Από το Προβατο όχι Αρνί
Δώρο είναι ο μεταξοσκώληκας που μπαίνει στο κουκούλι και βγαίνει πεταλούδα. Δώρο είναι η μετάλλαξη του τυχαίου, του αδιάφορου, του ανούσιου σε χρυσόσκονη στα βλέφαρα ξωτικίνας. Να μπαίνεις στο δάσος ξυλοκόπος και έπειτα απ’ τη συνάντησή σας να βγαίνεις και ποιητής και βασιλιάς και Θεός. Δώρο είναι μια νότα αλήτρα άλλης μελωδίας που πήδηξε σελίδα στο πεντάγραμμο κάνοντας τη γειτόνισσα μουσική ιστορία κουλουβάχατα. Δώρο είναι ένα κουτσομπολιό ανάμεσα στα πλήκτρα ενός kurzweil που είναι αρκετό για να αλλάξει την ένταση του κομματιού, για να κάνει ενδιαφέρον κάτι μονότονα αργό, για να πείσει τον πιανίστα για έναν ακόμη αυτοσχεδιασμό. Δώρο είναι το φίλιο αίσθημα ακόμη και προς εκείνον που κάποτε σε πλήγωσε. Είναι η ανιδιοτέλεια της κίνησης προς κάποιον άγνωστο, είναι η χαρά σου για το περίτεχνο δέσιμο της κορδέλας περιτυλίγματος. Δώρο είναι το ξεπέταγμα μιας χατζιδακικής μελωδίας στη μέση μιας εκπομπής ενός αμερικάνικου ραδιοφώνου. Είναι εκείνος ο οικείος χορός του όμορφου που γαργαλάει τα αφτιά εξυψώνοντάς τα στα σημαντικότερα απ’ τα όργανα των αισθήσεων.
Δώρο είναι η θάλασσα, είναι το μπλε χρώμα της, είναι η ομίχλη, είναι οι φάροι, είναι τα κορίτσια με τα κοντά σορτσάκια που οδηγάνε ποδήλατο, είναι η μερέντα, είναι ο Ζιντάν, είναι ο καναπές που έφτιαξες μόνος σου, είναι τα δυο βιβλία του Τομ Ρόμπινς που δεν έχεις διαβάσει ακόμη, είναι ο Ελύτης, είναι η ιστιοπλοΐα, είναι το αύριο που διαλέγεις, είναι το Λονδίνο, είναι οι αγγλικές παμπ, είναι η boxing day στο γήπεδο, είναι η νικοτίνη στο φιλί, είναι ένα όμορφο κείμενο που έγραψες, είναι το τζάκι, είναι το νησί που θα ζήσεις, είναι ένας σκυλάκος που σου φέρνει το παιχνίδι του, είναι ο κήπος σου, είναι το σεξ, είναι τα βράδια του Champions League με καλή παρέα, είναι η σοκολάτα, είναι το Game of thrones και είναι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, είναι ο Μαύρος Πύργος του Κινγκ, είναι η ζωή στη φύση, είναι οι ταινίες του Γούντυ Άλλεν, είναι το άρωμα ενός ζεστού καφέ, είναι τα μπλουζ.
Η αλλαγή του χρόνου, κοιτώντας την ψυχρά κι απ’ την απόσταση που δίνει η λογική στο σχόλιο του ανθρώπου για τα τριγύρω του, δεν είναι άλλο από ένα ακόμη σημάδι στην ημιευθεία (;) της ζωής. Δεν είναι άλλο απ’ το αδιάφορο ενός βολικού μετρήματος που στήσαμε κάποτε για να μετράμε τα απογεύματά μας. Τι θα αλλάξει δηλαδή την 1η Γενάρη σε σχέση με την 31η Δεκέμβρη; Θα μπουν οι πρόσφυγες σε σπίτια, θα ζεσταθούν οι άστεγοι, θα βρουν δουλειά οι άνεργοι, θα επανασυνδεθεί το ρεύμα στις άπορες οικογένειες, θα γεμίσουν τα σχολεία με τα παιδιά που στην πιο τρυφερή τους ηλικία δουλεύουν, ζητιανεύουν, ζουν ως θύματα εκμετάλλευσης δίπλα μας; Τι σημαίνει δηλαδή; Ότι θα σταματήσουν να πεθαίνουν διάσημοι λατρεμένοι καλλιτέχνες; Ότι θα πάψουν να βομβαρδίζονται πόλεις στη Συρία, να σκοτώνονται άμαχοι, να επελαύνει το μαύρο στην Ανατολή κι η τρομοκρατία στον πλανήτη, να ορίζονται τύχες χωρών, λαών από μια δράκα ζόμπι οικονομολόγων; Όχι, τίποτα από αυτά δε θα γίνει.
Τότε; Τότε προς τι οι ευχές που συνοδεύουν δώρα, προς τι η προσδοκία, προς τι η ελπίδα που κάθε φορά τέτοιες μέρες ο νέος χρόνος να είναι καλύτερος, να φέρει κάτι ομορφότερο; Τότε, γιατί κρυφοκοιτάμε στο αύριο με παιδική αφέλεια έτοιμοι να πιστέψουμε ότι με μια πινελιά μπορεί και να αλλάξει ολόκληρος ο πίνακας του κόσμου μας; Η απάντηση είναι εύκολη. Η απάντηση έχει να κάνει με το δεύτερο τρόπο που έχουμε για να βλέπουμε τη ζωή, τον δεύτερο τρόπο θέασης του κόσμου. Αυτόν του συναισθήματος. Κι όταν βάζουμε τη λογική σε αναστολή τότε βουτάμε στην ψυχή μας και με όλη τη θέρμη μας ελπίζουμε για το διαφορετικό, για το καλύτερο ακόμη και σε μια μέρα μέσα. Τότε μετράμε αντίστροφα κι ευχόμαστε «καλή χρονιά» και αν υπήρχε Θεός κάπως έτσι θα είχε χτίσει τον κόσμο: με τη ζέστη μιας τέτοιας ευχής και το περιτύλιγμα ενός «προσφέρω».
Οι δικές μου λέξεις λοιπόν, τέτοιες μέρες, έτσι κοιτάν έξω απ’ τα κείμενα: ευχόμενες, κάνοντας δώρα κι ελπίζοντας. Ας είναι το 2017 να είναι η απαρχή του όμορφου!
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 30.12.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
