Διανύοντας την 49η ημέρα απεργίας πείνας και την 4η ημέρα απεργίας δίψας, ο Δημήτρης Κουφοντίνας μένει σταθερός στη νόμιμη διεκδίκησή του να μεταβεί στις φυλακές Κορυδαλλού όπως ορίζεται βάσει του Ν. 4760/ 2020 στο εδάφιο που αφορά τους καταδικασθέντες για τρομοκρατία.
Είναι πλέον εμφανές σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ακόμη και σε εκείνους που παραδοσιακά βρίσκονται κοντά στις κυβερνητικές επιλογές, ότι εν προκειμένω δε μιλάμε για κανενός είδους εκβιασμό από την πλευρά του κρατουμένου, αλλά για μια επιλεκτική, διακριτική και εκδικητική μεταχείριση από πλευράς πολιτείας. Κοινώς, η διοίκηση έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι. Επιλέγει να παραβιάσει το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις που έχουν κάνει τόσο ο συνήγορος του Πολίτη, όσο και η Διεθνής Αμνηστία. Ταυτόχρονα, άνθρωποι από ένα ευρύ φάσμα με τίτλο ή χωρίς, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες κ.α. δίνουν καθημερινά αγώνα ενάντια στην εκδικητική φύση της κυβέρνησης, υπερασπιζόμενοι το αυτονόητο αίτημα του απεργού πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα. Διότι εδώ, δεν είναι εν τέλει ούτε το κράτος, ούτε η πολιτεία που αυθαιρετεί. Είναι οι άνθρωποι που εφαρμόζουν (ή δεν εφαρμόζουν) τα νομικά πλαίσια που έχουμε αποδεχθεί ότι μας ορίζουν.
Πορείες που οργανώνονται υπέρ του, διαλύονται από τα πάντα πρόθυμα ΜΑΤ, εντός 10λέπτου και με αύρες νερού, ενώ την ίδια στιγμή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διεξάγεται “πόλεμος” μεταξύ θανατικής καταδίκης και ανθρωπισμού. Το ζήτημα όμως δεν αφορά μόνο το εσωτερικό της χώρας. Πέραν των πολλών πανελλαδικών δράσεων που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, ένα δυναμικό σύνολο συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με κέντρο αναφοράς την αλληλεγγύη στη διεκδίκηση του νόμιμου αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Δράσεις έχουν γίνει στην Ισπανία, με συνθήματα σε τοίχους που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους για το θέμα, από την αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση CNT.
Στη Γερμανία θα έλεγε κανείς ότι παρατηρείται το μεγαλύτερο κύμα της αλληλεγγύης, με πολλές δράσεις να έχουν ως στόχους τις ελληνικές αρχές στη χώρα. Πέραν της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στην ελληνική Πρεσβεία στο Βερολίνο την προηγούμενη εβδομάδα (18.2.2021) με πανό, την Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου υπήρξε κατάληψη στο Προξενικό Γραφείο του Βερολίνου. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στο χώρο του Προξενείου μπήκαν 9 άτομα, τα οποία συνελήφθησαν από την αστυνομία.
Εκτός Βερολίνου, δράσεις έγιναν και σε αντιπροσωπείες της Ελλάδας σε πόλεις όπως η Φρανκφούρτη, όπου στον τοίχο του Προξενείου αλληλέγγυοι έγραψαν την προηγούμενη εβδομάδα το σύνθημα “Freiheit für Dimitris Koufodinas“, ενώ σήμερα 25 Φεβρουαρίου μετά από συντονισμένη δράση το βράδυ της Τετάρτης, οι υπάλληλοι στα Προξενεία Στουτγάρδης και Αμβούργου είδαν στις εισόδους κόκκινα σπρέι με το όνομα που καταδιώκει την κυβέρνηση των αρίστων και που θα την καταδιώκει για πάντα.
Την ίδια στιγμή, στο κέντρο του Βερολίνου, στην περιοχή του Neukölln υπάρχει αναρτημένο πανό που καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου. Στον γερμανικό τύπο, οι αναφορές στο θέμα είναι υπαρκτές αν και η περισσότερη συζήτηση γίνεται όπως είναι κατανοητό σε μέσα αντιπληροφόρησης.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πλέον ότι πρόκειται για ένα πολιτικό ζήτημα, με πρωταγωνιστή πολιτικό κρατούμενο και όχι κοινό ποινικό κατάδικο. Θαρρείς πως περιττεύει η επανάληψη στην αναφορά των αρχών του κράτους δικαίου, της ισονομίας, της ισοπολιτείας, αλλά και στα ανθρώπινα δικαιώματα που κατάφωρα παραβιάζονται έτι μια φορά όταν το ανακύπτον ζήτημα σχετίζεται με έναν κυβερνητικό αντίπαλο. Η επίκληση στο συναίσθημα αποτελεί για την παρούσα κυβέρνηση το μόνο επιχείρημα απέναντι σε σωρεία νομικών και κοινωνικοπολιτικών αντεπιχειρημάτων που προτάσσονται, βάζοντας τις ανθρώπινες ζωές σε ζυγαριές, μη αναλογιζόμενοι ότι κάπου εκεί έξω, κυκλοφορεί εξίσου αμετανόητος (για να χρησιμοποιήσουμε και την κυβερνητική φρασεολογία) ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου.