Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) χτες Πέμπτη 26/11 ανακοίνωσε τα αποτελέσματα Ειδικής έρευνας που διενεργήθηκε αναφορικά με την οργάνωση της εργασίας και τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας των απασχολουμένων. Η έρευνα διεξήχθη παράλληλα με την Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, του Β’ τριμήνου του 2019.
Διαβάσαμε την έρευνα και σας παρουσιάζουμε τα κυριότερα σημεία της καθώς και συμπεράσματα σε σύγκριση με την έρευνα του 2015. Ολόκληρη η έρευνα εδώ.
Δυνατότητα καθορισμού της έναρξης και λήξης της εργασίας
- Το 69,3% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η έναρξη και η λήξη του χρόνου εργασίας τους καθορίζεται από τον εργοδότη τους ή τον οργανισμό, περιλαμβανομένων των περιπτώσεων όπου το ωράριο καθορίζεται από σχετική νομοθεσία ή άλλους διοικητικούς περιορισμούς.
- Αντίθετα, οι εργαζόμενοι που δηλώνουν ότι έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν οι ίδιοι ή υπό κάποιους περιορισμούς την έναρξη και τη λήξη του χρόνου εργασίας τους, απαντώνται συχνότερα μεταξύ των αυτοαπασχολούμενων με ή χωρίς προσωπικό (38,7% και 50,7% αντίστοιχα), των επιχειρήσεων με μέχρι 10 άτομα προσωπικό (26,7%), των εργαζομένων στο κλάδο της γεωργίας, δασοκομίας και αλιείας (71,8%) καθώς και των ανώτερων στελεχών (50,4%)
Ανάγκη για αλλαγή του ωραρίου
- Διαπιστώνεται ότι για το 15,6% των εργαζόμενων προκύπτει ανάγκη αλλαγής ωραρίου, λόγω
απαιτήσεων της εργασίας, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα ενώ για ένα άλλο 17,7% αυτό συμβαίνει τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Για τους περισσότερους από τους μισούς ερωτώμενους (62,1%) ανάγκη αλλαγής ωραρίου συμβαίνει σπάνια ή ποτέ - Οι εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν συχνότερα το ζήτημα αλλαγής ωραρίου είναι κυρίως άνδρες (18,1%), υποχρεωτικής εκπαίδευσης (18,0%), αυτοαπασχολούμενοι με ή χωρίς προσωπικό (24,6% και 27,5% αντίστοιχα), εργαζόμενοι σε μικρές επιχειρήσεις με έως και 10 απασχολούμενους (20,9%), εκείνοι που απασχολούνται στις κατασκευές (25,1%), στον κλάδο ξενοδοχείων και εστίασης (22,8%) και στη γεωργίαδασοκομία-αλιεία (22,4%)
Απασχόληση με θέματα εργασίας εκτός ωραρίου
- Προκύπτει ότι το 39,4% των ερωτηθέντων χρειάστηκε να απασχοληθεί με θέματα εργασίας εκτός του κανονικού ωραρίου τους, κατά τους τελευταίους δύο μήνες. Το 29,0% απασχολήθηκε εκτός ωραρίου μία-δύο φορές κατά τους τελευταίους δύο μήνες ενώ το 8,8% που απασχολήθηκε εκτός ωραρίου συχνά, στις περισσότερες περιπτώσεις έπρεπε να κάνει κάτι άμεσα
- Όσοι απασχολήθηκαν συχνότερα με ζητήματα εργασίας πέραν του κανονικού ωραρίου είναι κυρίως
αυτοαπασχολούμενοι με προσωπικό (20,5% και 2,8%), άνδρες (10,8% και 2,0%), ελληνικής υπηκοότητας (9,1% και 1,7%) και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (10,2% και 1,8%) - Αντίθετα, οι ανειδίκευτοι εργάτες (68,1%), οι υπάλληλοι γραφείου (64,4%) καθώς και οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση (68,6%) και τη δημόσια διοίκηση (66,1%) παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ατόμων που δεν χρειάστηκε να ασχοληθούν εκτός ωραρίου με θέματα της εργασίας τους
