Από την Ελπίδα Στάϊκου
Τα Διάφανα Κρίνα, μέσα από τα μουσικά τους δρώμενα, ήταν όλη η εικόνα που δεν έκρυβε τίποτα από μια ζωή που πολλοί ζηλέψανε, άλλοι αποκηρύξανε, κάποιοι άλλοι απέκρυψαν, κάποιοι περιγέλασαν, άλλοι προσπέρασαν, λίγοι τελικά επέλεξαν.Είναι η ζωή που ο Θάνος επέλεξε, για να μας πνίγει απόψε ένα «γαμώτο».Το γαμώτο ενός ανθρώπου που δεν κρύφτηκε, αλλά βγήκε μπροστά, υποστηρίζοντας μέχρι τέλους το δικαίωμα όλων στην γλυκιά απάτη. Απάτη, απ’αυτή που γυρεύουμε όλοι οι μη κατέχοντες μεγάλους τίτλους, αφήνοντάς τους στους γιατρούς θεραπευτές μας.
Άραγε αυτοί θα θυμούνται κάποτε το όνομά μας και της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια; Μπα! Λίγοι άνθρωποι γράφουν θεραπείες για εμάς και το εννοούν.Λίγοι άνθρωποι είναι μόνοι με τους μόνους,μοιράζοντας τους πόνους.
Ας μη μιλάμε πια για έναν απροσδιόριστο θάνατο, αφού ο θάνατος έχει πάντα αιτία. Για εκείνον ήταν ξεκάθαρα λόγοι διάφοροι που κορυφώθηκαν σε μια ανίατη ασθένεια.Για όλους εμάς ας είναι η παρακαταθήκη του αφορμή να συλλογιστούμε τρόπους να αντέξουμε σ ‘ αυτή την ανυπόφορη γιορτή, αρκεί να θυμόμαστε πάντα που τον είχαμε πρωτοδεί κι αν από τότε μπουσουλήσαμε μαζί του ή αν τον προσπεράσαμε θαρρώντας οτι το βήμα μας είναι πιο γρήγορο από το δικό του.