Έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο σίγουρο θάνατο και στον κίνδυνο ενός επικείμενου θανάτου. Επιλέγουν το δεύτερο. Απαιτεί αυτή η απόφαση περίσσιο θάρρος κι αποφασιστικότητα. Η αγωνία και η ψυχική πίεση είναι τεράστια. Κι ας μας επιτραπεί να απαντήσουμε στους κακεντρεχείς που απορούν γιατί οι Σύροι και άλλοι πρόσφυγες εγκαταλείπουν την πατρίδα τους: Για να ζήσουν και να αγωνιστούν για το δίκιο εκτός των συνόρων της! Χρόνια τώρα άλλοι αποφασίζουν για το δικό τους μετερίζι.
Κι έχουν απεναντί τους μια Ευρώπη που ευαγγελίζεται ότι τους καλωσορίζει. Ορθώνει πανό με τσιτάτα και στην πραγματικότητα τους αφήνει στο δρόμο.
Φωτογραφία από κεντρικό σημείο του Μονάχου, Δέσποινα Σκούρτη
Η πραγματικότητα της Γερμανίας, η πρώτη λέξη που μαθαίνουν οι πρόσφυγες είναι το ”ΚΡΥΟ”, φωτογραφία:Henrik Josef Boerger
Στο στρατόπεδο στο Αμβούργο – Jenfeld κάθε πρόσφυγας γνωρίζει καλά στα γερμανικά το ”ΚΡΥΟ” , Φωτογραφία:Ανώνυμος
Πνιγμένοι, κυνηγημένοι εγκλωβισμένοι σε γραφειοκρατία και κέντρα κράτησης. Μπαίνει ένας χειμώνας που προβλέπεται πολύ δυσκολότερος από το εξαιρετικά δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντιούνται και συζητούν, δίνουν τα χέρια μετρώντας ανθρώπινες ψυχές. Συνδαιτυμόνες σε γεύματα νεκρών. Δίχως την αυτοθυσία των αλληλέγγυων θα μετρούσαμε πολύ περίσσότερα θύματα.
Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, μα σε καμία περίπτωση δεν είναι σκουπίδια να ζουν μέσα σε σακούλες, ούτε κρέατα να τους βάζετε σε ψυγεία.
Μόρια, Λέσβος.