*του Nour Khalil AbuShammala, φοιτητή Νομικής στη Γάζα.
Πέρασα ακόμα μια νύχτα υπό ισραηλινή επίθεση στην πόλη της Γάζας. Ήταν τρομακτικό.
Οι ζημιές στο σπίτι μας μέχρι στιγμής ήταν μικρές. Όμως, ο θόρυβος των εκρήξεων και το ρίγος που προκαλούν μπορεί να τρομάξουν ακόμη και τον πιο δυνατό ανάμεσά μας.
Η οικογένειά μου, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλες, αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι της κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, της εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης το 1948. Πλέον, είμαστε παγιδευμένοι στη μικροσκοπική Γάζα μην έχοντας πού αλλού να πάμε.
Είναι δύσκολο να μεταδώσουμε πλήρως τη φρίκη αυτού που αντιμετωπίζουμε. Όλοι μας φοβόμαστε ότι είμαστε ο επόμενος στόχος.
Βλέπουμε εικόνες από τους γείτονες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και βρεφών, να ανασύρονται από τα συντρίμμια. Μερικοί είναι νεκροί, άλλοι ζωντανοί.
Γνωρίζουμε καλά ότι μπορεί να είμαστε οι επόμενοι.
Οι ζωές είναι πολύτιμες
Πολλοί διεθνείς δημοσιογράφοι αναφέρουν τις εξελίξεις από το Ισραήλ και όχι από τη Γάζα. Και όσοι δημοσιογράφοι βρίσκονται στη Γάζα δέχονται συχνά επίθεση.
Το Ισραήλ έχει ανατινάξει γραφεία μέσων ενημέρωσης στη Γάζα. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως εσκεμμένη προσπάθεια να αποφευχθεί η κυκλοφορία ζοφερών εικόνων της επίθεσης του Ισραήλ σε όλο τον κόσμο.
Έχω σταματήσει να σκέφτομαι τη δική μου ζωή.
Η μόνη μου επιθυμία είναι να πεθάνω με ολόκληρο το σώμα μου ανέπαφο. Δεν θα ήθελα να γίνω κομμάτια από τα αμερικανικά όπλα με τα οποία μας πυροβολεί το Ισραήλ.
Πριν από λίγες νύχτες, βιώσαμε μια σειρά από αεροπορικές επιθέσεις από το Ισραήλ μέσα σε πέντε λεπτά. Αυτά τα πέντε λεπτά έμοιαζαν σαν πέντε χρόνια τρόμου.
Οι ζωές μας είναι πολύτιμες και αξίζουμε να μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα όντα. Δεν είμαστε αριθμοί.
Ωστόσο, έτσι μας παρουσιάζουν πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης. Δέκα σκοτώθηκαν εδώ, δεκάδες εκεί.
Οι Αμερικανοί δεν θα καταλάβουν ποτέ την κατάστασή μας όσο η «ανάλυση» που παρουσιάζεται στις εφημερίδες και στις τηλεοπτικές οθόνες τους παραμένει τόσο επιφανειακή. Σπάνια γίνεται οποιαδήποτε αναφορά σε υποκείμενα ζητήματα.
Νιώθουμε φόβο και ανασφάλεια.
Ανησυχούμε ότι μπορεί να χάσουμε ανθρώπους που αγαπάμε ή ότι τα σπίτια μας θα καταστραφούν – μαζί με όλες τις αναμνήσεις που φυλάσσονται μέσα τους.
Οι πρόγονοί μου έχασαν τα σπίτια τους. Τα συναισθήματα που συνοδεύουν την απώλεια – και τον φόβο της απώλειας – είναι έντονα.
Η μεταχείριση των Παλαιστινίων πληροί τον ορισμό των Ηνωμένων Εθνών περί γενοκτονίας, για να μην αναφέρουμε το απαρτχάιντ και την εθνοκάθαρση.
Είναι απίθανο οι φόβοι και οι εμπειρίες μας να καταγραφούν σωστά, είτε ζήσουμε είτε πεθάνουμε.
Ο Joe Biden, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν βιώνει τον φόβο μας ούτε γνωρίζει την εκδίωξή μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημοσιεύει μόνο κενές δηλώσεις – επανειλημμένα.
Είναι λάθος να είναι κανείς Παλαιστίνιος;
Σπουδάζω Νομική. Θυμάμαι ότι μάθαινα για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και τη σημασία του για τους Παλαιστίνιους.
Ο καθηγητής μας μίλησε για όλες τις συμβάσεις και τις συνθήκες που, θεωρητικά, προασπίζουν τα δικαιώματά μας. Τότε ρώτησα: Γιατί οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν όλες αυτές τις αδικίες εάν αυτοί οι νόμοι υπάρχουν για να μας προστατεύουν;
Ακόμα κάνω στον εαυτό μου αυτήν την ερώτηση.
Είναι λάθος να είσαι Παλαιστίνιος;
Οι άνθρωποι παντού θέλουν να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά τους. Το δικαίωμα να ζουν στη γη τους, να ζουν με ασφάλεια, να ταξιδεύουν ελεύθερα και να περνούν την ημέρα χωρίς τον φόβο του θανάτου.
Η ισραηλινή κατοχή «δικαιολογεί» τις βάρβαρες ενέργειές της εναντίον της Γάζας ισχυριζόμενη ότι στοχεύει μόνο τη Χαμάς. Μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου επικροτεί, και οι ηγέτες πάρα πολλών αραβικών και μουσουλμανικών κρατών παραμένουν σιωπηλοί.
Ο Biden και μεγάλο μέρος του Κογκρέσου των ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το Ισραήλ απλώς υπερασπίζεται τον εαυτό του. Κανείς δεν μιλά για το δικαίωμά μας να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας ενάντια σε ένα κράτος με επικεφαλής εγκληματίες πολέμου.
Το Ισραήλ είναι ένα κράτος που εφαρμόζει ένα σύστημα απαρτχάιντ για πολλές δεκαετίες.
Το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων από την ίδρυσή του. Ακόμη και πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, οι σιωνιστικές πολιτοφυλακές υπέβαλαν τους Παλαιστινίους σε εθνοκάθαρση.
Το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο υποτίθεται ότι προστατεύει τους καταπιεσμένους και τους εκτοπισμένους. Όμως, οι κυβερνήσεις του κόσμου τείνουν να στηρίζουν τον κατακτητή και τον διώκτη.
Κανείς δεν έρχεται να μας σώσει ούτε να υπερασπιστεί τα δικαιώματά μας. Είμαστε εδώ μόνοι και υποφέρουμε, εγκαταλειμμένοι προς υπεράσπιση των εαυτών μας, με πολλές ισχυρές χώρες να φτάνουν στο σημείο να εναντιώνονται στο δικαίωμά μας να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας ενάντια στη φρικτή στρατιωτική δύναμη του Ισραήλ.
Οι παγκόσμιοι ηγέτες είναι απόλυτα ικανοποιημένοι να εθελοτυφλούν καθώς μας βομβαρδίζουν.
Ποιος θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά μας στα Ηνωμένα Έθνη και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο;