραμέως, Υπουργός Παιδείας- ”.. τα ευρήματα» που βρέθηκαν στα υπόγεια της σχολής ήταν η πλέον τρανή απόδειξη ότι δεν επιτρέπεται τα πανεπιστήμιά μας να είναι ορμητήρια ανομίας”.
ΚΙΝΑΛ – «Επιβεβλημένη» θεωρεί το Κίνημα Αλλαγής την επέμβαση της Αστυνομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ), όπου αποκαλύφθηκε οπλοστάσιο αναρχικών,
Μ.ΒΟΡΙΔΗΣ Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης – “Η βία και το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας .Θα συνεχίσουμε κανονικά”.
Με όλα αυτά τα γεγονότα να διαμηνύουν ότι θα έχουμε δυστυχώς και συνέχεια,και ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, έχουμε γίνει μάρτυρες σε ένα όργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, μιας κλιμάκωσης της καταστολής και του “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” της ακροδεξιάς,όπως αποδείχθηκε, κυβέρνησης του Κ.Μητσοτάκη, που έχοντας βιώσει τα βατερλό της με το Μακεδονικό,τη διαχείριση του προσφυγικού και την δυσφορία των πολιτών που συνεχίζουν να υφίστανται οικονομική ασφυξία, αποφάσισε να δείξει πυγμή στο προνομιακό της πεδίο.
Της τάξης και της ασφάλειας.
Η ιστορία αυτή ξεκίνησε από Σεπτέμβρη με το σπάσιμο και το άδειασμα σειράς καταλήψεων στο κέντρο της Αθήνας, που στέγαζαν κατά βάση πρόσφυγες.
Την προηγούμενη εβδομάδα συνέχισαν με το άδειασμα της αναρχικής κατάληψης “Βανκούβερ Απάρτμαν” στο Πεδίον του Άρεως. Το σφράγισμα της κατάληψης, κρατώντας τα κατοικίδια των καταληψιών εκδικητικά φυλακισμένα μέσα, χωρίς τροφή και νερό, μας έδειξε το αποκρουστικό πρόσωπο της εξουσίας που δεν υπολογίζει ούτε ανθρώπους ούτε τα ανυπεράσπιστα πλάσματα.
Όλο αυτό το διάστημα, με τη διαρκή και προκλητική παρουσία των ΜΑΤ στην πλατεία Εξαρχείων, φρόντισαν να δώσουν το μήνυμα περί των προθέσεών τους για επιθετική τακτική και “καθάρισμα” της πλατείας από τα “σκουπίδια”, όπως είχε αποκαλέσει τους πρόσφυγες,τους αλληλέγγυους και τους αναρχικούς, τον Αύγουστο που μας πέρασε ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων, Σ.Μπαλάσκας.
Ελάχιστες μέρες πριν, παρακολουθήσαμε την τρομοκρατική καταδρομή από διμοιρίες των ΜΑΤ στην πλατεία και προσπάθεια εισβολής στο καφενείο που βρίσκεται Τσαμαδού και Στουρνάρη γωνία. Καθόλου τυχαία δεν ήταν η επακόλουθη βίαια προσαγωγή του Λ.Γ., μέλους της αναρχικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας,που υπέστη από την αστυνομία βάναυση κακοποίηση και σεξουαλική παρενόχληση, δείχνοντας μας για άλλη μια φορά πόσο ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν απασχολεί καθόλου ούτε την κυβέρνηση ούτε τα όργανα της.
Το αναπάντεχο δεν βρίσκεται στη δεξιά επέλαση της κατασταλτικής πολιτικής, καθώς αυτή ήταν αναμενόμενη ως προαναγγελθείσα.
Το δόγμα “νόμος και τάξη” διατυμπανιζόταν από την προεκλογική κιόλας περίοδο. Οι πολιτικές αντιδράσεις μιας νέας φιλευρωπαικής κυβέρνησης ωστόσο, δεν έδειξαν να θέλουν ένα κλίμα συναίνεσης, αλλά μάλλον την επίδειξη ισχύος στους ψηφοφόρους της και τη διάχυση του κλίματος της τρομοκρατίας στους αντιφρονούντες. Οι νουνεχείς πολιτικές ηγεσίες, σε περιόδους μάλιστα πόλωσης, οφείλουν να προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις,να αποκλιμακώσουν την ένταση,με στόχο να εξομαλύνουν τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Προς έκπληξη μας ωστόσο,επιδοκιμάστηκαν και υπερθεματίστηκαν οι πολιτικές αυτές της καταστολής και της συκοφάντησης του φοιτητικού κινήματος ως τρομοκρατικού,από σειρά πολιτικών προσώπων και στελεχών της κυβέρνησης. Η στάση αυτή της Ν.Δημοκρατίας, που χειροκροτήθηκε δυστυχώς και από το ΚΙΝΑΛ, πέραν του ότι δίνει μια εφιαλτική πρόγευση από το μέλλον που μας επιφυλάσσουν, κλείνει το μάτι στους ένστολους να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, με πολιτική συναίνεση – αν όχι με σαφείς πολιτικές εντολές.
Τον πιο βρώμικο ρόλο φυσικά ανέλαβε όπως πάντα η τηλεόραση, με σειρά στημένων ρεπορτάζ (ανεκδιήγητη η εικόνα της ίδιας ”φοιτήτριας” με τη ροζ κουκούλα που βγαίνει κατά σειρά στα κανάλια για να δημιουργήσει την εικόνα των Πανεπιστημίων ως “κέντρων ανομίας” ).
Και φτάνουμε στο τραγελαφικό σημείο η υφυπουργός Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου να δηλώνει ότι βρέθηκε στους ίδιους χώρους “οπλισμός σαν αυτό που έχει πρόσβαση η Συρία!”
Θα ήθελα πολύ να γνωρίζω,τι είδους δημοκρατικό πολίτευμα είναι αυτό που η κρατική καταστολή, η καθεστωτική αυθαιρεσία, η αστυνομοκρατία, το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» είναι αναγκαιότητα,σε μια χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο, πέραν φασιστικών καθεστώτων όπως της προσφιλούς του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης επταετούς δικτατορίας;
Το να ονοματίζεις-έχοντας θεσμικό ρόλο επιπλέον- συλλογικά τους φοιτητές μπαχαλάκηδες και τρομοκράτες,και τα Πανεπιστήμια γιάφκες, σε περίοδο που οι αστυνομικοί δείχνουν να διψάνε για αίμα φοιτητών και αναρχικών,και εν όψει της 17ης Νοέμβρη, είναι σαν να τους οπλίζεις το χέρι εν λευκώ.
Κάποιοι αδυνατούν να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν χρειάζεται αναπαράσταση,ούτε φρέσκους νεκρούς.