Από τον Νίκο Νικολέτο
Λείπεις.
Λείπεις, όχι σε μένα ατομικά, αλλά στο υπερβατικό είναι μου.
Στη καρδιά μου λείπεις,
Αδυνατεί να χτυπά χωρίς τις παρορμητικές, χωρίς τις σπασμωδικές αντιδράσεις της όταν σε ένιωθε, όταν σε έβλεπε..
Σε έβλεπε, ναι..
Σε σένα έβλεπε την ολοκλήρωση, το πορτρέτο της μετά από χρόνια περιπλάνηση στιγμών σε χαώδη, αχανή, δυσπρόσιτα και συγκεχυμένα όνειρα.
Λείπεις, γιατί είσαι της καρδιάς μου το είδωλο και τώρα με βυθίζει στον άγνωστο πια εαυτό μου..
Ήσουν εδώ;