Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανακοίνωσε σήμερα (30/3/2017) την απόφαση στην προσφυγή των 42 εργατών φράουλας από το Μπαγκλαντές κατά της Ελλάδας. Η προσφυγή αφορά την παραβίαση του άρθρου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση καταναγκαστικής εργασίας) και ασκήθηκε από 42 υπηκόους από το Μπαγκλαντές, που εργάζονταν σε συγκομιδή φράουλας στη Μανωλάδα.
Σύμφωνα με την απόφαση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε, ομόφωνα, ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 4 § 2 (απαγόρευση της καταναγκαστικής εργασίας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η θέση των προσφευγόντων ήταν εντός της εμπορίας ανθρώπων και καταναγκαστικής εργασίας.
Το Δικαστήριο διαπιστώνει, επίσης, ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις της, να αποτρέψει την εμπορία ανθρώπων, την προστασία των θυμάτων, να διερευνήσει αποτελεσματικά αν διαπράττονται εγκλήματα και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την εμπορία.
Την ανακοίνωση της απόφασης μπορείτε να τη δείτε εδώ.
Η υπόθεση αφορά την καταγγελία τους ότι υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία σε φυτείες φράουλας στην Ελλάδα. Οι προσφεύγοντες είχαν προσληφθεί τον Οκτώβριο του 2012 για τη συγκομιδή φράουλας σε ένα αγρόκτημα στη Μανωλάδα. Τους είχαν υποσχεθεί ένα μισθό των 22 ευρώ για επτά ώρες, και τρία ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. Δούλευαν καθημερινά από τις επτά το πρωί έως της επτά το βράδυ, υπό την επίβλεψη ένοπλων φρουρών, και ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό.
Το Φεβρουάριο, Μάρτη και Απρίλιο του 2013, οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας την καταβολή των απλήρωτων μισθών τους, αλλά χωρίς επιτυχία.
Στις 17 Απριλίου 2013, οι εργοδότες τους, προσέλαβαν άλλους μετανάστες από το Μπαγκλαντές. Φοβούμενοι ότι δεν θα τους καταβληθούν οι μισθοί, 100 έως 150 εργαζόμενοι άρχισαν να κινούνται προς την κατεύθυνση των δύο εργοδοτών, προκειμένου να απαιτήσουν τους μισθούς τους. Ένας από τους ένοπλους φρουρούς άνοιξε πυρ, τραυματίζοντας σοβαρά 30 εργαζόμενους. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο και στη συνέχεια ανακρίθηκαν από την αστυνομία.
Οι δύο εργοδότες, μαζί με τη φρουρά που είχε ανοίξει πυρ και έναν ένοπλο επιστάτη, συνελήφθησαν και δικάστηκαν για απόπειρα φόνου – στη συνέχεια οι κατηγορίες μετατράπηκαν σε πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών – και για εμπορία ανθρώπων.
Με απόφαση της 30ής Ιουλίου 2014 το Κακουργιοδικείο Πάτρας τους αθώωσε για την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων ενώ καταδίκασε τον ένοπλο φρουρό και έναν από τους εργοδότες για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης και παράνομη χρήση πυροβόλων όπλων με αποτέλεσμα οι ποινές τους να είναι εξαγοράσιμες. Είχε επίσης, επιδικάσει 1.500 ευρώ για τους 35 εργαζόμενους που αναγνωρίστηκαν ως θύματα – δηλαδή, 43 ευρώ για τον καθένα. Οι δύο καταδικασθέντες άσκησαν έφεση κατά της αποφάσεως που εκκρεμεί επί του παρόντος και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.
Στις 21 Οκτωβρίου 2014, οι εργαζόμενοι ζήτησαν από τον εισαγγελέα στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του Κακουργιοδικείου, υποστηρίζοντας ότι η κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων δεν είχε εξεταστεί σωστά. Το αίτημα απορρίφθηκε και η απόφαση του Κακουργιοδικείου για την εμπορία ανθρώπων έγινε οριστική.
Μετά και από αυτή την απόφαση, 42 από τους εργάτες, επικαλούμενοι το άρθρο 4 § 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (απαγόρευση της καταναγκαστικής εργασίας), προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκπροσωπούμενοι από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και το Open Society Justice Initiative. ισχυριζόμενοι πως εξαναγκάστηκαν σε υποχρεωτική εργασία. Υποστηρίζουν ακόμα πως η Ελλάδα είχε την υποχρέωση να αποτρέψει την εμπορία ανθρώπων, να λάβει προληπτικά μέτρα για το σκοπό αυτό και να τιμωρήσει τους εργοδότες.