Νίκος Νικολέτος
Σήμερα άνθισε, μετά από καιρό ξανά το γιασεμί ,
και μυρίζοντας τα άνθη μιας αχαρτογράφητης ομορφιάς,
που σε ναρκώνει γλυκά,
και σωτήρια σε κάνει να ξεχνάς,
θυμήθηκα την ιστορία του αγαπημένου σου φυτού, που ιεροκρυφίως μου
ψυθίρισες στο αυτί μια νύχτα νωχελικής σιγής.
Το πιο όμορφο κορίτσι, μιας αγνώστου εποχής, έδωσε το όνομα του στο πιο όμορφο φυτό μιας διαχρονικής θέλξης.
Ή μήπως συνέβη το αντίστροφο;
Δε θυμάμαι, πάνε χρόνια..
Και, να σκεφτείς, το γιασεμί είχε πέρυσι ”καεί”..
Στην Ι.