Στις 7 του Οκτώβρη αναρτήσαμε τη συνέντευξη του Μοχάμαντ Σ.Ζ. Ο υπέροχος αυτός άνθρωπος , ήταν κάποτε φωτογράφος και αναγκάστηκε να πουλήσει την επαγγελματική του φωτογραφική μηχανή στην Τουρκία για να συνεχίσει το ταξίδι του προς τη ζωή.
Η συνέντευξη έκλεινε με μια ευχή :«Ελπίζω να μπορέσω να δανειστώ μια μηχανή και να δουλέψω για να την ξεπληρώσω. Θα μπορούσα να φωτογραφίζω τουρίστες και να τους βοηθάω να αποτυπώνουν ωραίες αναμνήσεις. Θα ήθελα να δουλέψω. Πρέπει να δουλέψω».
Τα μηνύματα των αναγνωστών του Νόστιμον ήμαρ ήταν ενδεικτικά του μεγαλείου ψυχής τους. Άνθρωποι που από το υστέρημά τους ήθελαν να φέρουν πίσω το χαμόγελο και τη δημιουργικότητα του Μοχάμαντ. Και το έκαναν πράξη.
Ακολουθεί το κείμενο της αναγνώστριάς μας, κυρίας Τζένης Δούρου:
”Για Ο,ΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟ, κάθε φορά θα εμφανίζεται ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΨΥΧΗ, να ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ Κατορθωτό! Μια σύνέντευξη ήταν, στο Νόστιμον Ήμαρ, στις 7/10/2015. Κι ένα πείσμα και μερικές δυνατές ψυχές. Ακόμα υγρές, ακόμα μαλακές παρά το στέγνωμα από την περίφημη και ψυχοφάγο Κρίση. Και τα 76 του χρόνια του κ. Μοχαμάντ, και το αίτημα του: “Ελπίζω να μπορέσω να δανειστώ μια μηχανή και να δουλέψω για να την ξεπληρώσω. Θα μπορούσα να φωτογραφίζω τουρίστες και να τους βοηθάω να αποτυπώνουν ωραίες αναμνήσεις. Θα ήθελα να δουλέψω. Πρέπει να δουλέψω».” Στον Ελαιώνα της προσφυγιάς και του αδιέξοδου, χτιζονται όνειρα.
Ιδού λοιπόν η διαδρομή ενός βλέμματος, από την θλιμμένη περισυλλογή, στην αμφισβήτηση, στην ησυχία, στην Απόφαση και η τελική παράδοση στην αναπαντεχη Χαρά. Με την άδεια σας κ. Μοχαμάντ, με την άδεια σας, Irene Petsa, Kain Narciso, Joka Juniors, Νίκο, Νίκο, Λένα, Murad V. Kandilcioğlu, υπέροχοι φίλοι της Ομάδας των εξαιρετικών φωτογράφων, αναρτω με τιμή και χαρά τις φωτογραφίες της Irene Petsa, γιατί δεν έχω λέξεις να μιλήσω για τις χθεσινές μας στιγμές….. Μην αφήνετε τίποτα για αύριο, γιατί εκείνο το Αύριο δεν έρχεται Ποτέ!
Σας αφιερώνουμε την κατάληξη του άρθρου σας για τον κ. Μοχαμάντ του Ελαιώνα, από τις 7.10.2015. Ταπεινά και χωρίς ηρωισμούς. Μόνο με μασίφ αλληλεγγύη και μικρές ενωμένες δυνάμεις. Ίσως τώρα οι πιθανοτητες τα βλέμματα του να γίνουν φωτογραφίες, να είναι πιο χειροπιαστες. Καλημέρα σας….”
Εμείς, η συντακτική ομάδα του Νόστιμον ήμαρ λοιπόν, σας αφιερώνουμε με η σειρά μας τούτο το κείμενο. Σας ευχαριστούμε θερμά για την αγάπη και την υποστήριξή σας στο αυτοδιαχειριζόμενο αυτό μέσο. Είστε ο λόγος για να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη δύναμη και ψυχή.
Να είστε καλά!
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό προφίλ της κυρίας Δούρου , την οποία ευχαριστούμε ιδιαιτέρως.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον κύριο Δημήτριο Γρηγοριάδη.