Από τον Θανάση Ξένο
Να ζεις ως μέτριος
Ίσες αποστάσεις
Σαν πολιτικός ακούγεσαι
Και ας τους σιχαίνεσαι
Ευγενικός και γλυκομίλητος
Μη και σε παρεξηγήσουν
Άσχημα μη σε χαρακτηρίσουν
Να σε δείξουν μην
Δε διανοείσαι πως
Κάποιος σε κοιτάζει
Και αυτό που αισθάνεσαι
Καταδίκη στο κόσμο που φτιάχνεται
Σου φορτώνεται
Χρέωση και πίστωση
Την καθημερινότητα κάναμε
Μέτρα ξανά και ξανά
Να δεις το υπόλοιπο για αύριο
Που Σου μένει
Να χαμογελάς σου είπαν
Και να είσαι αισιόδοξος
Με τόσο άδικο
Πες μου πως
Σε μια όμορφη σκέψη
Δέκα που σφίγγουν την καρδιά
Θα βάλεις στο ζύγι
Πως να το αντέξεις
Πως Το πρωί θα ξυπνήσεις
Με όνειρα για το αύριο
Και όμως
Μια ημέρα αλλιώτικη γύρισε
Και μια απόφαση βάλσαμο
Στο καλοκαίρι, άνοιξη μύρισε
Με ένα λιγότερο βάσανο
Αύριο θα ξυπνήσω
Εγώ που δεν πήρα θέση
Αλλά ενδόμυχα ήλπιζα
Εγώ που δεν είχα θάρρος
Μα με αγωνία γέμιζα
Τις μέρες που πέρναγαν
Μέχρι να πούνε αθώος
Και πάλι σκεπτικός
Για ύπνο θα πέσω
Πρώτη φορά που
Κορίτσι θα σκέφτομαι
Και ας μην είναι από έρωτα
Μέχρι αθώος να ακούσω ξανά
Ντροπή δεν έχω καμία
Ήσυχος πλέον θα ζω
Και ας μένω μόνος
Ντροπή δεν νιώθω καμία