Από τον Νίκο Νικολέτο
Κατά πολλούς η χρονική περίοδος που διανύουμε, δεδομένων των συνθηκών, αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό αξιών, βαθιά και εποικοδομητική κριτική σκέψη καθώς και ριζική αμφισβήτηση δεδομένων και κανονικότητας.
Η αμείλικτη οικονομική κρίση, η ανεργία, η καταστρατήγηση κοινωνικών ελευθεριών και ο πόλεμος που πραγματοποιείται εδώ και καιρό είτε στη μέση ανατολή είτε στις χώρες της ευρωπαικής περιφέρειας(PIGS!) εν είδει οικονομικού στραγγαλισμού, θα θεωρούσε κανείς πως συνιστούν υπεραρκετό λόγο για μια έστω υποτυπώδη άρνηση και εξέγερση.
Ωστόσο ο σημερινός άνθρωπος αποδεικνύεται πολύ κατώτερος των περιστάσεων.
Όταν ο ”πολίτης” της δύσης προτιμά να ψηφίσει ακροδεξιά ναζιστικά πρώην γκρουπούσκουλα, που σύμφωνα με την Δίκη της Νυρεμβέργης αποτελούν εγκληματικές οργανώσεις, αντί να στραφεί σε πιο προοδευτικές δυνάμεις και σχηματισμούς, όταν η αυτό-οργάνωση είναι κτήμα μόνον κάποιων ”λούμπεν”, κατά την πλειοψηφία, όταν οι αμερικανοί αποχαυνωμένοι-πολίτες αναδεικνύουν για πλανητάρχη έναν αδαή, αχρείο, σοβινιστή κτηματομεσίτη τότε καταλαβαίνει κανείς πως κάτι δεν πάει καλά με το βασίλειο του σύγχρονου ανθρώπου.
Και τέλος, όταν στην Ελλάδα του 2016, με σχεδόν ενάμισι εκατομμύρια άνεργους, με μισό εκατομμύριο νέους, κυρίως, επιστήμονες, να έχουν φύγει στο εξωτερικό (brain drain), με μισθούς-ψίχουλα, με δυσοίωνο μέλλον για τους περισσότερους από εμάς, όταν, λοιπόν, σε αυτή τη χώρα που καταρρέει, παρατηρούμε συμπολίτες μας να ξημεροβραδιάζονται ή να στέκονται για ώρες στην ουρά για το πιο ηλίθιο αμερικάνικο event που λέγεται Blackfriday, τότε έχω την εντύπωση ότι οφείλουμε είτε να παραδεχτούμε ότι ο κόσμος δεν θέλει να σωθεί είτε να αποσυρθούμε στο περιθώριο και να απαγγέλουμε ανατρεπτική ποίηση ατενίζοντας τον ουρανό, λίγο πριν την πτώση μερικών πυρηνικών από κάποιους ανεγκέφαλους.
No Hope in the mist.