Δυνατότητα έκτακτης απουσίας από την εργασία για τους εργαζόμενους
- Περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους θεωρούν «μάλλον εύκολο» ή «πολύ εύκολο» να απουσιάσουν εκτάκτως από την εργασία τους για λίγες ώρες (58,4%) ή για λίγες ημέρες (59,3%), όταν υπάρχει οικογενειακός ή προσωπικός λόγος
- Οι εργαζόμενοι στη γεωργία-δασοκομία-αλιεία (88,6% και 81,9%) καθώς και όσοι απασχολούνται σε
χρηματοπιστωτικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες (62,3% και 62,1%) και τη δημόσια διοίκηση (57,7% και 62,9%) εμφανίζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ατόμων που έχουν τη δυνατότητα έκτακτης απουσίας
Πίεση χρόνου στην εργασία
- Το 47,8% των ερωτηθέντων εκτελούν τα καθήκοντά τους υπό πίεση χρόνου «πάντοτε» ή «συχνά». Υψηλότερα ποσοστά σημειώνονται στους άνδρες (50,4%), στα άτομα αλλοδαπής υπηκοότητας (62,5%), στους εργαζόμενους σε επιχειρήσεις με περισσότερους από 10 απασχολούμενους (52,0%) και στους μισθωτούς (51,3%)
- Μεγαλύτερη πίεση χρόνου δηλώθηκε από τους εργαζόμενους στον κλάδο της εστίασης και των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων (67,1%), τους χειριστές μηχανημάτων (61,4%) και τα ανώτερα στελέχη (56,7%)
Σύγκριση των αποτελεσμάτων των ερευνών των ετών 2019 και 2015
- Η αυτονομία των εργαζομένων έχει ελαττωθεί όχι μόνο ως προς το ωράριο εργασίας τους αλλά και ως προς το περιεχόμενο αυτής της εργασίας. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των ατόμων που δηλώνουν ότι καθορίζουν οι ίδιοι την έναρξη και τη λήξη της εργασίας τους έχει μειωθεί από 41,0% σε 26,6% ενώ το ποσοστό των εργαζομένων που δηλώνει ότι μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο ή κάποιο βαθμό το περιεχόμενο της εργασίας του έχει μειωθεί από 56,9% σε 48,4%.
- Σε σχέση με το 2015, λιγότεροι εργαζόμενοι δηλώνουν το 2019 ότι μπορούν να λείψουν εκτάκτως από την εργασία τους 1-2 ώρες (58,4% από 60,8%) αλλά περισσότεροι πως έχουν τη δυνατότητα να απουσιάσουν εκτάκτως μία-δύο ημέρες (59,3% από 50,3%).
- Τα αποτελέσματα δεν παρουσιάζουν σημαντική μεταβολή αναφορικά με το χώρο και το ωράριο εργασίας. Ειδικότερα, λιγότεροι εργαζόμενοι δηλώνουν το 2019 ότι αλλάζουν συχνά τόπο εργασίας (16,9% έναντι 17,5%) και επίσης λιγότεροι ότι χρειάζεται να ασχοληθούν με εργασιακά θέματα εκτός ωραρίου (10,5% έναντι 11,4%).
- Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι έχει συγκριτικά αυξηθεί το ποσοστό των εργαζομένων που δηλώνουν ότι εργάζονται χωρίς πίεση χρόνου (47,9% το 2019 σε σύγκριση με 30,7% το 2015).
- Ο μέσος χρόνος μετάβασης στην εργασία το 2019 παρουσιάζει μικρή μείωση σε σχέση με το 2015 (19,7 λεπτά και 20,1 λεπτά, αντίστοιχα).