Η Έμιλυ δεν είναι πια ανάμεσά μας, γιατί το μίσος νίκησε. Ναι νίκησε. Όπως νίκησε όταν έφυγε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Όταν χτύπησαν με μανία τον Ερμή. Όταν χτύπησαν με μανία άλλες και άλλους. Όταν τους έβρισαν στο δρόμο. Όταν τους χλεύασαν στο σχολείο. Η Έμιλυ είχε την αποδοχή από τους γονείς, αλλά όχι από την κοινωνία. Η κοινωνία την έπεισε ότι γεννήθηκε σε λάθος κόσμο και εκείνη έψαξε την ανακούφιση από το αδιάκοπο μαρτύριο.
Η 23χρονη Έμιλυ μία υπερήφανη τρανς, ακτιβίστρια, φεμινίστρια, άθεη, μία μικρή ηρωίδα που καθημερινά πάλευε με την τρανσφοβία, το σεξισμό, το μισογυνισμό και την κακία του κόσμου, που δεν άντεχε την υπέροχη διαφορετικότητά της, έδωσε τέλος στη ζωή της πριν λίγες ώρες.
Τα λόγια της αδερφής της και της μητέρας της πρέπει να διαβαστούν. Είναι λόγια που αποτυπώνουν την ασχήμια του κόσμου μας, που πρέπει να τον αλλάξουμε. Πρέπει να σταματήσει πια η ανοχή απέναντι σε τύπους που “δεν έχει νόημα να τους μιλάς γιατί δεν θα καταλάβουν”. Πρέπει να σταματήσει η ανοχή ακόμη και στην πλάκα. Δεν είναι αστείο να μιλάς για τραβέλια. Τέτοιου είδους αστεία κοστίζουν ζωές.
Πρέπει να μιλήσουμε ακόμη και στα “ντουβάρια”, για να τον αλλάξουμε αυτό τον κόσμο. Και να καταλάβουμε ότι τελικά τα φύλα είναι χαρακιές στο σώμα του πραγματικού είναι του καθενός μας.
———
“Θα σε αποχαιρετήσω έτσι όπως θα σου άρεσε, κάνοντας ένα life update στο facebook. Η δίδυμη αδερφή μου ήταν μία υπερήφανη τρανς, ακτιβίστρια, φεμινίστρια, άθεη, μία μικρή ηρωίδα που καθημερινά πάλευε με την τρανσφοβία, το σεξισμό, το μισογυνισμό και την κακία του κόσμου, που δεν άντεχε την υπέροχη διαφορετικότητά της. Ο,τι και να γράψω για αυτήν δεν θα μπορούσα ποτέ να χωρέσω σε λέξεις το μεγαλείο της ψυχής σου, του μυαλού σου, της δύναμής σου και της ομορφιάς σου.
Δεν θέλω συλλυπητήρια, θέλω όλοι εσείς εκεί έξω να αγαπάτε τόσο πολύ τα “διαφορετικά” παιδιά έτσι ώστε μία μέρα όλοι αυτοί που επί χρόνια την κακοποιούσαν και την τραμπούκιζαν να μην μπορούν να αναπνεύσουν από την πολλή αγάπη. Αυτή πρέπει να είναι η τιμωρία τους.
Εγώ οφείλω το μισό μου είναι σε σένα. Εσύ με έφερες σε επαφή με την lgbtqi κοινότητα, εσύ με έφερες σε επαφή με το φεμινισμό και με την αθεΐα, με τον doctor who και τον Harry Potter. Δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα χωρίς εσένα. Σε ευχαριστώ που ήσουν η καλύτερη αδερφή, η καλύτερη κόρη για την μαμά μας και το ομορφότερο πλασματάκι του κόσμου.
Ξέρω ότι η απόφασή σου ήταν 100% συνειδητή και ξέρω ότι πάλεψες μέχρι την τελευταία στιγμή για να κρατηθείς στη ζωή, αλλά η “αρρώστια” σου, όπως εσύ την αποκαλούσες σου προκαλούσε μόνο πόνο.
Συγγνώμη αν ποτέ σε πλήγωσα, ή δεν ήμουν αντάξια των προσδοκιών σου. Το ξέρεις ότι ήσουν και θα είσαι το άλλο μου μισό για πάντα.
Δεν έχω γνωρίσει πιο δυνατό, έξυπνο και όμορφο άτομο από σένα. Και ούτε πρόκειται. Μάλλον η μοναδικότητα σου δεν άξιζε σε αυτόν τον χάλια κόσμο, όσο και αν προσπαθούσες να τον αλλάξεις. Θα προσπαθήσω και εγώ τώρα, στο υπόσχομαι.
Σε αγαπώ ψυχούλα μου και θα σε αγαπώ για πάντα”.
Χριστιάνα Βουκελάτου
“Είναι άγονο ξένο και εχθρικό το τοξικό έδαφος που πάνε να γεννηθούν και να αναπτυχθούν λουλούδια ομορφιάς και ελευθερίας. Κι εμείς αντί να ξεριζώσουμε τα ζιζάνια υπολογίζουμε με προσευχές στην δύναμη του λουλουδιού να αντισταθεί. Δεν γίνεται. Δεν μπορεί. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για τον κήπο. Για την Εμιλυ”.
Κωνσταντίνα Σγουροπούλου