Το υπουργείο Εργασίας με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που προωθεί, προχωρά σε αναδιατύπωση του θεσμικού πλαισίου περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το moneyreview.gr το νέο νομοσχέδιο θα περιέχει σημαντικές τροποποιήσεις στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Τι προβλέπεται σήμερα
Στις επιχειρήσεις που εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας έως σαράντα (40) ωρών εβδομαδιαίως, επιτρέπεται για μία χρονική περίοδο ο εργαζόμενος να απασχολείται δύο (2) ώρες την ημέρα επιπλέον των οκτώ (8) ωρών δηλαδή μπορεί να εργάζεται έως 10 ώρες την ημέρα (περίοδος αυξημένης απασχόλησης). Αυτό δύναται να συμβεί υπό την προϋπόθεση ότι οι επιπλέον των σαράντα (40) ώρες εργασίας την εβδομάδα αφαιρούνται από τις ώρες εργασίας μιας άλλης χρονικής περιόδου (περίοδος μειωμένης απασχόλησης).
Επίσης, δίνεται η δυνατότητα αντί της μείωσης των ωρών εργασίας, να χορηγείται στον εργαζόμενο ρεπό ή συνδυασμός μειωμένων ωρών εργασίας και ρεπό. Το χρονικό διάστημα των περιόδων αυξημένης και μειωμένης απασχόλησης δεν υπερβαίνει συνολικά τους έξι (6) μήνες σε διάστημα δώδεκα (12) μηνών.
Γιατί προχωρά σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας το υπουργείο Εργασίας;
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας παραμένει ανεφάρμοστη 30 χρόνια, από όταν και είχε ψηφιστεί δηλαδή. Αυτό συμβαίνει καθώς όπως έχει οριστεί από την προηγούμενη νομοθεσία για να μπορεί να υπάρξει συμψηφισμός των υπερωριών θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία του εργοδότη με συνδικαλιστική οργάνωση ή συμφωνία του εργοδότη και του συμβουλίου των εργαζομένων ή συμφωνία του εργοδότη και ένωσης προσώπων.
Βασικό τροχοπέδη για την εφαρμογή της “διευθέτησης του χρόνου εργασίας” είναι πως σε πολλές επιχειρήσεις ειδικά μικρότερες δεν υπάρχει καν συμβούλιο εργαζομένων ή ένωση προσώπων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί εξ ορισμού να εφαρμοστεί.
Ως αποτέλεσμα αυτού, το ευέλικτο ωράριο παραμένει ανεφάρμοστο και ο εργαζόμενος αν υπεργασθεί θα πρέπει και να πληρωθεί. Αυτό σήμερα μοιάζει στα μάτια μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης ως μείζον πρόβλημα, καθώς η εργοδοτική κουλτούρα στην χώρα μας “απεχθάνεται” την καταβολή υπερωριών.
Η νομοθετική ρύθμιση, λοιπόν, έρχεται να διευκολύνει τους εργοδότες με τους πρώτους που θα δούμε στην συνέχεια.
Ποια είναι τα σενάρια που εξετάζονται
Κύριος στόχος του υπουργείου Εργασίας είναι να μπορέσει να εφαρμοστεί το ευέλικτο ωράριο. Έτσι εξετάζονται τα παρακάτω σενάρια:
- Δυνατότητα στον εργοδότη να μπορεί να προσφύγει στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, αν δεν είναι εφικτό να υπογραφεί επιχειρησιακή σύμβαση. Αυτή η εκδοχή εξετάζεται ως εναλλακτική γιατί εάν τελικά υιοθετηθεί, η διαδικασία θα παραμείνει περίπλοκη, χρονοβόρα και κοστοβόρα για τους εργοδότες
- Το δεύτερο σενάριο που εξετάζεται είναι η προώθηση της ατομικής σύμβασης. Να γίνεται δηλαδή συμψηφισμός των υπερωριών μετά από συμφωνία εργαζόμενου και εργοδότη. Με αυτόν τον τρόπο η επιχείρηση θα μπορεί να μοιράζει τις ώρες απασχόλησης του εργαζόμενου ανάλογα με τις ανάγκες της ενώ θα πρέπει, τυπικά, να λαμβάνει υπόψιν και την επιθυμία του εργαζόμενου για τον τρόπο κατανομής των ωρών εργασίας του. Ο εργαζόμενος θα πληρώνεται υπερωρίες εφόσον ο μέσος όρος των ωρών εργασίας του και όχι ο εβδομαδιαίος θα ξεπερνά τις 40 ώρες(πενθήμερη εργασία). Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα σε μια επιχείρηση να απασχολεί τους εργαζόμενους ανάλογα των αναγκών της, χωρίς να απασχολεί το προσωπικό της πέραν των 40 ωρών, γεγονός που μεταφράζεται σε μια έμμεση μείωση του μισθολογικού της κόστους.
Επιπλέον στο ίδιο νομοσχέδιο αναμένεται εξίσωση των επιτρεπόμενων υπερωριών σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Το ανώτατο όριο υπερωριακής απασχόλησης των εργαζομένων σε βιομηχανικές, βιοτεχνικές επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες, έχει καθοριστεί στις 48 ώρες ανά 6μηνο.
Στους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας, για παράδειγμα στο εμπόριο και την παροχή υπηρεσιών, το ανώτατο όριο υπερωριακής απασχόλησης είναι έως 2 ώρες ημερησίως και έως 120 ώρες το έτος.