Το Επιμελητήριο Χίου εξυπηρετεί, μήπως, τους μαυραγορίτες που κρύβονται πίσω από αυτό και αισχροκερδούν σε βάρος των προσφύγων και μεταναστών, διερωτάται η κοινωνική κουζίνα Χίου, που καυτηριάζει την ενέργειά του να ζητήσει από τις υγειονομικές αρχές το κλείσιμο των δομών.
Καταγγέλλει δε ότι «εκλεκτά μέλη του πουλάνε σάντουιτς με πατάτα και ντομάτα έναντι 3 ευρώ, οι ίδιοι που χρεώνουν τη διαμονή σε κοινόχρηστο δημόσιο χώρο 10 ευρώ, τη χρήση τουαλέτας και πολλά ακόμη. Για τα παραπάνω οφείλει μια απάντηση όχι σε εμάς αλλά στην τοπική κοινωνία», τονίζει σε ανακοίνωσή της.
Κάνοντας αναδρομή και αναφορά στο έργο της επισημαίνει ότι:
«Η κοινωνική κουζίνα ξεκίνησε τη λειτουργία της από τον προηγούμενο Αύγουστο σε όλη τη διάρκεια «ζωής» του Δημοτικού Κήπου από τον οποίο πέρασαν περισσότεροι από 60 χιλιάδες άνθρωποι. Συνεχίσαμε τη λειτουργία της κοινωνικής κουζίνας από τον Νοέμβριο σε χώρο που μας έχει παραχωρηθεί έχοντας προσφέρει δωρέαν μέχρι σήμερα περισσότερες από 25.000 μερίδες μαγειρεμένου φαγητού.
Η κοινωνική κουζίνα είναι μια αυτοργανωμένη δομή η οποία στηρίζεται από δεκάδες συμπολίτες μας, χωρίς πλάτες χρηματοδοτήσεων και εθελοντική συμμετοχή όλων μας ως πράξη ελάχιστης αλληλεγγύης στα θύματα του πολέμου.
Για λόγους πρακτικούς αλλά κυρίως πολιτικούς έχουμε αρνηθεί τη διανομή φαγητού στο hot spot. Αυτό έχουμε κάνει εμείς με την βοήθεια και την στήριξη της τοπικής κοινωνίας, η οποία ανελλιπώς μας προμηθεύει με πρώτες ύλες».
Στην ανακοίνωσή της η κοινωνική κουζίνα επισημαίνει για το Επιμελητήριο ότι του «διαφεύγουν προφανώς οι έκτακτες συνθήκες λειτουργίας των δομών αλληλεγγύης που προσφέρουν φαγητό, κάτι που καμία κρατική δομή ή ΜΚΟ δεν πράττει» και του θέτει τα ακόλουθα ερωτήματα:
Αναρωτιόμαστε, όμως, τι ακριβώς θα συμβεί αν αύριο το πρωί σταματήσει η διανομή φαγητού για τους πρόσφυγες σε όλους τους χώρους διαμονής;
Αναρωτιόμαστε, το Επιμελητήριο ενδιαφέρεται πραγματικά για τις εν γένει συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και ειδικά για τις συνθήκες υγιεινής του φαγητού και την ασφάλεια των εθελοντών;
Αναρωτιόμαστε, πώς το Επιμελητήριο έδειξε όλο αυτό το διάστημα την αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες;
Αναρωτιόμαστε, πώς σκέφτεται να καλυφθεί η ανάγκη σίτισης των προσφύγων; Μήπως με την εθελοντική ενεργοποίηση των μελών του; Μήπως τελικά το Επιμελητήριο εξυπηρετεί τους καταγγέλλοντες που κρύβονται πίσω από αυτό και οι οποίοι αισχροκερδούν ως μαυραγορίτες στη δυστυχία των προσφύγων;
Επιρρίπτει, τέλος, η κοινωνική κουζίνα στο Επιμελητήριο την αποκλειστική πολιτική ευθύνη για την διακοπή λειτουργίας δομών αλληλεγγύης και την διακοπή προσφοράς φαγητού στους πρόσφυγες.
Φωτό Κατερίνα Πούπαλου