*με αφορμή το καινούριο τραγούδι „Ensen Dhaif “ από το επερχόμενο της album
Η Τυνήσια τραγουδοποιός Emel Mathlouthi έγινε παγκοσμίως γνωστή ως μια από τις φωνές της „Αραβικής Άνοιξης“ καθώς τα απαγορευμένα πολιτικοποιημένα τραγούδια της έπαιζαν αδιαλείπτως στις κινητοποιήσεις των νέων και εξεγερμένων κυρίως στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
Αγαπώντας τη μουσική από μικρή και επηρεαζόμενη από τα τραγούδια διαμαρτυρίας του Bob Dylan και του Victor Jara αλλά και τους jazz δίσκους του πατέρα της, αποκτά πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων της φωνής της και παίζει κιθάρα. Στα φοιτητικά της χρόνια άρχισε να γράφει πολιτικοποιήμενα τραγούδια ως αντίδραση στην απάθεια του περίγυρού της, όπως έχει δηλώσει η ίδια χαρακτηριστικά.
Το 2008 η Mathlouthi θα μεταναστεύσει στο Παρίσι, ως απόροια της καταπίεσης του καθεστώτος του Μπεν Αλί, το οποίο και θα απαγορέψει τα τραγούδια της απο το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Από στόμα σε στόμα αλλά και με τη βοήθεια του ίντερνετ έγινε γνωστή στην πατρίδα της κυρίως με το τραγούδι „Ya Tounes Ya Meskina (Poor Tunisia)“, το οποίο έγινε αργότερα ένας απο τους ύμνους των αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων του 2011.
Το 2012 κυκλοφορεί την πρώτη της διεθνής κυκλοφορία, το album „Kelmti Horra“ („ο λόγος μου είναι ελεύθερος“), λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές.
Συνδυάζοντας τις παραδόσεις της αραβικής μουσικής με δυτικές φόρμες αλλά και με στοιχεία απο flamenco και fado, το στυλ της χαρακτηρίστηκε από „μεσογειακό urban“ ως „αραβικό trip-hop“ επιδρώντας περισσότερο στους νέους που ήθελαν να απαλλαγούν απο την „καθαρότητα“ και τα αυστηρά πλαίσια της παραδοσιακής τους μουσικής.
Πέρα όμως από τις οποιαδήποτε ταμπέλες, η μουσική της Mathlouthi έχοντας τη δύναμη να αναμοχλέυει σκέψεις και συναισθήματα, έριξε σπόρους για να ριζώσει στη συνείδηση των νέων στις αραβικές χώρες ως ναι μεν κάτι καινούριο, αλλά οικείο και δεμένο με τη σύγχρονη κουλτούρα τους, δημιουργώντας το κατάλληλο ηχητικό πλαίσιο για την επανάσταση και την ελπίδα.
“Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι που δε φοβούνται / είμαστε τα μυστικά που δεν πεθαίνουν ποτέ / η φωνή αυτών που αντιστέκονται“ τραγουδάει στο ομότιτλο κομμάτι, ένας ακόμη ύμνος των κινητόποιήσεων της „Αραβικής Άνοιξης“.
Το 2014 λαμβάνει μέρος στο ντοκυμαντέρ του Ιρανού Ayat Najafi „No Land’s Song“. Το έργο πραγματεύεται την ιστορία της Sara Najafi, συνθέτριας από την Τεχεράνη, στην προσπάθεια της να οργανώσει μια συναυλία – διαμαρτυρία καθώς απαγορεύεται στις γυναίκες να τραγουδούν σόλο σε ανάμεικτο ή αντρικό κοινό. Η επιλογή από την Sara Najafi να συμπεριλάβει και την Mathlouthi δεν είναι τυχαία καθώς η διεθνή καριέρα της και η αναγνώρισή της στην Ευρώπη, βοήθησε στην προβολή και την επίτευξη του στόχου.
Το επόμενο της album που πρόκειται να κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στο 2016, θα είναι σε παραγωγή του Ισλανδού Valgeir Sigurðsson, πρώην συνεργάτη της Bjork.
Το καταπληκτικό κομμάτι „Ensen Dhaif“ έρχεται σαν προπομπός του album και οι στίχοι του μιλούν για τα ρίσκα που πρέπει να παίρνει κάποιος για την αναγκαιότητα της αλήθειας. Η μουσική δε είναι ένα απίστευτο αμάλγαμα απο beats, κιθάρα, σκοτεινές αραβικές μελωδίες και την ηλεκτρισμένη φωνή της Emel Mathlouthi.
Απολαύστε το εδώ:
Κωνσταντίνος Βιτσαράς, αποκλειστικά για το Νόστιμον Ήμαρ