Του Κώστα Βλαχόπουλου
Τον Κώστα Εφήμερο δεν τον είχα γνωρίσει προσωπικά. Παρακολουθούσα την δραστηριότητά του στα κοινωνικά δίκτυα και σχεδόν πάντα διαφωνούσα με τον τρόπο που έθετε τα ζητήματα που αφορούσαν την λειτουργία του The Press Project.
Όσο όμως δεν με εξέφραζε η προσωπική του στάση απέναντι στα πράγματα, άλλο τόσο ζήλευα το μέσο που είχε στήσει. Το The Press Project ήταν ένα πραγματικά ανεξάρτητο δίκτυο ενημέρωσης, σοβαρό, με πολύ σημαντικά ρεπορτάζ κατά καιρούς και αποκαλυπτικά θέματα (στο format των Long Read των μεγάλων ΜΜΕ του εξωτερικού).
Είχε μια πολύ καλή δημοσιογραφική ομάδα, που αποτελούνταν κυρίως από νέα παιδιά, τα οποία έβγαζαν θέματα, ανέλυαν την επικαιρότητα, και παρενέβαιναν με τις απόψεις τους, ενώ τελευταία είχε αποκτήσει και τηλεοπτικό στούντιο από το οποίο έβγαιναν κάποιες εκπομπές.
Από το 2010 που λειτούργησε πρώτη φορά, απέφυγε να μπει στην διαδικασία του click baiting. Το TPP δεν κάλεσε ούτε μια στιγμή τους αναγνώστες του να “δουν μια γάτα να κάνει ποδήλατο”, ούτε μπήκε στο παιχνίδι μιας απλής αναπαραγωγής non papers κομμάτων, όπως άλλα μεγάλα site που αυτοπροσδιορίζονται στον αριστερό χώρο.
Έβαλα να δω μια από τις τελευταίες εκπομπές που είχε κάνει ο Εφήμερος μαζί με τον Κωνσταντίνο Πουλή, στενό του συνεργάτη όλον αυτό τον καιρό. Ήταν μια εκπομπή στο πλαίσιο της τελευταίας καμπάνιας του για να στηριχτεί το TPP. Το, κατα την γνώμη μου, πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι όταν σκιαγραφείται το διαφημιστικό τοπίο που υπάρχει σήμερα στον χώρο των ενημερωτικών site, οι εξαρτήσεις από τις τράπεζες, οι πολυεθνικές, και οι μεσάζοντες, οι εκβιασμοί και οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Kαι εδώ κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Εφήμερος είχε λάθος. Αν και σε αισθητά μικρότερο βαθμό, καθώς είμαστε ένα ερασιτεχνικό εγχείρημα, πτυχές αυτής της πραγματικότητας έχουμε ζήσει και στο Νόστιμον Ήμαρ.
Για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κάποιος τον Εφήμερο. Θα μπορούσε να του καταλογίσει συγκεντρωτισμό, υπερβολές στις κινήσεις του και κάποιες φορές μεγαλομανία. Ένα πράγμα όμως του πιστώνεται απλόχερα: το όραμα που είχε για μια πραγματικά ανεξάρτητη και εναλλακτική ενημέρωση, για την οποία ήταν διατεθειμένος να κάνει ότι χρειαστεί για να την εξασφαλίσει.
Προσωπικά θα τον θυμάμαι και για έναν ακόμα λόγο: ήταν ο άνθρωπος που κράτησε ζωντανή την ΕΡΤ -μέσω διαδικτύου- τις πρώτες δύο βδομάδες μετά το σοκαριστικό μαύρο το καλοκαίρι του 2013 και πριν αναλάβει την εκπομπή του σήματος η EBU. Και αυτό δεν ήταν κάτι εύκολο, ούτε αυτονόητο.