Από την Αφροδίτη Φανφάρες
έχουν περάσει μια βδομάδα και έξι μέρες που ντρέπομαι να πω ότι περάσαν και δεν σε είδα.
προχθές, βρήκα το θάρρος να σαλαγήσω σπίτι σου.
σιγοδειλοκαλοκαιριάζει στην αθήνα μα δεν θα με εμποδίσει η ζέστα να φτάνω σπίτι σου.
κι η μολότοφ που έσκασε πίσω μου -επέστρεφα τότε απ’ την βολιδοσκοπημένη πόρτα σου χωρίς το κίτρινο στο πάτωμα που θα υποδείκνυε την παρουσία σου-
κι ο θερμόαιμος σκατόμπατσος που θίχτηκε επειδή τον έβρισε ένας εικοσάρης με κουκούλα
κι η κούραση της πάνω κάτω Πατησίων
κι ο φόβος μη πετύχω δυο ζευγάρια παππούτσια και τρία χέρια στον δρόμο
κι η απογοήτευση που οι υπέροχοι μπαχαλάκηδες γραμματικής δεν κυκλοφορούν στη γειτονιά σου
ούτε.
μόνο άσε ένα μπολάκι με νέα σου αν το δεις.