To ξημέρωμα της 2ης Δεκεμβρίου του 1956, ένα πλοιάριο με το όνομα “Granma” προσάραξε στην ακτή Λας Κολοράδας της επαρχίας που στις μέρες μας είναι γνωστή ως επαρχία Γκράνμα, στο νησί της Κούβας.
82 αντάρτες αποβιβάζονται στην βαλτώδη περιοχή που δυσκόλεψε πολύ τις προσπάθειες των μελών του πληρώματος. “Δεν επρόκειτο για απόβαση, επρόκειτο για ναυάγιο”, θα πει μετά από καιρό ο Ερνέστο Γκεβάρα που ήταν ένας εκ των μελών του πληρώματος.
Αρχηγός του πληρώματος ήταν ένας νεαρός δικηγόρος. Ο Φιδέλ Κάστρο Ρους.
Το Γκράνμα σαλπάρησε τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου του 1956 από το λιμάνι του Τούξπαν του Μεξικού. Το αρχικό σχέδιο έλεγε πως η άφιξη του στην Κούβα θα πραγματοποιούταν σε συντονισμό με κινητοποιήσεις άλλων μελών του κινήματος της 26ης Ιουλίου που βρίσκονταν στο νησί. Οι δυσμενείς όμως καιρικές συνθήκες και το υπερβολικό φορτίο είχαν ως αποτέλεσμα το πλοιάριο να προσαράξει στις ακτές τις Κούβας αρκετά καθυστερημένα και σε διαφορετικό από το προσυμφωνημένο σημείο.
Παρόλες τις αρχικές δυσκολίες που συνάντησαν τις μέρες που ακολούθησαν την απόβαση, συμπεριλαμβανομένης και μιας επίθεσης από τα στρατεύματα του καθεστώτος που μείωσε τον αριθμό των ανταρτών στο ένα τρίτο, οι αντάρτες κατάφεραν να ανασυνταχθούν στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα και να αποτελέσουν τον πυρήνα του μετέπειτα ανταρτοπόλεμου.
Το Γκράνμα κατασκευάστηκε το 1943. Έχει μήκος 13,25 μέτρα και φάρδος 4,97. Η κίνηση του πραγματοποιείται με τη βοήθεια δύο εξακύλινδρων πετρελαιοκίνητων μηχανών “Γκρέι Τζένεραλ” τύπου 6Μ4. Το όνομα του πλοιάριου οφείλεται στον προηγούμενο ιδιοκτήτη του, τον Ρόμπερτ Έρικσον, έναν Αμερικανό πολίτη που είχε θέλησε να τιμήσει τη γιαγιά του (Granma). Σήμερα, το Γκράνμα εκτίθεται στο Μουσείο της Επανάστασης της Αβάνας. Επίσης, το όνομα του πλοιαρίου έχει δοθεί στην εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας.
Αν και επίσημα η χωρητικότητα του Γκράνμα δεν ξεπερνούσε τα 20 άτομα, σε αυτή την αποστολή κατάφεραν να χωρέσουν 82, στην πλειοψηφία τους Κουβανοί. Εξαίρεση αποτελούν ο Ιταλός Τζίνο Ντόνε, ο Μεξικανός Γκιγιέν, ο Δομινικανός Ραμόν Μέχιας και ο Αργεντίνος γιατρός της αποστολής, Ερνέστο Γκεβάρα.
Σύμφωνα με τους αρχικούς σχεδιασμούς, το γενικό επιτελείο αποτελούσαν 16 άτομα. Τα ονόματα τους ήταν:
- Φιδέλ Κάστρο Ρους
- Χουάν Μανουέλ Μάρκες
- Φαουστίνο Πέρες
- Πάμπλο Ντίας
- Φέλιξ Ελμούσα
- Αρμάνδο Ουάου
- Ερνέστο Γκεβάρα
- Αντόνιο Λόπες
- Χεσούς Ρέγιες
- Κάνδιδο Γκονσάλες
- Ονελίο Πίνο
- Ρομπέρτο Ρόκε
- Χεσούς Μοντανέ
- Μάριο Ιδάλγο
- Σέσαρ Γκόμες
- Ρολάνδο Μόγια
Το υπόλοιπο πλήρωμα του Γκράνμα ήταν χωρισμένο σε τρία αποσπάσματα (εμπροσθοφυλακής, κέντρου και οπισθοφυλακής). Αρχηγοί των αποσπασμάτων ήταν οι Χοσέ Σμιθ Κόμας, Χουάν Αλμέιδα Βόσκε και Ραούλ Κάστρο (ο αδερφός του Φιντέλ και σημερινός Πρόεδρος της Κούβας). Καθένα από τα αποσπάσματα ήταν χωρισμένο σε τρεις διμοιρίες. Επικεφαλής των διμοιριών ήταν οι:
- Οράσιο Ροδρίγκες
- Χοσέ Πόνσε Ντίας
- Χοσέ Ραμόν Μαρτίνες
- Φερνάνδο Σάντσες Αμάγια
- Αρτούρο Τσαμόντ
- Νορμπέρτο Κογιάδο
- Τζίνο Ντόνε
- Χούλιο Ντίας
- Ρενέ Μπέδια
Οι υπόλοιποι άντρες του πληρώματος ήταν οι εξής:
- Εβαρίστο Μόντες ντε Όκα
- Εστέμπαν Σοτολόνγκο
- Ανδρές Λουχάν
- Χοσέ Φουέντες
- Πάμπλο Ουρτάδο
- Εμίλιο Αρμπεντόσα
- Λουίς Κρέσπο
- Ραφαέλ Τσάο
- Ερνέστο Φερνάνδες
- Αρμάνδο Μέστρε
- Μιγκέλ Καμπάνιας
- Εδουάρδο Ρέγιες
- Μιγκέλ Σααβέδρα
- Πέδρο Σότο
- Αρσένιο Γκαρσία
- Ισραέλ Καμπρέρα
- Ουμπέρτο Λαμότε
- Σαντιάγο Ιρσέλ
- Ενρίκε Κουέλες
- Μάριο Τσάνες
- Μανουέλ Ετσεβαρρία
- Φρανσίσκο Γκονσάλες
- Μάριο Φουέντες
- Νοέλιο Καπότε
- Ραούλ Σουάρες
- Γκαμπριέλ Χιλ
- Λουίς Άρκο
- Γκιγιέν Σελάγια
- Καλίξτο Γκαρσία
- Καλίξτο Μοράλες
- Ρεϊνάλδο Μπενίτες
- Ρενέ Ροδρίγκες
- Κάρλος Μπερμούδες
- Αντόνιο Νταρίο Λόπες
- Όσκαρ Ροδρίγκες
- Καμίλο Σιενφουέγος
- Χιλμπέρτο Γκαρσία
- Ρενέ Ρεϊνέ
- Χάιμε Κόστα
- Νορμπέρτο Γκοδόι
- Ενρίκε Κάμαρα
- Ραούλ Ντίας
- Αρμάνδο Ροδρίγκες
- Χοσέ Μοράν
- Χεσούς Γκόμες
- Φρανσίσκο Τσικόλα
- Ουνιβέρσο Σάντσες
- Εφιχένιο Αμεϊχέιρας
- Ραμίρο Βαλδές
- Νταβίδ Ρόγιος
- Αρνάλδο Πέρες
- Σίρο Ρεδόνδο
- Ρολάνδο Σαντάνα
- Ραμόν Μεχίας