Πρόσφυγες παντού στο πλοίο και οι περήφανοι απόγονοι του Ξένιου Διός τους αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Νοικοκυραίοι Ελληναράδες με τις μυρωδάτες κάλτσες και τα απλωμένα ποδάρια πάνω στους καναπέδες, έχουν πιάσει με δυο τσάντες πέντε καρέκλες, μην τύχει και καθίσει άλλος μαζί τους και…(;)…Αν ειν’ και ‘’ξένος’’ δε,θεός φυλάξοι..
Είναι οι ίδιοι -Έλληνες Νοικοκυραίοι Χριστιανοί- που επιδοκιμάζουν, τη στιγμή που οι εκκλησίες, οι οίκοι του Θεού και της Αλληλεγγύης έχουν τις πόρτες και τα κελιά τους κλειστά, μη τυχόν και λερωθούν οι χώροι του καθωσπρεπισμού,των catering των μνημοσύνων και των κηδειών, εκεί που μαζεύονται οι δούλοι του θεού να φάνε το γλυκάκι τους επειδή θάψανε τον άνθρωπο. Μην τυχόν και θαμπώσουν οι χρυσοί σταυροί και τ’ασημένια τα ‘κονίσματα, μη και οι Χριστιανοί λερώσουν το ταγιέρ και το σκαρπίνι, μη μαγαρίσει ο παππάς το πετραχήλι, στον ίδιο χώρο με τους άπλυτους μαυριδερούς αλλόθρησκους, κι έτσι από καλοί Χριστιανοί που ανάβουνε κερί και ρίχνουν τάληρο στο δίσκο -επιδεικτικά, να το δούνε όλοι επειδή θαρρούν πως έτσι μετράται η χριστιανοσύνη- υποβαθμιστούν στα μάτια του Θεού. Μη και γίνουν κανονικοί Χριστιανοί δηλαδή και τους παρεξηγήσουνε οι Χριστιανοί Κοσμοπολίτες Ταλιμπάν.Πίσω στο πλοίο, το προσωπικό φροντίζει για τους Έλληνες Χριστιανούς όμως. Λες και είμαστε σε κυριλοφλουφλέ κλαμπάκι, έχουμε πορτιέρη στο σαλόνι , ο οποίος απαγορεύει με face control στους πρόσφυγες να βρεθούν στον ίδιο χώρο με Εμάς και να αμαυρώσουν την αγνότητά μας.
Και η διοίκηση του πλοίου σαστισμένη απαντά σε διαλόγους που έχουν ως εξής:
«Έχετε δίκιο. Προς θεού κύριε, εσείς είστε Έλληνας. Σωματικά καθαρός, πλυμένος και παρφουμαρισμένος. Το φρύδι σηκωμένο, έτοιμος για μανούρα. Κορμί κορδωμένο, φωνή δυνατή για να ακουστεί σε όλους και η άκρη του ματιού να σκανάρει για το ποιος κοιτάζει την ηρωική επανάστασή σου.
Δεν θα σας βάλουμε μαζί. Τι δουλειά έχετε με τους πρόσφυγες εσείς; Βρωμάνε οι πρόσφυγες. Τα παιδάκια τους γυρίζουν ξυπόλυτα και κλείνουν το δρόμο σας. Μα ναι, δεν είναι αισθητική αυτή. Ίσως, λέω ίσως, όμως να μην πρόλαβαν να κάνουν μπάνιο φεύγοντας ενώ βομβαρδιζόταν το σπίτι τους κύριε, ίσως πάλι να είναι κι από τις ημέρες πεζοπορίας και θαλασσοπνιγμάτων. Γιατί κανείς δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα με οδηγό τον Θεό, αν δε φοβάται περισσότερο αυτό που αφήνει πίσω του, Κύριε.
Κι ίσως να μην πρόλαβαν να πάρουν και τα παπουτσάκια των παιδιών τους. Κάποιοι ίσως να μην πρόλαβαν να πάρουν καν τα παιδιά τους κύριε επειδή πρόλαβε και τα πήρε βόμβα. Βρωμάνε όμως κύριε, έχετε δίκιο.
Δε θα τους βάλουμε μαζί σας. Συγνωμη κύριε. Εσείς είστε Έλληνας Νοικοκυραίος Χριστιανός κύριε. Με προπάππου πρόσφυγα Σμυρνιό, πατέρα κυνηγημένο από τους Γερμανούς που ‘βρισκε καταφύγιο απέναντι στην Μικρασία και παιδί που το σπρώχνει η χώρα στη ξενιτιά, μα τώρα που είναι η σειρά σου, χαμηλώνεις το βλέμμα μπροστά από την ιστορία σου.
Περήφανος απόγονος Αρχαίων Ελλήνων -κύριε- μεταλαμπαδευτής πολιτισμού και δημοκρατίας, όπως κραδαίνεις τη γροθιά σου και φωνάζεις μπροστά στο χαζοκούτι σου σε κάθε Eurogroup, όπου ο μέγιστος θεός των προγόνων που τόσο καμαρώνεις, ήταν συνώνυμο της φιλοξενίας, μα τώρα πια μισάνθρωπε, ξέχασες που είναι ιερό το βλέμμα του ικέτη και τα φώτα του πολιτισμού που καπηλεύεσαι, αλλά που ΕΣΥ ποτέ δεν έδωσες, θέλουν σέρβις. Έχετε δίκιο κύριε, θα μπείτε χώρια.
Τι δουλειά έχετε με ανθρώπους εσείς κύριε;
Μιχάλης Καλούπης για το Νόστιμον ήμαρ